Onder de Mensen is een serie verhalen van DUIC waarin we zoeken naar voorbeelden van hulp, ondersteuning en initiatieven in Utrecht. Bij wie kun je terecht voor een steuntje in de rug om je leven weer op de rit krijgen? Hoe ondersteunen en helpen mensen elkaar om een stapje verder te komen? Wie zijn de enthousiaste initiatiefnemers die opstaan voor hun buurt? Deze keer deel 44: Eline Kampen.
Vrolijk groet Eline Kampen haar collega achter de kassa van de kantine in het Stadskantoor: “Even een interview doen hoor!” Ze is op haar gemak in het gebouw, zeker nadat ze een vast contract kreeg en dus kan blijven. “Ja, dat is wel mooi. Ik word hier echt goed geholpen.”
Eline (22) werkt al meer dan een jaar in het Stadskantoor bij de catering. Ze zit achter de kassa en maakt schoon. In het begin had ze even moeite om haar draai te vinden, maar dat gaat inmiddels goed. Ook bij Amerpoort in De Meern, waar ze woont, is ze op haar plek. Ze woont op de Marketentsterlaan in een appartementencomplex voor mensen met een verstandelijke beperking van verschillende niveaus en leeftijden.
“Ik wilde graag dicht bij mijn ouders blijven, maar wel op een plek die ik niet hoef te delen. We hebben een gemeenschappelijke ruimte en er is altijd begeleiding aanwezig, maar ik ben heel zelfstandig. Dus het is lekker rustig thuis.” Eline zat op het bijzonder onderwijs. Bij haar geboorte had ze een open gehemelte en later kon ze slecht lopen. Ze had daarom een achterstand op andere kinderen. Op de middelbare school kwam ze op de Baanbreker in IJsselstein terecht – een praktijkschool. “Het liefst wilde ik iets doen in de bejaardenzorg, maar dat was een niveautje te hoog.”
Jobcoach
Een andere interesse van Eline was horeca. Hoewel ze een Wajong-uitkering kreeg, wilde ze betaald werk. Bij The Colour Kitchen in Utrecht, een sociale onderneming in de horeca, volgde ze vervolgens een opleiding. “Ik heb daarvoor een dikke 8 gekregen”, zegt Eline trots. Daarna kwam ze bij Randstad en werd gekoppeld aan een jobcoach die haar hielp een keuze te maken voor de toekomst.
“Ik heb een hele goede jobcoach! Zij helpt me met allerlei dingen. Als er wat is, dan komt ze. Als ik ergens niet uitkom dan kan ik ook bij mijn collega en begeleider terecht, maar het is ook fijn dat er nog iemand anders meedenkt.”
Eline heeft haar eigen takenpakket, maar het leukste blijft het werken achter de kassa. Ze wijst naar de kassa’s in het restaurant op de zevende verdieping van het Stadskantoor. “Eerst moest ik een aantal uur staan achter de kassa, maar dat was echt niet te doen. Mijn jobcoach heeft toen geregeld dat ik een krukje kon neerzetten.” Ook hielp de coach Eline toen ze last kreeg van haar heupen. Het duwen van koffiekarren werd te zwaar. “Nou, dan regelt ze een bedrijfsarts en die zei dat ik het niet meer moest doen. Nu neem ik wat meer schoonmaaktaken over van anderen. Ze houden enorm goed rekening met mij. Hoe relaxt wil je het hebben?”
De komende jaren is Eline in ieder geval onder de pannen. “Het gaat eigenlijk hartstikke goed. Ik woon mooi en lekker dicht bij mijn ouders. Kan alles zelf doen en heb leuk werk.” Ze knikt stellig als ze afsluit: “Het gaat lekker.”
1 Reactie
ReagerenMooi verhaal, maar de draai van Eline kost dan ook klauwen met gemeenschapsgeld, en dat allemaal omdat Eline mee wil doen.
Maar dat mag je natuurlijk niet benoemen op deze site.