“Backpacken voor rolstoelgangers moet geen probleem zijn”, vindt Nicolette van der Drift, rolstoelgebruikster uit Utrecht die vijf maanden op reis is. Toch ging er tijdens haar reis veel mis met de stoel en kon de organisatie Welzorg de problemen niet oplossen. Geen enkele organisatie of fabrikant in het buitenland wilde haar helpen. “Er zou een organisatie moeten komen die rolstoelgangers op reis helpt”, vertelt Van der Drift. “Net zoiets als de ANWB, maar dan voor rolstoelen.”
Veertien jaar geleden heeft de Utrechtse een ongeluk gehad met een mountainbike. “Mijn rug was bijna gebroken. Ik heb een zenuwbeschadiging waardoor ik bijna niet meer kan lopen. Hierdoor zit ik in een op maat gemaakte rolstoel.” Nicolette van der Drift zegt dat het nu onmogelijk lijkt om als rolstoelganger een wereldreis te maken. “Maar het had niet zo hoeven zijn.” Voordat ze aan haar reis begon, heeft ze alle mogelijke scenario’s doorlopen. “Ik dacht dat ik overal rekening mee had gehouden, maar dat het afbreken van een wieltje tot zo veel ellende kon leiden, heb ik nooit voorzien.”
Voor vertrek heeft ze haar rolstoel helemaal nagelopen en de wieltjes laten vervangen. “De organisatie Welzorg zou mij de wieltjes leveren. Dit gebeurde ook wel, maar pas een week voor vertrek, omdat ze het vergeten waren te bestellen.” Bovendien waren de nieuwe wieltjes niet hard genoeg en voelden niet soepel aan, maar ze had geen tijd meer om nieuwe te bestellen. Van der Drift heeft op haar reis 29 steden gezien, maar in de zevende stad, Philadelphia, ging het mis. “Op straat brak een van de twee voorwieltjes af, waardoor ik viel. De mensen op straat waren gelukkig heel behulpzaam.” Om mobiel te blijven moet ze nieuwe passende schroeven en wieltjes krijgen en neemt contact op met de leverancier en hulpmiddelenorganisatie Welzorg in Nederland. Die konden niets voor haar betekenen.
“Het is niet mijn doel om de hele dag op zoek te gaan naar schroeven”
Michael van Nieuwkasteele, woordvoerder van Welzorg, verklaart dat het bedrijf in een grote reorganisatie zit, ‘waardoor niet alles vlekkeloos loopt’. In principe verleent Welzorg geen diensten in het buitenland, maar naar eigen zeggen proberen ze wel ‘mee te denken’ met klanten in het buitenland. “Het wordt ook vaak wel geregeld, maar het is altijd een grote uitzoekklus. Helaas is er in het geval van Van der Drift iets compleet misgegaan, waarschijnlijk een foutje in de communicatie, maar heel vervelend voor onze klant.”
Onafhankelijk
Van der Drift vindt dat ze niet altijd afhankelijk hoeft te zijn van anderen omdat ze in een rolstoel zit. “Ik wil niet de zielige, afhankelijke gehandicapte zijn die niks kan. Ik kreeg de kans om op reis te gaan, en ik dacht: dat kan ik!” Haar reis begon in Vancouver, en eindigt vijf maanden later in Mexico, waar ze op dit moment nog een paar dagen verblijft.
Van der Drift is echter continu bezig geweest met het vinden van vervangende onderdelen. “Een couchsurf host in New York bood me zijn hulp aan. We zijn samen alle winkels en fabrikanten af geweest maar niemand wilde helpen. Een winkelier werd zelfs boos: jij komt uit het buitenland, jij hebt geen recht op die wielen!” Bang voor aansprakelijkheid als er iets mis zou gaan, denkt Van der Drift.
Once in a lifetime
“Op een gegeven moment was ik het helemaal zat. Zelfs de rugleuning van mijn stoel begaf het. Toen een wieltje er voor de zoveelste keer afviel strompelde ik het strand op en wilde ik het opgeven. Ik wilde naar huis.” Ze is toch gebleven. “Dit is once in a lifetime, wie weet kom ik hier nooit meer. Ook al is het zwaar, ik zou nooit opgeven.” Het niet willen falen is iets wat Van der Drift kenmerkt. Aarzelend vertelt ze erover: “Ik wil bewijzen dat ik het wel kan. Ik wil niet overstuur naar huis gaan, dat verdriet blijft je dan bij. Geef mij maar schroeven waarmee ik mijn laatste dagen zo leuk mogelijk door kan komen.”
