De zon gaat in deze tijd van het jaar weer wat eerder onder. De dagen worden korter en het komt steeds vaker voor dat je wolkjes in de lucht maakt met je adem. In de Nachtegaalstraat is het aangenaam vertoeven. De vele winkels – het zijn er bijna vijftig in een straat van 300 meter – zijn warm verlicht. In de etalages zie je kleding, cadeautjes en lekkernijen die klaarliggen om te worden meegenomen. Hier en daar vang je geuren op van verse koffie of versgebakken brood.

De Nachtegaalstraat dankt zijn naam juist aan ‘dat gevogel
te die sig in de maant mei en juni laat horen’. De nachtegalen zongen er kennelijk flink op los, laat in de lentes van de zeventiende eeuw. Niet verwonderlijk is dan ook dat je hier destijds een herberg vond met de naam ‘de Nachtgaaltjens’.

Stadswallen

De Nachtegaalstraat, toen nog het Nachtegaalsteegje, ligt 300 jaar geleden buiten de stadswallen van Utrecht. Het is een verbinding van de Wittevrouwenpoort en de Maliebaan. Die tweede wordt in die tijd net aangelegd. In de negentiende eeuw gaan de stadswallen tegen de grond. Ze hebben geen functie meer in de verdediging van Utrecht.

In de loop van de negentiende eeuw komen er steeds meer huizen tussen de moestuinen en boomgaarden aan het weggetje. Het smalle Nachtegaalsteegje groeit uit tot een straat met bebouwing aan twee kanten. In 1869 verandert de naam officieel, van Nachtegaalsteeg in Nachtegaalstraat.

Verbreding

In de twintigste eeuw zorgt de groeiende hoeveelheid verkeer voor veel drukte in de Nachtegaalstraat. Opnieuw maakt de straat een groeispurt door. Tussen 1905 en 1913 moet een groot deel van de bebouwing aan de noordkant van de Nachtegaalstraat wijken voor een verbreding. De straat wordt daarmee in één klap 10 meter breder.

Sinds de laatste herinrichting van de Nachtegaalstraat is het grootste deel van die ruimte weer voor de bewoners en het winkelend publiek. Fietsers zijn nu de hoofdgebruikers van de straat. Maar de nachtegaal zelf, die zal je hier niet zo snel meer tegenkomen.