Op bezoek bij Bakkerij Moolenbeek in Utrecht: ‘Het is hier een soort buurtwinkeltje’ Op bezoek bij Bakkerij Moolenbeek in Utrecht: ‘Het is hier een soort buurtwinkeltje’

Op bezoek bij Bakkerij Moolenbeek in Utrecht: ‘Het is hier een soort buurtwinkeltje’

Op bezoek bij Bakkerij Moolenbeek in Utrecht: ‘Het is hier een soort buurtwinkeltje’
Foto's: Robert Oosterbroek
Sinds 1873 is Bakkerij Moolenbeek in het hoekpand met de houten gevel op de Nieuwegracht te vinden. Eind dit jaar bestaat de winkel 150 jaar. De bakkerij was tot een kleine tien jaar geleden al vijf generaties en 140 jaar van de familie Moolenbeek. Daarna werd die overgenomen door Melis Korlaar en zijn vrouw Gerrianne. Ook zij stopten ermee, maar de bakkerij bleef voortbestaan. Sinds vorig jaar runnen Ronald Dijkhuizen en zijn dochter Chantal Poort-Dijkhuizen de zaak. 

Sinds 1873 is Bakkerij Moolenbeek in het hoekpand met de houten gevel op de Nieuwegracht te vinden. Eind dit jaar bestaat de winkel 150 jaar. De bakkerij was tot een kleine tien jaar geleden al vijf generaties en 140 jaar van de familie Moolenbeek. Daarna werd die overgenomen door Melis Korlaar en zijn vrouw Gerrianne. Ook zij stopten ermee, maar de bakkerij bleef voortbestaan. Sinds vorig jaar runnen Ronald Dijkhuizen en zijn dochter Chantal Poort-Dijkhuizen de zaak. 

Voordat ze aan de slag gingen in Bakkerij Moolenbeek stonden de twee jarenlang samen op de markt. Dat deden ze met een kraam van een andere bakkerij: ’t Stoepje. Brood, koek en banket zijn bekende producten voor ze. Ook het samenwerken is geen onbekend terrein en gaat ze nu opnieuw goed af. Ronald staat sinds maart vorig jaar in de winkel, Chantal sinds november. “Het was even wennen in het begin, maar het is heel leuk”, zegt ze. “Mijn vader wilde me weer terug. Ik heb wel eerst twee keer meegelopen in de winkel en dat beviel goed.”

Ronald: “Het is hier heerlijk en gezellig. Er komen leuke mensen. Ze hebben geen haast hier, nemen de tijd en maken een praatje. Zo leer je mensen kennen. Een groot deel ken je bij naam.” Daar sluit Chantal zich bij aan. “Het is hier een soort buurtwinkeltje. Buren ontmoeten elkaar hier. Je leert mensen zo ook snel kennen. Ze zijn hier verder heel geduldig.” Melanie, een van de vaste medewerkers, vult hen aan. “Je bouwt echt een band op met mensen.” Zelf woont ze vijf minuten bij de winkel vandaag en kent “bijna iedereen”.

‘De Nieuwegracht is net een dorpje’

In 2014 verkocht Els Moolenbeek haar laatste brood na 48 jaar in de winkel te hebben gestaan. Haar zoon Jurgen Moolenbeek, toen de bakker, was ernstig ziek. Jurgen gaf alle recepten door aan Melis en Gerrianne. Uiteindelijk overleed Jurgen in 2016. Na al die jaren kende Els al haar klanten, en andersom. “Ze noemen me altijd gewoon Els, nooit mevrouw”, zei Els destijds tegen DUIC. “De Nieuwegracht is eigenlijk net een dorpje, een sociale plaats voor buurtbewoners”, vertelde ze.

Het was voor Els een grote geruststelling dat zij en haar man nog bij de winkel woonden, in de straat ernaast zelfs. En nog steeds woont Els daar. Ze noemde het afscheid toen dan ook niet definitief. “We zullen de mensen gewoon nog zien.” En zo geschiedde, want ook nu is Els nog regelmatig in de bakkerij te vinden, zeggen Ronald en zijn dochter. “We hebben nog veel contact met Els en ze komt heel regelmatig gedag zeggen.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Charme

Na de overname door het bakkersechtpaar Korlaar ging de ambachtelijkheid en passie voor brood niet verloren, zelfs de naam verdween niet. Ook na de laatste overname blijft de naam voortbestaan. Hoewel de nieuwe eigenaar De Bakkerie uit Bunschoten-Spakenburg is, hoefde de naam van de nieuwe eigenaar niet de veranderen. Wel is de nieuwe naam te vinden op de kleding die in de winkel wordt dragen.

