Allerlei liefhebbers van treinen reden zaterdag mee met de laatste ritten over het historische kruispunt bij Blauwkapel in Utrecht. Dat werd in stijl gedaan met historische voertuigen die op andere dagen alleen in het Spoorwegmuseum te bewonderen zijn. Voor de 13-jarige Bas Vanlier en de 8-jarige Len Voebel ging een droom in vervulling.

Ter hoogte van Blauwkapel in Utrecht kruisen de spoorlijnen Utrecht – Amersfoort en Hilversum – Utrecht Maliebaan elkaar zowel gelijkvloers als ongelijkvloers. De gelijkvloerse kruising is een van de laatste in zijn soort: twee sporen kruisen elkaar op een manier die uniek is in de spoorwereld. De bovenleiding is beweegbaar waarbij wisselstellers de bovenleiding op en neer kunnen bewegen.

Er kleven ook nadelen aan deze constructie. Het spoorkruis is onderhoudsintensief, doordat de slijtage hoog is. Reserveonderdelen zijn schaars. Ook voor de buurt zorgt de kruising voor relatief veel geluidsoverlast. Om die redenen is besloten het kruispunt en de bovenleiding te saneren.

Liefhebbers

ProRail, het Spoorwegmuseum en NS wilden dit niet stilletjes voorbij laten gaan. Daarom werden er zaterdag een aantal historische treinen van stal gehaald en konden liefhebbers en omwonenden voor de laatste keer meerijden over dit uniek stukje infrastructuur.

Bas Vanlier, naar eigen zeggen enthousiast treinspotter, is samen met zijn moeder vanuit het Limburgse Ittervoort speciaal naar Utrecht gekomen voor dit moment. Ondanks zijn leeftijd (13) is hij goed op te hoogte van alles dat met het spoor te maken heeft.

Tekst loopt door onder afbeelding

Gamen

“Eigenlijk al mijn klasgenoten zitten in hun vrije tijd te gamen, maar ik ben graag met treinen bezig.” De liefde voor treinen ontstond toen zijn opa en oma hem zo’n drie jaar geleden meenamen naar de dierentuin. “Deze lag aan het spoor en ik vond de treinen eigenlijk interessanter dan de dieren.”

Sinds dat moment is Bas zich gaan inlezen. De Mat ’54 is zijn favoriete trein. Hij heeft drie boeken over deze Hondekop gelezen en hij heeft er zelfs een gedetailleerde tekening van gemaakt. Deze heeft hij dan ook trots meegenomen naar Utrecht.

“Ik vind de Hondekop mooi omdat deze bij een botsing bescherming biedt aan de machinist. Andere treinen hebben een vlakke voorkant en de Mat ’54 heeft een neus, vandaar de naam ‘Hondekop’. Dit specifieke model waar wij nu inzitten is trouwens in 1962 afgeleverd.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Groen

Een ander groot liefhebber van de Hondekop is de 8-jarige Len Voebel. Zijn vader André zegt dat hij de groene het mooist vindt en dat was ook degene waarmee hij over de historische kruising reed. Waarom Len deze zo mooi vindt? “Hij ziet er zo oud uit en je moet de deuren zelf openen.” Maar Len heeft helemaal geen zin om te praten en wil juist genieten van zijn moment in de groene Hondekop.

De trein reed vanaf het Spoorwegmuseum naar Hilversum om na een stop van zo’n vijf minuten weer terug te rijden naar Utrecht. Een ding is zeker, Bas en Len hebben de tijd van hun leven gehad. In het Hemelvaartsweekend wordt de gelijkvloerse kruising gesaneerd en komt er een einde aan dit uniek stuk infrastructuur.