“Ik zou het zo opnieuw doen, maar dan met een goede stoel. Me laten tegenhouden zal ik nooit laten doen, maar die onbezorgdheid zal er voorlopig niet meer zijn. Ik merk dat ik de laatste etappe helemaal niet meer sociaal ben. Ik ben er gewoon klaar mee. De lol is er van af. Het is niet zo dat ik de hele dag zit te sippen in het hostel. Ik probeer er het leukste van te maken, maar als ik niet mobiel ben is het gewoon ontzettend vermoeiend.”
“Toch zou ik het zo opnieuw doen, maar dan met een goede stoel”
Straks komt ze weer thuis met een kapotte rolstoel. Het duurt ongeveer een half jaar voordat ze een nieuwe rolstoel krijgt. In die tussentijd zit ze thuis en kan ze weinig doen. Ze is afhankelijk van anderen. Een groot contrast met haar vrijheid die ze had op het begin van haar reis.
Gekoppelde berichten
Van boze open brief naar rolstoelgids in TivoliVredenburg: “Niet verwacht dat het zó werd opgepakt”
TivoliVredenburg is druk bezig om het gebouw zo rolstoelvriendelijk mogelijk te malen nadat Nicolette van…
12 Reacties
ReagerenGo Nicolette wat ben je toch een doorzetter! Zo stoer. Eerst TivoliVredenburg rolstoeltoegankelijk krijgen en nu dit. Ook deze strijd is het waard voor te vechten. Veel plezier nog even en tot snel!
Bedankt Ramon, ik ben echter niet op reis gegaan met het doel om de strijd met Welzorg aan te gaan of om gehandicapten belangen te vertegenwoordigen. Mijn doel was hetzelfde als alle andere mensen die ik tegen kwam en gelukkig zagen de meesten mij ook zo. Welzorg heeft mij al te veel ontnomen en energie gekost. Alle dagen dat ik op zoek moest naar oplossingen terwijl ik in plaats daarvan op ontdekkingstocht wilde in de plaats waar ik was. Philly, New York heb ik in vogelvlucht moeten doen, Mexico heb ik helaas maar half kunnen en Cuba heb ik om deze reden op gegeven. Als Welzorg de benodigde onderdelen (op mijn kosten) had opgestuurd, had ik onverminderd door kunnen gaan. Nu is het nog maar de vraag of ik ooit nog in de gelegenheid ben om oa Cuba te bezoeken. De publiciteit is mij aangeboden ik krijg er de verloren kansen niet mee terug, maar hoop wel op een snelle passende oplossing van Welzorg. Een Proval van bijna 4000 euro en 2 jaar oud hoort niet uit elkaar te vallen, ik mag van geluk spreken dat ik er tot nu toe met wat blauwe plekken vanaf ben gekomen. Maar er bestaat nog steeds de kans dat ze hem slechts oplappen. De laatste paar dagen zal ik proberen er nog uit te halen wat er nog in zit en anders ga ik maar aan mijn tanning werken? see y’all soon!
Hoi Nicolette, wat een verrassing om een artikel van jou tegen te komen. Ik wist niet dat je een wereldreis aan het maken bent. Geniet nog even de van de laatste dagen in Mexico.
En denk maar zo, Cuba drijft echt niet weg. Daar kun je volgend jaar nog wel naar toe 😀
Beste Nicolette, als je slim was geweest had je voor de aanvang van de reis contact gezocht met de fabrikant/importeur van de rolstoel. Wat is er nog mooier dan een klant die in jouw fabrikaat een wereldreis maakt. Verder hadden zij jou de benodigde onderdelen kunnen leveren. En heb je de mensen van de ANWB alarmcentrale van te voren benaderd ? Die sturen dagelijks onderdelen over de hele wereld. Ik ben zelf leverancier van oldtimeronderdelen geweest en als mijn klanten ,waar ook ter wereld ze ook waren mij e-mailden ,dan stuurde de alarmcentrale dat voor hen op.
Alles wat je hebt gezien pakt niemand je meer af. Je hebt een gat in de markt ontdekt: ANWB voor mensen in een rolstoel. Ik zeg: go for it! Iedereen moet kunnen reizen. Als je straks een half jaar niet zo mobiel bent dan help ik je graag.
Een probleem dat wereldfietsers zullen herkennen. Die laten dan ook een fiets opbouwen, waar ze alles zelf aan kunnen repareren. Of die gerepareerd kan worden in iedere werkplaats in de wereld (geen aluminium, bijvoorbeeld, want dat kan lang niet iedereen lassen). Met universele onderdelen. Daarmee voorkom je nog niet dat winkeliers je geen spullen meegeven, maar maakt de hoeveelheid plekken om iets aan te schaffen groter…
Neem aan dat er in landen waar jij was ook mensen in een rolstoel zitten (zeker voor wieltjes) kon je niet sneller daar iets mee berijken ?
