Het zal menig automobilist niet zijn ontgaan dat een deel van de Galecopperbrug in Utrecht momenteel flink onder handen wordt genomen. Al bijna twee jaar wordt er gewerkt, zijn er rijstroken versmald en is de maximumsnelheid naar beneden gebracht. Tijdens de operatie worden de kabels van het oudste deel van de brug vervangen en daar komt veel bij kijken. Volgens projectleider Grietske van Bodegom van Rijkswaterstaat ziet dit deel van de Galecopperbrug er straks anders uit dan het deel dat ernaast ligt.

Het oudste deel van de Galecopperbrug werd geopend in 1971 en hierover raast nu het verkeer richting Arnhem. De stalen kabels die het brugdek dragen vertonen roestvorming en naderen het einde van hun levensduur. Daarnaast is het verkeer de afgelopen vijftig jaar aanzienlijk toegenomen en bovendien zwaarder geworden. Om de brug ook in de toekomst veilig te kunnen gebruiken is besloten de kabels, ook wel tuien genoemd, te vervangen.

Tekst loopt door onder afbeelding

De Galecopperbrug, die de snelweg A12 verbindt over het Amsterdam-Rijnkanaal, is met 220.000 voertuigen die per dag passeren de op één na drukste brug van het land. Het vervangen van de tuien, waarbij de brug grotendeels openblijft, is voor Nederlandse begrippen volgens Rijkswaterstaat een unieke operatie.

Tekst loopt door onder afbeelding

Pyloon

Voordat de kabels worden vervangen moest veel voorbereidend werk worden gedaan. Zo is onder een deel van de brug een beweegbare steiger gemaakt. Hierbij moet rekening worden gehouden met de schepen die er onderdoor varen. Want de Galecopperbrug is weliswaar de op één van drukste brug van Nederland; het Amsterdam-Rijnkanaal is één van de drukste vaarwegen van het land. Op sommige plekken moet deze steiger een paar meter richting het water zakken zodat er gewerkt kan worden. Dat was zaterdag ook het geval, waardoor het vaarverkeer met behulp van begeleiding onder de brug door werd geloodst.

Tekst loopt door onder afbeelding

Bij de voet van de Galecopperbrug is een trap gemaakt waarmee de vaklieden de hangende steiger en het brugdek kunnen bereiken. Halverwege deze trap is te zien hoe een van de 35 meter hoge torens, oftewel een Pyloon, op de kolossale betonnen fundering staat. “Deze pylonen moeten alle bewegingen van de brug opvangen en staan daarom op nieuwe steunpunten. Dit hebben we gedaan door de toren op te tillen en een kwalitatief beter steunpunt tussen de fundering en de pyloon te plaatsen. Dit is een van die dingen die voor de buitenwereld slecht zichtbaar zijn. In de brug gebeurt namelijk ook veel”, vertelt Van Bodegom.

Tekst loopt door onder afbeelding

Anker

De trap leidt uiteindelijk naar de steiger die onder de brug hangt. Vanaf deze plek is ook het anker goed te zien, het punt waar de tuien vastzitten aan het brugdek en ook waar de nieuwe kabels dit weekend worden bevestigd. De oude kabels zijn bundels van zes kleinere staalkabels en de nieuwe tuien bestaan uit meerdere holle buizen waar 65 kleinere kabels per buis in zitten. Deze nieuwe kabels nemen een voor een de functie over van de oude kabels. Dit is een secuur klusje waarbij eerst ongeveer 22 kleinere kabels van het nieuwe systeem worden bevestigd, en vervolgens één oude kabel wordt weggehaald, voordat er weer nieuwe kabels worden gespannen.

Tekst loopt door onder afbeelding

Hierboven is slechts een deel van de werkzaamheden beschreven. Zo is dit deel van de brug vorig weekend ook al afgesloten geweest vanwege de plaatsing van een zadel, een draagconstructie op de pyloon waar de nieuwe kabels doorheen lopen. Ook zijn beide torens met grote stalen platen en ontelbare bouten verstevigd vanwege de extra kracht die erop komt te staan door de nieuwe tuien. “Je komt in het hele proces dingen tegen waarop je moet anticiperen. Het is geen nieuwbouw”, zegt Van Bodegom. “Dat is best wel een uitdaging, ook omdat de brug grotendeels openblijft voor het verkeer.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Wit

De werkzaamheden aan de Galecopperbrug worden naar verwachting in de zomer van 2025 afgerond. Omdat straks vier stalen buizen met in totaal 260 kleinere kabels vanaf iedere pyloon het wegdek dragen in plaats van twee bundels van zes dikke kabels, en beide torens wit worden geschilderd ziet het oude deel van de brug er straks anders uit dan het deel aan de overzijde dat in 1976 werd geopend. Destijds werd bij de brug aan de noordzijde een iets andere techniek gebruikt, waardoor de oude kabels aan dit deel voorlopig kunnen blijven zitten.