Ook zo’n behoefte om tegen iemand aan te kruipen? Huidhonger leeft volgens Utrechtse onderzoekers Ook zo’n behoefte om tegen iemand aan te kruipen? Huidhonger leeft volgens Utrechtse onderzoekers

Ook zo’n behoefte om tegen iemand aan te kruipen? Huidhonger leeft volgens Utrechtse onderzoekers

Ook zo’n behoefte om tegen iemand aan te kruipen? Huidhonger leeft volgens Utrechtse onderzoekers
Huidhonger: een term die in zwang raakte tijdens de coronacrisis, en waarvan je misschien dacht dat je die niet meer zo snel zou horen. Toch blijkt dat heel veel mensen nog steeds behoefte hebben om meer aangeraakt te worden. Dat zeggen Utrechtse onderzoekers, die mogelijk ook nog eens de oorzaak denken te hebben gevonden.

Huidhonger: een term die in zwang raakte tijdens de coronacrisis, en waarvan je misschien dacht dat je die niet meer zo snel zou horen. Toch blijkt dat heel veel mensen nog steeds behoefte hebben om meer aangeraakt te worden. Dat zeggen Utrechtse onderzoekers, die mogelijk ook nog eens de oorzaak denken te hebben gevonden.

Uit onderzoek dat de Universiteit Utrecht eerder deed, bleek dat huidhonger nog steeds een onderwerp is dat speelt. Zelfs na de corona pandemie gaf 70 procent van de deelnemers van eerdere onderzoeken aan dat ze best eens wat vaker aangeraakt wilden worden. Maar waarom dat zo was, was onduidelijk.

Fysieke afstand

Onderzoekers Birgit Hasenack en Anouk Keizer van de Universiteit Utrecht denken nu een antwoord te hebben op hoe de behoefte aan aanraking ontstaat. Huidhonger, oftewel longing for touch (LFT), lijkt mogelijk een aantal oorzaken te hebben. Zo lijkt de grootte van iemands sociale netwerk, of de fysieke afstand tot dat netwerk, een rol te spelen bij het ontstaan van huidhonger. Hoe kleiner een sociaal netwerk, hoe minder mogelijkheden er immers zijn om eens tegen iemand aan te kruipen.

Het gebruik van online (sociale) media lijkt een andere boosdoener te zijn. Het aantal ‘persoonlijke sociale interacties’ neemt af, wat kan zorgen voor meer eenzaamheid. En wie een nieuwe woning op het oog heeft maar stiekem óók verlangt naar andermans lichaam, kan die verhuizing misschien beter even uitstellen: volgens het onderzoek lijkt ‘residentiële mobiliteit’ ook een oorzaak te zijn voor LFT.

Zo gaat het lijstje van het onderzoek nog een tijdje door, en blijkt de angst om verkeerd begrepen of afgewezen te worden, in het onderzoek een ‘interne barrière’ genoemd, ook een mogelijke oorzaak te zijn voor huidhonger. Daar zouden mannen trouwens vaker last van hebben dan vrouwen.

Dat hiermee het mysterie rondom huidhonger is opgelost, lijkt niet het geval. De universiteit geeft aan dat het slechts om een ‘interessant startpunt’ gaat om huidhonger uiteindelijk te verminderen.

2 Reacties

Reageren
  1. RABE

    Ook voor corona was er huidhonger, maar het had nog geen naam. Vergelijk het maar met eenzaamheid, of een arm om je schouder. Dat kan ook huidhonger zijn. Maar we moeten wel waken voor ongewenste aanraking. En dat is steeds vaker in het nieuws. Het blijft dus moeilijk een grens te stellen als je contact zoekt. Hoe ver ga je. Gezellig op stap, bij elkaar aan tafel, samen op vakantie of samen naar bed. Belangrijk is er samen over te praten voor het te doen. Waar het ook om gaat. Praten en keuzes maken. Hoe ver wil je gaan.

  2. Stella

    Toch is huidhonger geen nieuw woord voor me. Geen idee wanneer en waar ik het voor het eerst hoorde. Wel ruim voor de coronapandemie.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).