(En ja ik ben geen wereld reiziger,maar wel een rolstoeler die niet alleen in Nederland blijft,en idd een zelfstandige ?)
Harry en Rob; voor vertrek heb ik alles nagekeken alle onderdelen laten vervangen, ook nieuwe voorwieltjes. Ik ben een jaar geleden al (met een 1 jaar oude) stoel naar de fabrikant gegaan toen er een ‘pootje’ scheef stond en heb aangegeven dat de hele stoel asymmetrisch is; Zij noemen dit handmade. Ze hebben toen het hele scheve pootje recht gezet en verder heb ik weinig last gehad. Ik heb ook zeker contact gezocht met de fabrikant maar die verwijzen altijd naar Welzorg. De stoel is aluminium, omdat het licht en sterk is. Deze stoel kost ca 4000 euro en eigendom van Welzorg; verbouwen is geen optie; in het contract staat dat zelf klussen aan de stoel (wat nu ontelbare keren is gebeurd) niet is toegestaan. Via pgb zou ik meer opties hebben maar als er dan iets stuk is moet ik dit zelf regelen, alle dealers zitten ver weg en zonder auto is dit lastig.
Elfje, ik was in Canada waar ik geen problemen had in the USA zitten grote producenten maar Proval is Nederlands , en Amerikanen zijn als de dood voor schade claims. Ik heb zelfs geprobeerd om te zeggen dat ik dan wel een verklaring teken. 1 man in wen hostel heeft zelfs gezegd dat ie het juiste onderdeel had besteld in een hardware store, ik heb daar uiteindelijk 2 dagen voor niks op gewacht. Vervolgens ben ik naar New york gegaan omdat daar meer mogelijkheden zouden zijn, het onderdeel zou hij opsturen. We wachten nog steeds. In Mexico ben ik ook op zoek gegaan, rolstoelvefhuur bedrijven gebeld, zeiden geen monteurs te hebben. Een automonteur on Cozumel die zei het wel te kunnen maken. Vorige week in Merida begaf het andere wiel het uiteindelijk ook. Gelukkig was er toen een rolstoel winkel die mij wilde helpen. Ik kon de stoel op zaterdag middag op halen, toen ik savonds op Isla mujeres aankwam (de halve dag in de bus) waten beide wielen compleet doorgezakt. Nee ik ben niet op reis gegaan met veel reserve onderdelen, alleen de meest voor de handliggende, de reden? Ik kan maar een beperkt aantal gewicht meenemen en heb ook kleding en toiletspullen nodig. Vandaag, vrijdag bood Welzorg eindelijk hulp aan via Facebook, ik zei dat ik inderdaad hulp kon gebruiken en geen reactie terug. Het is in Nl inmiddels zaterdag, dus dat hulp aanbod was waarschijnlijk schijn.
Elfje er zitten zeker mensen in rolstoelen, echter zoals je kunt lezen waren er geen dealers of locale rolstoelbedrijven die de wieltjes of onderdelen wilden verkopen, in Mexico ben ik verder gaan zoeken, meerdere gaven aan geen monteur te hebben en vorige week heeft eindelijk een bedrijf van hulpmiddelen geholpen, slechts een paar uur later aangekomen na een bus en Ferry reis waren beide wielen volledig doorgebogen.
Harry en Rob de stoel is eigendom van Welzorg in het contract staat dat ik er zelf niets aan mag veranderen zij verzorgen het onderhoud, een stoel op maat laten bouwen is dus niet mogelijk, een stoel speciaal aanschaffen om op reis te gaan is onbetaalbaar. De stoel die ik heb heb ik gekregen is aluminium, omdat dat lichter is, hoe zwaarder de stoel, hoe zwaarder in gebruik. De onderdelen die stuk gegaan zijn, zijn internationaal verkrijgbaar, er staat zelfs op primo usa. Ik heb contact opgenomen met de fabrikant, zelfs een week voor vertrek nog gesproken. Maar zij verwijzen naar Welzorg, de stoel is in hun beheer. Ook Welzorg was vooraf op de hoogte. Ik ben echter niet op reis gegaan om reclame voor TNS te maken daarnaast hebben zij al meerdere sporters en dergelijken die zij sponsoren. Ik ben een doodgewoon meisje die op vakantie gaat en met een stoel van 4000 euro met weinig losse onderdelen van slechts 2 jaar oud had dit geen enkele belemmering mogen zijn. Ik heb enkels reserve onderdelen mee, ja, ik had een complete gereedschapskoffer mee kunnen nemen, maar mijn draagkracht is beperkt en ik draag graag ook af en toe schone kleren of poets mijn tanden. Aan mijn voorbereiding ontbrak niks, alle onderdelen waren zonder twijfel voorhanden in de eerste 2 landen, Mexico wist ik dat het een grotere uitdaging kon worden, maar Mexicanen staan er om bekend alles te kunnen fixen. Tip; huur nooit een auto op Cozumel. Fijn om te horen in elk geval dat dit jullie nooit zou overkomen.
