In deze rubriek vertellen we het verhaal achter de straatnamen in de stad. Sommige namen zijn voor iedereen bekend, andere juist helemaal niet. Voor alle namen geldt dat ze niet zomaar gekozen zijn. Maar wat is eigenlijk de herkomst van de namen? Dat proberen we te achterhalen. 

De Lange Lauwerstraat is zo’n 350 meter lang en ligt tussen de Oudegracht en de Wijde Begijnestraat. De Korte Lauwerstraat staat haaks op de Lange Lauwerstraat, net als het Predikherenkerkhof. Aan de Lange Lauwerstraat ligt ook het Lauwerhof, waaraan de gelijknamige watertoren te vinden is.

Uit archeologische opgravingen blijkt dat er al vroeg in de geschiedenis bedrijvigheid was in de straat die nu de Lange Lauwerstraat heet. Aan de zuidkant van straat is een houten gebouw ontdekt dat dateert uit de tweede helft van de elfde eeuw. Mogelijk was er ook toen al sprake van een pad. De Lange Lauwerstraat behoort tot de oudste straten van de stad Utrecht en is ook een van de weinige oude straten die altijd dezelfde naam heeft gehouden.

Vanaf het moment dat Utrecht stadsrechten kreeg, in 1122, werd er een eigen stadsverdediging aangelegd. Naast dat de aanleg daarvan een enorm karwei was, moesten de muren en poorten goed onderhouden en bewaakt worden. Dat was vanaf 1304 de verantwoordelijkheid van de 21 gilden die Utrecht rijk was.

In deze 21 gilden verenigden Utrechtse ambachtslieden zich. Zo waren er gilden van onder meer schoenmakers, smeden, zakkendragers, maar ook leerlooiers, die lauwers werden genoemd. Het Utrechts Monumentenfonds beschrijft in het blad SteenGoed dat de Lange Lauwerstraat vanaf de latere middeleeuwen werd bewoond door de broeders van de Lauwersgilde, waar de straat dan ook vermoedelijk naar vernoemd is.

Elk gilde kreeg een deel, een gildeslag, van de stadsverdediging toegewezen en was verantwoordelijk voor het onderhoud en de bewaking van de torens en muren binnen de gildeslag. De lauwers waren verantwoordelijk voor de oude Lauwerstoren, die achter het Predikherenkerkhof lag.