Kinderwinkel Westerkade bestaat dit jaar vijftien jaar. Eigenaar Kor van der Kooij begon in oktober 2005 de winkel aan de kade vlak bij station Vaartsche Rijn. Daarvoor werkte ze in de decorbouw als ontwerper en decorateur. Ze raakte overspannen en stopte met dat werk, maar had nooit gedacht dat ze ooit een kinderwinkel zou beginnen. Bijna alle spullen hebben een goed verhaal, zijn duurzaam en worden eerlijk geproduceerd. In de winkel zit ook een deel van Kors atelier, waar ze regelmatig zelf ontwerpen maakt.

Van buiten ziet Kinderwinkel Westerkade eruit als een ouderwetse snoepwinkel. De grote etalage staat vol met kleurrijk speelgoed. Ook de oude houten tafels, kledingrekken en houten planken aan de muren zijn goed gevuld. “Als je tegen me had gezegd dat ik spullen zou ontwerpen voor kinderkamers of een winkel zou beginnen,” zegt oprichter Kor, “dan had ik gezegd: dat ga ik echt niet doen. Ik vond het niet stoer.” Nadat ze met haar vorige werk stopte, ontwierp ze in haar “bijkomperiode” wat spullen voor de Utrechtse kinderwinkel Prinses op de Erwt. “Daar waren ze eigenlijk meteen enthousiast. Toen ben ik ‘per ongeluk’ woonaccessoires gaan ontwerpen voor in de kinderkamer.”

De spullen sloegen aan. “Ik ben meer gaan ontwerpen en benaderde meer winkels. Ik verdiende er weinig aan. Dus toen ging ik zelf verkopen en ben op markten gaan staan. Dat vond ik overigens wél superstoer. ’s Morgens rijd je erheen met je autootje en moet je een goed plekje zien te veroveren.” Kor voelde zich thuis tussen de marktkoopmannen. “Het is heel anders dan een winkel, want op een markt kan je alles zeggen. Rare dingen of grapjes die ik hier niet zou maken. Eigenlijk moet ik gewoon zeggen wat ik vind. Dat doe ik ook wel, maar soms hou ik me een beetje in.”

Zelfgemaakt

Aan de andere kant van de winkel zat vroeger De Vergulde Kwast. Kor had haar atelier achter in het pand. “Op een gegeven moment vroeg Sandra (eigenaar van De Vergulde Kwast, red.) of ik interesse had in een gedeelte van de winkel.” In eerste instantie sloeg Kor het aanbod af. “Maar ik sprak vervolgens een vriendin en die zei: ‘Je bent helemaal gek. Je wil toch niet levenslang blijven sjouwen met al die spullen?’ Toen besloot ik om het toch te doen.”

Eerst stonden er alleen maar zelfgemaakte producten, maar al vrij snel werd duidelijk dat ze daar te weinig mee kon verdienen. “Langzamerhand kocht ik steeds meer in. Zo werd het steeds meer winkel, in plaats van een atelier waar je ook wat kon kopen.” Nu is Kor weer terug op het punt dat ze zegt: we moeten het atelier weer hoog in het vaandel hijsen. “Zelfgemaakte producten moeten meer zichtbaar zijn in de winkel. We gaan terug naar meer zelf maken.”

‘Half-af-producten’

Verder zijn Kor en haar medewerkers onder meer bezig met verschillende “half-af-producten”. Dat zijn knutselpakketjes die kinderen thuis zelf af kunnen maken. “Bijvoorbeeld een houten blaaspijp met zuignappijltjes. Die is natuurlijk heel leuk om te omwikkelen met touw in allerlei kleuren en om de pijltjes er op een bepaalde manier aan te bevestigen. We maken een pakketje voor ze: met bijvoorbeeld verschillende kleuren touw en andere spulletjes om mee te versieren.”

Stap voor stap wil Kor zo de collectie uitbreiden. Ze heeft heel veel “wilde plannen”, soms een beetje te veel. “En dan gaat het allemaal niet lukken. Voor sommige dingen wil je extra tijd nemen om het uit te denken. Ik ben ontwerper en in al die jaren zijn er al honderd ideeën die in mijn hoofd zitten. Die moeten eruit.” Zo is er het idee om kleine theatervoorstellingen te doen achter in de winkel. Ook workshops voor kinderen staan op haar lijstje. Die ideeën liggen voor nu nog even op de plank.

‘Drie-keer-label’

De laatste jaren heeft Kor erg last van de gedachte hard mee te werken aan de afvalberg. “Ik koop in, de klanten kopen en het gaat uiteindelijk naar de afvalberg.” Daarom bedacht ze het “drie-keer-label” voor kleding. “Niet alles zal dat label krijgen, maar kledingstukken waarvan wij denken: die kan je opnieuw blijven gebruiken.”

Zo komt in september de nieuwe collectie van het Utrechtse merk Indigo Ravens. “Zij maken kleding van gebruikt denim en gebruikte overhemden: tuinbroeken en overgooiers. Het is heel sterk materiaal. Voor de moeders komen daar onder meer overhemdjurken bij. Dit is een merk dat goed en mooi is en geschikt is voor dat label.”

Er zitten wel wat eisen verbonden aan dit idee. “We willen geen tweedehandswinkel worden, dus het kan alleen met kleding die je bij ons hebt gekocht. Als je het kledingstuk dan terugbrengt, vinden we het leuk als je er een verhaaltje bij schrijft. Over een leuke herinnering van wanneer jouw kindje dat pakje of jasje aan heeft gehad. Zo wordt het een product met een verhaal. Degene die het terugbrengt, krijgt een percentage van het verkoopbedrag terug.”

Theeserviesje

Twee jaar geleden was het een spannende tijd voor Kinderwinkel Westerkade. In dat jaar zijn er meerdere kinderwinkels in de stad gestopt. Volgens Kor waren dat er zes in totaal. “Toen ik hoorde dat Pim’s Olifant ook stopte, heb ik hier eerst nog een beetje dom en zenuwachtig zitten lachen. Ik dacht: wij kunnen zo de volgende zijn.” Ze twijfelde of ze nu in de gaten moest springen die de andere winkels achterlieten. “Dat hebben we gelukkig niet gedaan.”

“Uiteindelijk zeggen we nu tegen de klanten die bijvoorbeeld een loopfietsje willen, dat ze die gewoon online moeten kopen. Wij kunnen nooit op tegen die prijzenslag. Ik leg dan wel uit waar ze het beste op kunnen letten bij zo’n fietsje. Dat weet ik dan ook. En voor leuke accessoires erbij is het wel goed als je bij ons komt.”

Advies geven is volgens Kor een van de sterkste punten. “En in eerlijk zijn. We doen vaak een tegenovergestelde suggestie. Als bijvoorbeeld het vierde jongentje is geboren en ze hebben natuurlijk alles al, dan zeggen wij: misschien is het leuk om eens een theeserviesje te geven.”