Al kronkelend baant de Bollenhofsestraat zich een weg door de Utrechtse buurt Wittevrouwen. De lange straat is gelegen tussen de Blauwkapelseweg en de Biltstraat en bevindt zich nabij het Griftpark. Hoewel veel mensen denken dat de naam iets met een “Bollenhof” te maken heeft, berust dit op een misverstand.
In werkelijkheid is de straatnaam afkomstig van een huis dat in de negentiende eeuw ‘de Pollenhof’ werd genoemd. Dit huis stond ten noorden van de kruising van de Oude Kerkstraat en de Gildestraat. Eigenlijk zou de straat dus Pollenhofsestraat moeten heten.
Deze Pollenhof was een Warmoezeniershof, wat een historische term is voor een groentekwekerij. De Pollenhof fungeerde ook als herberg waar gebak in de vorm van “bollen” werd geserveerd aan bezoekers. Dit is mogelijk een verklaring voor de verwarring in de naamgeving.
De Bollenhofsestraat is een resultaat van de uitbreiding van Utrecht in de negentiende eeuw. De vorm van de wijk Wittevrouwen was destijds al zichtbaar, maar de wijk ontwikkelde zich pas echt vanaf 1800. Toen werden nieuwe straten aangelegd, waaronder de Bollenhofsestraat, als reactie op de groeiende stad.
9 Reacties
ReagerenHaha pollenhof
ha-tsjoe!
Erg leuke wijk.
Haha S
Dat was in de jaren zeventig/tachtig een sociale achterstandswijk met uitgewoonde arbeiderswoningen welke voor een prikkie aan particulieren werden verkocht om de buurt uit het slop te trekken.
Dat is goed gelukt.
Ik ben in Wittevrouwen opgegroeid en heb er op school gezeten. Als schooljongens zeiden wij dat er maar beter een bom op die wijk gegooid kon worden. Dan was je in één klap van al die lekke, tochtige en beschimmelde rotwoninkjes af geweest. Vaak gevuld met grote gezinnen. Zonder inspraak van onze kant had de Gemeente Utrecht dit begrepen en liet de Duitse verkeersdeskundige Feuchtinger een plan presenteren om de singels te dempen en snelwegen aan te leggen. Er zou ook een snelweg dwars door Wittevrouwen komen, ongeveer waar de Gildstraat ligt. Aan de keukentafel waren mijn ouders aan het uitvogelen of ons huis ook gesloopt zou worden en zo ja, waar we dan ons heil moesten gaan zoeken. Het is gelukkig allemaal niet gebeurd. Veelal door eigen inspanning zijn de huizen opgeknapt. Weer later werd de wijk door de doctorandussen ontdekt en viel ‘ten prooi’ aan de ‘gentrification’. De timmerlieden, metselaars, loodgieters en andere arbeiders die er woonden verdwenen als sneeuw voor de zon en de doctorandussen rukten binnen. Wittevrouwen heeft nl. een ideale locatie tussen het Science Park en de binnenstad. In een nostalgische bui loop ik nog wel eens door de buurt. Vooral de stilte valt me op. Vroeger een wijk gevuld met spelende kinderen, die van auto’s nog weinig last hadden. En alles kwam bij de huisvrouwen aan de deur. Bakkers, melkboeren, de visboer uit Spakenburg, voddenboeren, verzekeringsagenten, de huurpenningen werden elke maandagochtend geïnd, etc. De sfeer van toen wordt naar mijn smaak, in Engelse variant, goed weergeven door Dusty Springfield: ‘Goin’ back’.
Dankjewel @Massegast voor je heel interessante verhaal! Ik wist hier niks van!
@Massegast
Een snelweg over de Gildstraat??
Kom niet meer bij van het lachen
@Koel Hoofd
de “snelweg” van @Massegast is hooguit een wat ongelukkig gekozen term voor een geplande uitvalsweg in het Peutingerplan. Ik herken het Wittevrouwen onder de rook van de gasfabriek heel goed uit de beschrijving van Massegast, evenals de gentrificatie die heeft plaatsgevonden. Waarvoor dank.