Redouan El Yaakoubi (27) heeft met zijn stichting Durf te Dromen dit jaar het Sportcompliment gewonnen tijdens de uitreiking van de Utrechtse Sportprijzen. De profvoetballer en aanvoerder van Excelsior Rotterdam richtte op eigen initiatief de stichting op om kinderen in onder meer Overvecht, de wijk waar hij zelf vandaan komt, te ondersteunen bij hun persoonlijke ontwikkeling en op school. “Utrecht barst van jong talent”, is te lezen op de site van de stichting. “Soms wordt dit talent echter niet gezien of kunnen jonge inwoners een steuntje in de rug gebruiken.” We vroegen Redouan waarom hij zijn stichting is begonnen en wanneer hij voor de eerste keer in Utrecht was. 

Hoe voelde het om de Sportprijs te winnen?

“De nominatie was al een eer, maar het is mooi om de prijs te winnen, in de bloei van mijn carrière. Wesley Sneijder was ook genomineerd. Dat was een geduchte tegenstander. Je staat er niet bij stil hoeveel Utrechters iets met sport of iets maatschappelijks doen. Maar los van mezelf: ik ben de stichting Durf te Dromen niet alleen. Ik ben de oprichter, eigenaar en aanjager, maar uiteindelijk doen we het met z’n allen. De prijs is dus niet alleen voor mij, maar voor eenieder die een bijdrage levert binnen onze stichting.”

Waarom ben je jouw stichting begonnen?

“Op mijn middelbare school, het Christelijk Gymnasium Utrecht, haalden veel kinderen met een andere etnische achtergrond het simpelweg niet. Verder irriteerde en frustreerde het mij dat er veel partijgelden naar Overvecht gaan, maar niet aan de juiste zaken worden besteed om daar echt verschil te maken. Er waren wel veel geld, initiatieven en projecten, maar allemaal van korte duur. Ik ben van de lange adem. Ik wil met de stichting bijdragen aan de ontwikkeling van elk kind, in elke wijk in Utrecht. Ik kom natuurlijk uit Overvecht, daar is de problematiek bekend, met onze stichting is het een nevendoelstelling om al deze problemen te verminderen. Door preventief aan de slag te gaan met onze jongeren en ouders, kunnen we samen alles bereiken. Dat neemt niet weg dat Overvecht niet altijd in een goed daglicht staat, terwijl het niet altijd terecht is. Inmiddels zijn we aan de slag in verschillende wijken in Utrecht.”

Hoe gaat het met de stichting? 

“Goed: we groeien geleidelijk steeds meer. Soms moeten we wat meer op de rem trappen, maar zo ben ik niet helaas. Ik ben meer iemand die gas wil geven, wil doorzetten, ambitieus is en heel veel energie heeft. Ik onderneem veel dingen en zie in veel zaken iets moois. Dat wil ik er dan ook uithalen. Dat is mijn kracht, maar aan de andere kant is dat ook een valkuil. Af en toe kan je je daardoor wat minder specialiseren. Dat is soms wel nodig om iets goed op orde te hebben. Ik wil vaak te snel, maar gelukkig heb ik mensen die mij af en toe afremmen en daarin kunnen adviseren.”

Hoe bevalt het bij Excelsior? 

“Het niveau bevalt me goed. De Eredivisie past veel beter bij me dan de Eerste divisie. Ik heb me de afgelopen tijd goed kunnen ontwikkelen en kan me hier prima staande houden. Terwijl het voor mij ook een eerste jaar is hier. Ik leer steeds meer en kan dingen verbeteren. Met het team gaat het oké. Er is in ieder geval nog geen paniek. We zijn een van de kleinste clubs met het kleinste budget. Wij moeten het vooral hebben van onze passie en inzet. Er is nog veel werk aan de winkel. Het is tijd om punten te pakken.”

Hoe en wanneer was je voor de eerste keer in Utrecht?

“Ik ben geboren en getogen in Overvecht, een pure Utrechter.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?

“Dat is sowieso bij mij in de buurt: de omgeving van sporthal De Dreef. Ik ben van de rustige plekjes, omdat ik al vaak onder de mensen ben. Daarom maak ik vaak een wandeling in het stukje natuur achter de sporthal richting het Gagelbos. Daar kan je een mooi groot rondje lopen. Ik vind het daar fijn: het is er rustig en lekker groen. Ook drink ik heel vaak een kopje koffie bij restaurant Laila.”

Wat mist Utrecht? 

“Utrecht mist niet echt iets. Ik vind de stad superfijn, maar ik heb het gevoel dat Amsterdam en Rotterdam verder zijn qua mindset als het gaat om diversiteit, inclusie en flexibiliteit om dingen voor elkaar te krijgen. Ik merk dat er in Utrecht veel mensen zijn met ideeën en mooie gedachten om projecten op te zetten, maar dat de uitvoering daarvan in de praktijk lastig is. Dat is bij mij ook nog wel eens een struikelblok met de stichting. Dat ligt in de handen van de mensen die de stad besturen. Het aanbod van culturele dingen kan in Utrecht wel wat interessanter en bruisender worden voor een andere doelgroep. Utrecht is in die zin een te witte studentenstad. Het aanbod is in dat opzicht eenzijdig. Dat zou het voor meer mensen aantrekkelijker maken om dingen te bezoeken.”

Wat is je droomhuis in Utrecht?

“In Leidsche Rijn aan het Brusselplein. Het gebied bij het winkelcentrum spreekt mij het meest aan. En dan het liefst een van de appartementen daar bovenin. Dan kan ik de drukte beneden zelf opzoeken, maar boven de rust. En het is net buiten Overvecht.”

Utrecht is…

“…het kloppend hart van Nederland, Utrecht is thuiskomen.”