De Catharijnezaal van De Inktpot in Utrecht is in ere hersteld. Het meubilair dat door architect George van Heukelom is ontworpen is na tientalen jaren weer terug in de zaal.
De tafel en stoelen van de Catharijnezaal (voorheen Commissarissenzaal) waren – net als al het andere meubilair van het markante gebouw – gemaakt tussen 1918 en 1921, de bouwperiode van De Inktpot.
In de jaren ’70 zijn tijdens een modernisering alle meubels uit het gebouw verdwenen. Ze werden in stukken gezaagd op de binnenplaats en medewerkers mochten het hout mee naar huis nemen. De meubels uit de Catharijnezaal werden overgedragen aan de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed (RCE), waar ze lange tijd in de opslag bleven.
(Tekst loopt door onder afbeelding)

Eerste Kamer
In 2015 had de Eerste Kamerfractie van het CDA door een groei in zetels nieuw meubilair nodig. In de catalogus van de RCE zagen ze de eikenhouten meubels van Van Heukelom en de keus was toen snel gemaakt.
Momenteel is De Inktpot het hoofdkantoor van ProRail. Een medewerker van het bedrijf heeft stage gelopen bij de Tweede Kamerfractie van het CDA en hij kwam ook over de vloer bij de Eerste Kamer. Daar werd hem destijds verteld dat de meubels uit het hoofdkwartier van de spoorwegen kwamen.
“Ik dacht er verder niet meer aan totdat ik bij ProRail ging werken en tijdens een rondleiding in De Inktpot te horen kreeg dat de meubels niet meer bestonden. Ik heb toen contact opgenomen met mijn oude stageplek en geregeld dat we langs konden komen.”
Tapijt
Inmiddels staan de tafel en stoelen die ongeveer 100 jaar geleden zijn ontworpen weer in De Inktpot. Ook het tapijt in de zaal is vervangen door een exemplaar dat identiek is aan degene die er ooit door de architect in neergelegd.
“We hebben de ruimte aangekleed aan de hand van een mooie beschrijving van het ‘Ameublement van Van Heukelom’. De ruimte is nu in zijn volle glorie hersteld en geeft een goed kijkje in het verleden van De Inktpot”, zegt Niels Steenvoorde die heeft geholpen met het herstellen van de zaal.
De Catharijnezaal wordt nu gebruikt voor bijvoorbeeld vergaderingen, ondertekeningen of fotomomenten.
18 Reacties
ReagerenApart, mijn ouders hebben 1 van due stieken op de veiling gekocht in de jaren zeventig. Die staat nu bij mij thuis.
Kijk, dat zijn nu eens leuke dingen. Het leert ons zuinig te zijn op ons culturele erfgoed. In Utrecht begint dit steeds meer door te dringen.
Wat is Utrecht toch verbazingwekkend goed in het vernietigen van cultureel erfgoed onder het mom van modernisering, om er dan later weer spijt van te krijgen.
Gelukkig is er hier nog iets van bewaard gebleven!
Meestal blijft er niets van over dan oude afbeeldingen of verhalen en wordt het met veel kunst en vliegwerk en exhorbitant hoge kosten weer in oude staat hersteld.
Mooi dat de originele inrichting weer terug is. Nu ook nog die vliegende schotel van het dak afhalen s.v.p. want dat is een schandplek op de architectuur van het gebouw.
Prachtig, de verloren zonen komen weer terug. Trouwens een mooie foto, de Inktpot en de Verrekijker op 1 foto, allebei beeldbepalende bouwwerken. Misschien kan een drone het voor elkaar krijgen, de Inktpot en de Tong van Klepiere, ofwel de kleurrijke Blob van HC, op 1 foto vast te leggen. Historisch naast hypermodern Utrecht.
@Koel Hoofd: Dat gebeurde in de jaren 60/70 helaas niet alleen in Utrecht. Daar waren we in ongeveer heel west Europa erg goed in.
De “Verrekijker” ziet er verdacht veel uit als een ideaal landingsplatform voor vliegende schotels. De landing vd “Ufo” op de Inktpot was natuurlijk behelpen, zelfs voor hen die van verre komen……;)
@rinke: veel mensen zijn dol op die schotel. Ik ook. Niet elke verandering is achteruitgang. Lekker laten zitten, wat mij betreft.
Baklap: Utrecht spant wel degelijk de kroon. Geen stad in NL die zo enorm heeft huisgehouden in de jaren 60/70!
Hele wijken zijn verdwenen: stationsbuurt, een groot deel van Wijk C.
@koelhoofd. Veel zaken die we nu als cultureel erfgoed bestempelen zijn uitsluitend “overgebleven” omdat destijds het geld ontbrak om het af te breken. Dat zie Je bijvoorbeeld bij vestingsteden waar het bolwerk nog in takt is. Maar ook dus korter in tijd zoals hier met de meubeltjes.
Nu vinden we die historie fantastisch. Vroeger veelal gewoon een sta in de weg.
Alles moet zijn eigen tijd worden gezien. Afvoeren van het meubilair, zoals hier beschreven, gebeurde in een tijd dat moderniseringsdenken in de mode was. Oud was fout, nieuw betekende vooruit. Nu kijken we daar met verbazing naar..
@Erwin,
Ik denk dat elke stad een dergelijke historie heeft.
Ik geloof niet dat er in Utrecht minder is gesloopt dan in andere grote steden. We mogen in ieder geval blij zijn dat zoveel bewaard is gebleven. Arnhem en Nijmegen hebben er wel voor gekozen alle singels te dempen voor asfalt; de wegen zijn onmisbare schakels geworden die voor enorme overlast zorgen. Gelukkig is het in Utrecht nooit zover gekomen, evenals we geluk hebben dat bijvoorbeeld de autoweg vanaf de A28 naar het centrum nooit is aangelegd.
Mooi!
Nu nog die foeilelijke ufo eraf gooien, dan knapt zowel het gebouw als de stad enorm op. Die ufo kan zo naar het Berlijn plein.
Een plaatje toch die twee iconische gebouwen. Met als kers op de taart het beeldritme van de schotel en de verrekijker. Ik word eventjes trots op Utrecht.
Hulde aan die CDA-fractie!
Kijk naar ons. Een aantal jaren geleden vonden we het een goed idee de Inktpot ‘op te leuken’ met een ufo. Terwijl dat markante monument toch echt genoeg uitstraling heeft van zichzelf.
Er zal nog wel een tijd komen dat die schotel verwijderd wordt, en de mensen vol onbegrip schrijven over de cultuurbarbaren die het monumentale gebouw zo hebben aangetast.
Rustig afwachten dus.
En nu SVP nog een foto van die zaal zoals die nu geworden is.
Niels, dat kan niet anders zijn dan de zoon van Leo!
Leuk om je waardevolle activiteit te zien, top!