Lotte Dolderman en Rogier Meulman, eigenaren van Tastoe gaan hun droom najagen. Ze verlaten het huiskamerrestaurant aan de Zadelstraat voor een ‘hutje op de hei’ in Frankrijk. “Zonder bluf is het leven suf”, aldus Lotte.

Zaterdag is het zo ver: de laatste dag van Lotte en Rogier én ook de laatste Tastoes Grote Literatuurquiz. Vanaf midden mei ligt de dagelijkse leiding in handen van opvolgers Else en Pauline en vanaf augustus/september gaan zij verder met hun eigen concept. “Deze laatste dagen heb ik wel een brok in mijn keel”, vertelt Lotte. Rogier vult aan: “En dat is ook niet gek. Tastoe is écht ons kindje.”

Lotte is elf jaar geleden met Tastoe begonnen. Toentertijd was de zaak gekleed in een retro-sfeer. “Met héél veel theepotjes”, vertelt Rogier. “Ja, ik had echt een theepotten tik”, vult Lotte lachend aan. Rogier had een aantal vrienden die bij Tastoe werkten en hij kwam dan ook vaker langs. “Rogier zat vaak héél lang aan de bar espresso’s te drinken en een pakje sigaretten weg te paffen”, vertelt Lotte. Het bleef niet bij die barsessies. De liefde tussen Lotte en Rogier bloeide op en werd drie jaar geleden met de geboorte van dochter Janne bekroond.

Hutje op de hei

De behoefte groeide voor Lotte én Rogier, nog voordat ze elkaar kenden, om de rust in de natuur op te zoeken. “De stad is druk. Je wordt hier geleefd”, vertelt Rogier. Voor Lotte is het altijd een droom geweest om in Frankrijk te wonen: “Als kind wandelde ik in de Franse Pyreneeën en ik ben dol op het pure van de Franse keuken.” Deze droom hebben ze samen verder ontwikkeld en gaan ze nu waarmaken. Het plan is om in juli of augustus naar de Franse d ‘Auvergne te vertrekken en neer te strijken in het dropje Sainte Christine. Daar hebben ze een boerenwoning op het oog. “Het gebied is omringd door ongerepte natuur, ruïnes en kastelen”, aldus Lotte.

Lotte en Rogier willen de huiselijkheid van Tastoe meenemen en gaan in de watermolen, die aan de woning grenst, slaapkamers verhuren. Ook in de woning zelf zullen kamers worden verhuurd en naast het huis komt een grote zwemvijver én een camping. “We willen zoveel mogelijk zelfvoorzienend zijn én dat ook aan de gasten meegeven”, aldus Rogier. Zo kunnen de gasten bijvoorbeeld tomaten in de moestuin plukken. “We willen ze leren dat melk van de koe komt en niet uit de supermarkt”, vertelt Rogier.

De stad met haar kleurrijke figureren én de aanspraak gaan ze zeker missen: “Ik ga drie dagen per week naar de Vreeburgmarkt. Die routine en de contacten die ik heb opgebouwd ga ik missen, maar dat wordt vast en zeker opgevuld door andere dingen”, zegt Lotte. Vooral het fietsen gaat Lotte missen en dat alles bereikbaar is. Dat is niet het geval in Frankrijk: de supermarkt is 4,5 kilometer verderop en de boerenwoning is 1 km verwijderd van de buurman. In het dorpje is een telefooncel en dat is het zo ongeveer. “Het is heerlijk als ik op het terras zit en de stad tot leven zie komen. Straks zit ik op een hekje en hoor ik de vogels. Dat lijk me ook mooi”, vult Rogier aan.

Tastoe

“Na elf jaar is het mooi geweest en hebben we onze missie volbracht.” Zondag vindt een borrel plaats en worden mooie herinneringen opgehaald. En die zijn er: “Weet je nog dat die ene man op zaterdagavond drie keer binnenkwam en dat er op die avond tot drie keer toe geen plek voor hem was? Hij ging midden in de zaak staan en mopperde dat hij daar bleef staan totdat hij een plek had”, vertelt Lotte lachend aan Rogier. “Ja, en die dames die drie keer langskwamen voor de cheesecake en telkens naast de pot pieste, omdat de cake was uitverkocht. Ze waren niet blij”, vult Rogier aan. “De borrels, de verhalen die hier zijn verteld en de vaste gasten gaan we zeker missen”, vertelt Rogier. “We hebben ook vriendschappen opgebouwd, zoals met de peetouders van Janne én er zijn ook twee huwelijken ontstaan nadat koppels in Tastoe hun eerste date hebben gehad”, zegt Lotte.

De gasten hebben kleine cadeautjes voor Lotte en Rogier achtergelaten: “Onder de tafel zitten laadjes en op een gegeven moment gingen mensen briefjes daarin achterlaten.” Op deze briefjes wordt bijvoorbeeld een broodje aangeraden of een mooie leus achtergelaten.

De sprong die Lotte en Rogier wagen is natuurlijk onzeker. Ze zijn hier heel blij en hebben in de Zadelstraat een begrip opgebouwd. “Gaat ons dat nog een keer lukken? We zijn ondernemend genoeg om die gok te wagen. Hier ben ik ook met niets begonnen en kijk wat ik heb! Nu gaan we het in ieder geval samen doen!”, aldus Lotte