Het karakteristieke grand café en restaurant, Polman’s Huis, sluit volgende week vrijdag na 30 jaar haar deuren. Het restaurant aan de Keistraat had al lange tijd te kampen met afnemende klandizie. Eigenaar Kees Eijrond, hij is ook de man achter De Winkel van Sinkel, heeft de zaak verkocht. Naar verluidt komt er nu een hotel met restaurant. Op 29 februari is er een afscheidsbijeenkomst voor vaste klanten.
In 2012 werd op DUIC al een pittige recensie geschreven over het restaurant. “Tijd voor maatregelen,” zeiden we destijds. Lees het hieronder nog eens terug.
15 Reacties
ReagerenEén keer geweest, nooit meer. Inderdaad vergane glorie. De kok zal niet gemist worden.
Met dank aan duics moordende recensie, die trouwens wel van de server verdwenen is inmiddels. Goed gedaan Duic!
Ik hoop dat er een goede doorstart komt. Wat mij betreft een nieuwe Bresson ! Die zaak mis ik nog steeds.
@Polman, met dank aan? Ik vermoed indien het eten fantastisch smaakte de recentie geheel anders was geweest. Je gaat immers ook uit eten om een heerlijke avond te hebben, goed eten en waar je overigens ook gewoon voor betaald. Ontbering aan zelfreflectie hebben er meerdere doen sneuvelen. Recentie of niet, vaak terecht
@Polman: alles is de schuld van de media. Het was immers een überhippe tent, elke avond afgeladen, met fantastische vernieuwende gerechten.
@polman: Laat me niet lachen. Het was gewoon een enorm ouderwetse tent. Met een kwaliteit die niet boven de middenmoot uit kwam. Maar qua prijs in het hoge segment zat.
Hoop dat er net zo’n bevlogen kok als Leon Mazairac van ” Podium onder de Dom” z’n werk gaat doen. Verdient het pand en de stad..!!
De afgelopen jaren is de kwaliteit van het eten beduidend minder geworden.
Drie jaar geleden voor het laatst gegeten. Ondermaats!!!
Ik kwam er vroeger, weliswaar in het cafégedeelte, in een week wel een paar keer. Al mijn vrienden kwamen er samen. Als je iemand zocht, kon je die daar vinden. Ze hadden mijn favoriete Marcs van het merk Nusbaumer, De bediening kende je meestal ook uit het uitgaansleven. Ik heb er ook een paar keer gegeten, vorig jaar en het jaar daarvoor nog, en ik vond het heerlijk, maar ik werk ook niet voor Iens! De paar laatste keren heb ik weliswaar alleen met mijn hond in het café gezeten, maar ik vond het prima. En de hond kreeg een waterbak. Dan dronk ik een ijskoude Bols Corenwijn uit de vriezer. Zelfs het jeneverglas was bevroren. Ik zag Kees bijna nooit maar zal de bediening, met name de Marokkaan (als ik het goed heb) en Hannie wel missen. Ik hoop dan ook dat op deze plek net zoiets komt als er al dertig jaar zat!
Wat jammer. Vorige maand hebben we er een feest gegeven voor familie en vrienden ter gelegenheid van ons 40 jarig samenzijn. Een geweldige service, vriendelijke zorgzame bediening, heerlijke achtergrondmuziek, een fantastisch buffet en een heel lekker toetjesbuffet. Kortom weer een zaak weg waar de kwaliteit telt en de klant centraal stond. Jammer, heel jammer en sterkte voor het personeel.
@polman: Je kunt van een goeie tent geen vernietigende recensie schrijven want dat wordt door het publiek gecorrigeerd.
En de recensie was ook niet vernietigend, maar reëel. Na zo’n recensie doe je er vervolgens goed aan eens aan zelfreflectie te doen en op basis daarvan aan je stutten te trekken. Die tijd is er bijna vier jaar lang geweest maar is duidelijk niet benut.
Recensie staat overigens gewoon online. Niks weg van de server.
Wat een gemis. Waar moeten we heen nu Polman’s Huis gesloten is? Waar vinden we een restaurant met die ruimte, dat licht, de rust en zulk gastheerschap?
Polman was naast Karel 5 het enige restaurant met grote allure in Utrecht! Het is buitengewoon jammer dat het dicht is; een groot verlies voor Utrecht, de afstand met andere grote steden neemt hierdoor toe.
Vanaf hier nog veel dank aan personeel voor de altijd zorgzame bediening en aan Kees Eijrond voor al die prachtige avonden die ik er met familie en zakenrelaties heb doorgebracht. Trek je niet teveel aan van al die nitwits met commentaar, Kees, zuurpruimen alleen aan een tafeltje met potlood en een checklist moet je maar denken, hunkerend naar een leuke tafelheer/dame.
Ik wens de nieuwe exploitant heel veel succes, waar ik als klant graag aan wil bijdragen!
Utrecht heeft geen klasse meer. Alles is vervangen door yuppische middenmoot. U weet wel die mensen die met kluiten te vinden zijn in wittevrouwen en wilhelminapark. Gewoon eigenlijk burgertrutten, die dénken iets te zijn. Maar klasse zoals pollmans had, waar ik vaak ging lunchen vroeger, vind je nog maar weinig ergens… awel. een kaasplankje was 30 euro.. en daar lagen wel uitgedroogde stukjes kaas op, maar het was geweldig.
Wat een triest nieuws. Polman’s Huis was “onze” restaurant, mijn man en ik hebben hier onze mooiste verjaardag avonden gehad, trouwdagen gevierd, dan met onze baby kinderen, en ook familie gebracht. Iedereen vond het zo een mooi, bijzondere plek, een belevenis. De bediening was goed, maar wie voor ons al die jaren altijd en elke keer klaar stond, en met hoge kwaliteit onze tafel heeft bediend was die lange, donkere meneer, de naam ken ik niet, vreemd genoeg want voor ons thuis was hij een heel bekende, gewaardeerde persoon, die voor altijd deel uitmaakt nu van onze meest speciale familie herinneringen. Eerder dit jaar fietste ik langs Polman’s Huis, express om weer van de uitzicht te genieten vanuit mijn fiets, en de reuze groot bloemen en vasen bij de ramen. Ik zag toen die meneer op straat, met iemand pratend, in spijkerbroek, het viel me op voor het eerst zonder voorschot en buiten Polman’s Huis. Maar ik kon me niet voorstellen wat ik nu hier heb gelezen. En ik fietste door.
Ik vind het heel erg jammer, voor ME in het bijzonder een unieke, niet te herhalen restaurant en tegelijk een unieke plek om te genieten en steeds mooie herinneren van onze levens terug te halen. Mijn man is kort voor de Kerst overleden, 47 jaar, op het best moment van zijn en ons leven. Het was zijn aller, allerlievelings spot in Utrecht! Het Polman’s Huis. Dit is er niet meer, hij ook niet. Dubbel triest voor ons. Maar ik wil onze aardige ober van harte bedanken voor alle speciale momenten waarop hij toch ook een deel uit maakte van ons leven. Heel erg bedankt voor alles meneer! Carolina M