In Utrecht staan allerlei standbeelden, maar wie zijn deze personen eigenlijk? In deze rubriek vertellen we de verhalen achter de standbeelden in de stad.

De Utrechtse Stadsschouwburg, in 1937 ontworpen door de bekende architect Willem Dudok, werd op 3 september 1941 geopend. In 1948, een paar jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, wilde het onlangs opgerichte Fonds Stadsverfraaiing dat er een fontein zou komen in het grasveld voor het theatergebouw.

Diezelfde Dudok werd gevraagd hiervoor een ontwerp te maken, maar dat ontwerp werd afgekeurd. In 1950 werd daarom een besloten prijsvraag georganiseerd waar Pieter d’Hont en Joop Hekman aan meededen, en de laatste kunstenaar won met een ontwerp van een zeemeermin.

Hekman mocht vervolgens op kosten van de gemeente naar Rome afreizen om de fonteinen in de Eeuwige Stad te bestuderen. Na zijn terugkeer in Nederland besloot hij de zeemeermin te vervangen door andere mythologische figuren. Het werden drie muzen die symbool stonden voor tragedie, dans en poëzie, en op die manier met het theater en de Stadsschouwburg geassocieerd kunnen worden.

Eind 1959, dus bijna tien jaar na het indienen van het oorspronkelijke idee, werd Feest der muzen door de toenmalige burgemeester onthuld. Een opmerkelijk detail is dat er op de gevel van de Stadsschouwburg nog een muze te vinden is. Dit goudkleurige beeld van Leo Brom is ruim twee meter hoog en hangt sinds de opening in 1941 aan de gevel. Deze muze houdt in de ene hand een masker, in de andere een lauwertakje en bij haar voeten ligt oorlogstuig.