In deze rubriek vertellen we het verhaal achter de straatnamen in de stad. Sommige namen zijn voor iedereen bekend, andere juist helemaal niet. Voor alle namen geldt dat ze niet zomaar gekozen zijn. Maar wat is eigenlijk de herkomst van de namen? Dat proberen we te achterhalen. 

De Ina Boudier-Bakkerlaan, wie kent deze straat niet. Een van de grootste studentencomplexen van Utrecht (de IBB) is eraan gelegen. De straat ligt in Utrecht Oost, vlakbij Stadion Galgenwaard en volksbuurt de Sterrenwijk. Omliggende straten zijn de Rubenslaan en de Notebomenlaan. De Ina Boudier-Bakkerlaan is vernoemd naar Ina Boudier-Bakker. Wie was zij? 

Ina Boudier-Bakker werd geboren als Klaziena Bakker op 15 april 1875 in Amsterdam. Ze groeide op in een welvarende familie, als oudste kind van Frederik Bakker en Aleida Emilia Holm. Ze kreeg twee broertjes, maar die stierven op jonge leeftijd. Bakker ging naar de HBS voor Meisjes op de Keizersgracht in Amsterdam. Daarna haalde zij de Acte voor Lager Onderwijs. Maar Bakker hield niet van naar school gaan. Ze begon nog wel met een studie Nederlands en later Frans, maar maakte beide niet af.

Wel had zij van jongs af aan een passie voor schrijven. Haar vader zag echter niet veel in haar schrijfwerk waardoor zij deze passie naast zich neerlegde. In 1902 trouwde Bakker met hoge ambtenaar bij de posterijen, Henry Boudier. Samen verhuisden zij naar Utrecht, waar ze gingen wonen in een pand op de Oude Gracht 333. Ondanks dat haar vader weinig vertrouwen had in haar schrijfkunst, begon zij zich na zijn dood, en met financiële hulp van de ouders van een vriendin, op latere leeftijd alsnog toe te wijden aan het schrijven.

Ze schreef uiteindelijk meerdere bestsellers, waaronder ‘Armoede’ (1909) en ‘De klop op de deur’ (1930). Een centraal element in haar werk is de onvolkomenheid van menselijke relaties. Volgens Bakker kan de mens het diepste in hem niet uiten en is daardoor absoluut eenzaam. Aanvaarding van deze fundamentele eenzaamheid is een levensvoorwaarde. Doorgaans vindt in haar werk een verzoening met dit lot plaats, waardoor ze wegblijft van volkomen uitzichtloosheid. Maar over het algemeen is haar stijl zwaar en melancholiek.

Kritiek

Naast vele lovende reacties, kreeg ze ook veel te maken met kritiek op haar werk. Recensenten als Menno ter Braak en Annie Romein-Verschoor keurden haar stijl en de keuze van haar onderwerpen sterk af. Ook publiceerde zij in 1921 de anti-feministische brochure ‘De Moderne Vrouw en haar Tekort’, waarvan hiernaast een fragment te lezen is. In de brochure geeft ze haar visie op vrouwenemancipatie. In deze brochure betoogde Bakker dat het moederschap de roeping en het beroep van de vrouw was. Dit maakte veel los binnen de vrouwenbeweging.

Hoewel Bakker het moeilijk vond om met de kritieken om te gaan, stopte zij niet met schrijven. Ze heeft talloze romans, novellen en toneelstukken op haar naam staan. Enkele van haar werken zijn ook verfilmd. Twee jaar voor haar dood kreeg ze zelfs nog officiële erkenning met de Tollens-prijs: een vijfjaarlijkse prijs om een vooraanstaand letterkundige te eren. Uiteindelijk overleed Bakker op 91-jarige leeftijd in Utrecht.

Tekst loopt door onder de foto

Het Studeerende Meisje

Door: Ina Boudier-Bakker

‘’Aan het studeerende, op kamers wonende meisje heeft totaal de gedachterust, de stille rijping ontbroken van ‘’de vroegere meisjes achter de vensters.’’ Er heeft hun ontbroken de geleidelijke groei in het ouderlijk huis naar het huis waar zij zelf eenmaal ouders zullen zijn. Zij missen op den tijd dat hun hart er wijd voor open staat, het mede-leven, het mede-zorgen in het gezin: zij missen terwijl zij nog kind zich weten tusschen de ouders dan gelijktijdigen groei der bewustwording van wat hun wacht, als het eigen kind hun zorgen zal vragen.’’