Ruim twee jaar geleden opende Dagmar Geerlings de tweede locatie van haar Dagger Coffee. Na de eerste zaak op de Europalaan volgde een nieuwe: in de historische brugwachterswoning op de hoek van de Zijdebalenstraat en de Zeedijk. Ook daar wordt sinds die tijd koffie geschonken en kan je terecht voor een lunch of tussendoortje. Er zat al een locatie op Europalaan 500 en onlangs kwam er een derde Dagger-koffiezaak bij, op nummer 93. 



Op de ene plek een historisch huisje aan de Vecht tussen de appartementencomplexen, op de andere locaties binnen in bedrijfsverzamelpanden. “Ik wilde dat de nieuwe plek karakteristiek was, veel licht had en in een leuke buurt lag”, zei Dagmar een paar jaar geleden over de locatie op de Zijdebalenstraat. Het witte huisje kon ze naar eigen zeggen “niet laten liggen”. Ook al was het toen, door corona, geen ideale timing om een nieuwe zaak te beginnen. Toch deed ze het, en met succes.

Waar de gasten op de Zijdebalenstraat in de glazen serre zitten en onder meer uitkijken op de Vecht, zitten de locaties op de Europalaan meer verscholen voor de gemiddelde voorbijganger. De mensen die bij de bedrijven in die panden werken, weten Dagger Coffee maar al te goed te vinden.

Tekst loopt door onder afbeelding

Hoewel een bedrijfsverzamelpand niet de meest sexy plek is, is Dagmar er juist blij mee. En niet alleen door de fijne kantooropeningstijden. “Ik zou nooit een koffiezaak in het centrum willen”, legt ze uit. “Ik wil er een community van maken. Dat kan in zulke bedrijfspanden, maar ook op de Zijdebalenstraat, heel goed. De mensen die hier komen, komen hier bijna dagelijks. Ze zijn geïnteresseerd in ons en andersom. Zo leer je elkaar kennen.”

Slurpen

Zeven jaar geleden kreeg Dagmar een aanbod van De Stadstuin om op de Europalaan een koffiezaak te beginnen. Ze moest zorgen dat er een bar werd gebouwd, maar verder hoefde ze niks te regelen. De ruimte werd verder door anderen ingericht. “Ik heb heel veel geluk gehad dat ik enigszins risicoloos kon beginnen.” Ze begon alleen, maar het bleek al snel dat het in haar eentje te veel werk was. Toen ze ook nog eens door een val geblesseerd raakte aan haar duim en een brace om moest, was het duidelijk dat het tijd was voor een team.

Om de week is Dagmar te vinden in Den Haag. Daar brandt ze zelf haar koffiebonen. Ook proeft ze elke week uitvoerig alle koffiesoorten die ze verkoopt. Dan zet ze verschillende glazen op de bar, allemaal met een stukje tape met daarop een nummer. Met een lepel schept ze er een kleine slok uit, die ze vervolgens opslurpt. Door die extra zuurstof in je mond, proef je de koffie beter. Het doet enigszins denken aan een wijnproeverij. Ondertussen maakt ze aantekeningen. Er staan ook een aantal soorten tussen die nog niet in haar assortiment zitten, maar die ze daar misschien wel aan wil toevoegen. Zo is ze op zoek naar extra vrouwelijke producenten.

Eerlijk en emancipatie

Op een van de bladzijdes van de menu’s die op de tafels staan, staat een uitleg over hoe Dagger Coffee zo transparant mogelijk te werk probeert te gaan. “We weten waar de koffie vandaan komt en kopen alleen transparant in”, zo is te lezen. Ze ondertekende daarvoor ook een transparantiebelofte. “We vinden dat je normaal met mensen om moet gaan”, zegt Dagmar. “Dat betekent dat koffieboeren bijvoorbeeld een leefbaar inkomen moeten krijgen voor hun product. Al onze data staan online. Daarin kan je zien waar we onze koffie kopen en bijvoorbeeld ook hoeveel we daarvoor betalen.” Een ander belangrijk punt vindt Dagmar emancipatie. “Daarom werken we ook samen met vrouwelijke producenten en zijn we op zoek naar meer.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Verder bestaat het menu van Dagger uit producten waarvan ze weten hoe het wordt geproduceerd. Zo komt de melk van boer Steven uit Alphen, de kaas van een boerderij in Montfoort en het brood uit de Veldkeuken in Amelisweerd, maar de boter komt bijvoorbeeld uit Molenaarsgraaf. Het bier kopen ze bij hun (bijna) buren op de Europalaan: de Kromme Haring. Verder werken ze veel met ingelegde en gefermenteerde producten en bakken ze wentelteefjes-cake van de broodkontjes. Zo proberen ze hun afval te beperken.

‘Een verademing’

Naast koffie, cake en ander eten, kunnen mensen ook bij Dagger Coffee terecht voor workshops. Denk daarbij aan een latte art- en barista-workshop, maar ook koffie proeven. Dagmar heeft zich in het verleden bewezen als barista. Zo is ze meerdere keren in de top-3 geëindigd van de Dutch Barista Championship. Een van haar medewerkers, Noëlle,  doet binnenkort ook mee aan de wedstrijd, met een van hun eigen koffies. Ook zij geeft workshops.

Dagmar volgde eigenlijk de opleiding om tentoonstellingen te ontwerpen. Dat liep toch even anders, maar toch ziet ze gelijkenissen. “Een goede tentoonstelling moet alle zintuigen prikkelen”, vindt Dagmar. “Dat geldt ook voor een horecazaak. Ik wil dat mensen bij mij het gevoel hebben alsof ze heel even op vakantie zijn, even de dagelijkse sleur op pauze kunnen zetten.” En waar ze op de Europalaan zelf niet veel aan de ruimte mocht doen, kon ze wel helemaal los op de Zijdebalenstraat. “Alles is hier van mij. Dat is echt een verademing.”