Dag Nicolette, met enige verbazing lees ik je blog maar ook het aanverwante artikel over het tivolie. Verbaasd omdat ik de inhoud snap maar jij mij helemaal het typ niet lijkt om zo in de slachtoffer rol te gaan zitten.
Als mede rolstoeler snap ik je frustatie, ik snap ook dat het niet leuk is wat er met je is gebeurd. Ik reis de hele wereld rond, er gaat van alles kapot en linksom of rechtsom word het ook altijd weer gemaakt, c’est la vie zeggen de Fransen dan. Maar is dat dan de schuld van Welzorg? Moet er dan ook een ANWB voor mensen met protheses komen? En een anwb, voor blinden om een stok te maken? Een ANWB voor mijn hulphond of een ANWB voor conitief beperkte mensen? Nee toch? Het leven bestaat uit ups en downs, dat maakt het reizen juist zo mooi! Dus wat je verder ook schrijft, probeer ook eens de positieve kant te beschrijven. De bijzondere situaties die je hebt gezien dankzij je kapotte rolstoel, de bijzondere mensen die je hebt ontmoet dankzij je kapotte rolstoel, je doorzettingsvermogen dankzij die kapotte rolstoel. Dus, oplossen die stoel en lekker weer op reis jij! Of gewoon alle leuke dingen van het tivolie opnoemen;) daar maak je gelijk ook de sier mee. Veel plezier! Niek
Sorry, Maar ik heb niet het idee dat ik in de slachtoffer rol zit, dan was ik naar huis gegaan lijkt me. Dit interview is voor mij geregeld (door een grote organisatie voor mindervaliden), omdat zij geschrokken waren dat er geen oplossing te vinden was. Jij zegt dat het altijd wel te maken is, maar dan heb je niet goed gelezen, want ik ben momenteel noodgedwongen om te lopen, wat ik dus niet erg goed kan. Ik ben constant op zoek gegaan naar oplossingen, zelfs rolstoelwinkels die het fixten en altijd maar voor een dag. Dat ik nu moe ben om constant mensen hier uit te moeten leggen, waarom ik zo loop, waarom ik m niet laat maken en de afhankelijkheid van anderen om te helpen, met de stoel of met boodschappen, maakt dat ik inderdaad moe ben. Daarnaast heb ik veel dingen niet kunnen zien of doen. Ik had nu de kans om op reis te gaan. Maar financieel zal dat niet snel weer mogelijk zijn, dus ff terug gaan, gaat m niet worden. Een onderdeel opsturen op mijn kosten of een belletje naar een usa dealer (organisaties onder elkaar) en ik had zonder problemen doorgekund. Dus ja Welzorg of tns hadden mijn reis eenvoudig kunnen redden. Ik ben de afgelopen dagen op een golfcar over het eiland geweest, gefeest in de beachbar en naar het strand geweest en ben vanochtend door gereisd naar een nieuwe bestemming, dus slachtoffer rol!?! Ik weet niet of je ooit in de minder toeristische plaatsen van Mexico bent geweest, maar dat is genoeg uitdaging op 4 wiel en mét rugleuning. Ik heb nu een levensgevaarlijke stoel en een organisatie die m slechts wil oplappen, tot de volgende buis breekt, waardoor ik thuis voorlopig ook niet uit de voeten kan. En.. ook nu ben ik zelf op zoek naar een betere vervangende stoel. Dus ja ik heb genoten van mijn reis, nog steeds, maar het is jammer dat het zo eindigt. Ik denk inderdaad dat een organisatie waarbij je terecht kan (voor alles!) geen slecht idee is en krijg al meerdere aanbiedingen. Als je auto stuk is krijg je hulp waarom niet met een broodnodig hulpmiddel.
Ps Niek, ik weet niet op welk webblog je gekeken heb, maar ik schrijf elke week een verhaal over (bijna) alles wat ik mee, leuk en niet leuk. Wat wil je dat ik over TivoliVredenburg schrijf? Volgens mijn info staat het er nog, meer kan ik je niet vertellen, ben al bijna een half jaar te druk met reizen..