Ronald en Chantal wonen zelf ook in Bunschoten-Spakenburg. Daar zit ook de bakkerij waar ze iedere ochtend onder meer het brood ophalen en meenemen naar de winkel in Utrecht. Een groot deel bakken ze in Utrecht af. Ook kan er worden bij gebakken als dat nodig is. In totaal heeft De Bakkerie drie winkels, waarvan eentje dus in Utrecht. Ronald en zijn dochter zijn erg tevreden over hun baas.

“De lijntjes zijn heel kort. We kunnen zo bij hem binnen lopen. Het is geen fabriek of iets, het is echt nog dat kleine. We kunnen en mogen heel veel.” In eerste instantie was het idee om binnen alles te vernieuwen, maar Ronald was het daar niet mee eens. “Het is een soort museumpje. Dat is de charme van de winkel”, zegt hij. “Iedere keer als ik hier komt, denk ik: ‘Wat is het toch een mooi pandje met die oude etalage. Het heeft wat en moet zo blijven.”

Buurtfunctie

Het gaat goed met de winkel. “We zijn aan het groeien”, zegt Ronald. Voor het 150-jarige jubileum zijn ze van plan wat acties op te zetten: weekend- en dagaanbiedingen, maar ook komt er binnenkort een nieuwe website. Verder zijn er plannen voor een weekendtas, ontbijtmand en high tea pakket.

Ronald is tevreden met de combinatie die ze nu hebben: de producten in de winkel, waaronder belegde broodjes en een kopje koffie, maar ook de lunches die ze cateren. “Het is ook een stukje buurtfunctie. Mensen kunnen bij ons ook wat verse vleeswaren krijgen, pakje melk of yoghurt. Het is leuk om te merken dat de mensen en bedrijven in de buurt er voorstander van zijn dat je blijft. Iemand die hier vlakbij woont, werd laatst 95. Ze wilde graag een verzorgde lunch. Dat was zo goed en leuk om te doen. Het is mooi om mensen daar blij mee te maken.”

10 Reacties

Reageren
  1. Wendy

    Vroeger daar nog wel een brood gehaald.Leuke winkel

  2. Joey

    Als kind hier opgegroeid, kwam er heel veel.
    Kreeg altijd zo’n kaasstengel en later kocht ik de hamkaas croissantjes hmmm haha.

    Maar toen ik een paar x beschuldigd ben van pikken daar, terwijl ik er zoveel kocht en zij mij en mijn hele familie al tientallen jaren kenden.
    Dacht ik echt rot ook maar op, ik kom nooit meer.

  3. WvR

    @Joey:
    De grote vraag is natuurlijk:
    Had je gepikt of niet? Dat vertelt je verhaal niet.

    Hoeveel je er gekocht hebt, en hoe lang ze je familie al kenden speelt geen rol. Alleen of je het gaan hebt of niet.

  4. Jane

    ik lag als kind vaak in het kinderziekenhuis. Er moest dan, tijdens bezoekuur gewandeld worden en dan liepen we langs dit winkeltje. Helaas stond ik op een streng dieet maar alleen al die lucht opsnuiven, wat een genot. Ik ben er later nooit meer terug geweest, terwijl ik in mijn studententijd vlakbij woonde, helaas.

  5. Mien Dobbelsteen

    Prachtig mooi. Als kind was ik vaak in het ziekenhuis daar. Haalde mn moeder altijd de beroemde saucijzenbroodjes en die smokkelde ze dan voor mij mee, stiekem, omdat het eigenlijk niet mocht 😉

  6. Theo Poort

    Bekende fout in het overigens leuke stukje over Moolenbeek.
    Een pui wordt verward met de gevel van het pand. De pui is alleen de onderkant van de gevel. In dit geval nog is de mooie pui er gelukkig nog. Gek eigenlijk dat puien slechts zelden onder monumentenzorg staan in Utrecht. Dat is b.v. Den Bosch en Maastricht wel anders.

    Th.P.

  7. Axel Galesloot

    In de jaren 60 kwam bakker Molenbeek bij ons langs, 3 hoog op het lodewijk napoleon-plantsoen en dronk altijd een bakje koffie. Wij kregen regelmatig een krentenbol van hem. Mooie tijd!

  8. W

    @joey: kaasstengels en hamkaas croissants zijn extreem ongezond. Hopelijk heb je er geen blijvende schade van opgelopen.

  9. Yan

    Lekker brood, jammer dat ze niet zelf bakken. Maar het aantal echt zelf-bakkende bakker is op 1 hand te tellen in Utrecht, de meesten worden voorzien van (half)fabrikaten en warmen alleen op.

  10. Joey

    @wvr

    Nee had niks gepikt, ik reageerde ook zo geschrokken en dan kon er geen sorry vanaf.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).