De stad zit vol bijzondere winkels met een interessant verhaal. DUIC gaat op pad om deze verhalen op te sporen. Deze week ging DUIC op bezoek bij Snackbar HuZur aan de Voorstraat. Samen met zijn broers Mehmet (53) en Ehet (57) runt Suat Aygis (47) de zaak, die met haar ruime openingstijden vooral een thuishaven is voor studenten en nachtwerkers, zoals taxichauffeurs en barpersoneel.

De hele nacht doorwerken is bij Snackbar HuZur niet gek: doordeweeks zijn ze vanaf het middaguur geopend tot een uur of vijf ’s ochtends en vanaf donderdag tot 06.00 uur of later, als het nog druk is. “Dat is hartstikke zwaar”, zegt Suat Aygis; een man met een grijs-zwarte baard, vriendelijke lach en pretogen. “Maar ja, het is niet anders. Liever voor jezelf werken dan voor een baas, toch?” In een knaloranje werkshirt vertelt hij over de zaak die hij 26 jaar geleden opende met zijn twee broers.

“Het Surinaams restaurantje dat hier zat hebben we omgebouwd. Half december 1991 openden we de zaak. Maar het ging niet direct goed: sommige klanten liepen aan het begin gelijk weg omdat ze ‘de verkeerde mensen’ zagen; omdat ze blonde haren verwacht hadden zeg maar.” Hij lacht en kijkt even naar de tafel. “Maar nu gaat het wel goed. Iedereen kent ons, we zijn een begrip in Utrecht geworden.”

Vriendelijkheid

Waar dat succes aan ligt, is volgens Suat simpel: “Dat ligt altijd aan jezelf: als jij goed omgaat met mensen, dan gaan mensen ook goed met jou om. We maken al ons eten met liefde en ontvangen al onze klanten met een lach. Vriendelijkheid is onze grote kracht.” Die waardering van klanten is ook te zien in de winkel: het hangt vol met kaartjes, briefjes en foto’s. Ze zijn ingelijst of aan de rekken, afzuigkap of frisdrankkoelkasten geplakt. Bovenin de rekken met kauwgom en snoepgoed staat ook een trofee; “Gekregen van taxichauffeurs, toen ze een prijs wonnen waarbij wij ze gesponsord hadden.”

Aan het plafond van de snackbar hangen sjaals van FC Utrecht en Tivoli, in de hoek hangt een T-shirt van studentenvereniging B.I.T.O.N. en op de airco zijn stickers geplakt van studentenverenigingen zoals N.S.U. en Uranymus of sportverenigingen. “Onze vaste klanten bestaan voornamelijk uit leden van verenigingen. Maar er komen ook veel taxichauffeurs, kroegeigenaren, buren of mensen die achter de bar hebben gewerkt. Mensen die voor het slapengaan toch nog even een klein hapje willen nemen.”

FC Utrecht

Die sjaals van FC Utrecht hebben Suat en zijn broers gehad van goede vrienden. “Ze zijn voetbalgek. En wij ook. Als FC Utrecht goede wedstrijden speelt gaan we ook wel eens kijken, daar maken we dan tijd voor.” De oudste foto die in de winkel hangt is waarschijnlijk uit 1993 of 1994. “Van de studenten hierachter, op de Begijnhof. Alles wat hier hangt heeft enorme waarde voor me. Ik gooi nooit iets weg en er komt ook niemand aan, daar ben ik heel scherp op.”

“Ik vind altijd wel een plekje. En er hangen foto’s van ’93 of ‘94, van jongens die hier nog wel eens komen en dan hun foto zien hangen. Dat waarderen ze. Dat is ook vertrouwen; een band opbouwen met elkaar. Leden van N.S.U. hebben zelfs een keer een lied over ons gemaakt en zijn die komen zingen op een dinsdagavond, toen ik al klaarstond met pen en papier om hun bestelling op te nemen. Dat is erg leuk.”

Dronken klanten

En dronken mensen, zijn die er vaak? “Alleen maar. Maar we zijn gewend om met ze op te schieten, dat gaat vanzelf. Ik heb achttien jaar alleen maar ’s nachts gewerkt en pas de laatste zeven maanden werk ik overdag. Dus ik heb alles ondertussen wel een keer gezien, dat ben ik wel gewend. Drukke dagen zijn ook het leukst, dan ben je de hele tijd bezig en heb je de tijd niet in de gaten.”

“Vanaf donderdag is het continu druk, tot zondagochtend. We hebben een 24-uursvergunning, maar moeten tussendoor nog wel kunnen schoonmaken natuurlijk.” Die lange uren maken vindt Suat niet vervelend. “Ik heb maximaal drie keer per jaar het gevoel dat ik er geen zin in heb, omdat ik bijvoorbeeld slecht geslapen heb. Verder werk ik altijd met plezier, absoluut.”