Ik moest er via de rubriek ‘Weekbladen’ in de Volkskrant achterkomen dat in HP/De Tijd van 30 maart een heuse Utrecht Special is opgenomen. Vanuit mijn hoedanigheid als hoofdredacteur van DUIC heel interessant natuurlijk, maar ook voor andere Utrechters lijkt me zo’n Utrecht-nummer een must. Altijd leuk om te weten wat een opinieweekblad als HP/De Tijd allemaal over ons stadsie te melden heeft. Mirjam Bosgraaf vat het in haar rubriek in de Volkskrant als volgt samen: ‘De stad die zichzelf een tafellaken voelt, maar een servetje is.’

Daarmee zijn we gelijk waar we wezen moeten, want ook uit het dagelijkse Utrechtse nieuws krijg ik stellig de indruk, dat Utrecht zichzelf maar niet weet te positioneren als stad van formaat. Met ruim 312.000 inwoners is Utrecht de vierde stad van het land met het hardst groeiende economische centrum van zowel de Randstad als van Nederland. Het heeft een lange geschiedenis, kreeg als één van de eerste steden stadsrechten en heeft een belangrijk historisch centrum. De stad huisvest drie universiteiten, waaronder de op één na grootste van Nederland, en drie omvangrijke hogescholen. Utrecht weet ook nog eens grote bedrijven aan zich te binden, want de NS, ProRail en de Rabobank hebben er hun hoofdkantoor. En tja…de Dom. Dus wat nou servetje?

Tot zover Wikipedia, nu naar de dagelijkse realiteit. Hoe communiceert de vierde stad van Nederland dat ze de vierde stad van Nederland is? Helaas niet met de bijbehorende bravoure. Want dat is toch wat je ongegeneerd tentoon moet spreiden als je zoveel ‘unique selling points’ in huis hebt. Waarom gaat het daar dan keer op keer mis en blijft Utrecht in de ogen van velen toch vooral die knusse overzichtelijke provinciestad in de periferie van het grootstedelijke Amsterdam? Worden we dat niet eens een keer zat met zijn allen? Kom op mensen, we zijn toch zeker wel trots op Utrecht?

Een voorbeeldje van wat ik bedoel maar even. Op 22 maart publiceerde DUIC een artikel over de matige score van de Universiteit Utrecht (UU) op Sustainabel 2012 lijst van alle universiteiten die zijn gemeten op het onderwerp duurzaamheid. In een reactie wist collegevoorzitter Yvonne van Rooy te melden dat de UU véél meer doet op het gebied van duurzaamheid dan ze laat zien. Naar blijkt is er rond de ambitie van de UU op het gebied van duurzaamheid weinig terug te vinden op de website of in jaarverslagen. Zeggen dat je duurzaam bent is één, maar het laten zien is nog heel wat anders. Nou dat dus.

Ander voorbeeldje. Al weer even terug zag ik in het tijdschriftenrek bij ‘mijn’ Appie een prachtige glossy staan met de naam ‘New York, city of magic’. Ik kocht hem direct en heb werkelijk weken genoten van hoe prachtig je een stad kunt neerzetten in een magazine. Oké, New York is een maatje groter, maar de gedachte. Even had ik de hoop bij de Utrecht Special van HP/De Tijd hetzelfde gevoel te krijgen. Hoewel de special op zich leuk in elkaar zit, wordt de teneur toch bepaald door het artikel ‘Crisis burgemeester’ over, jawel…onze Aleid. Altijd weer Aleid. Het wordt  tijd dat de gemeente zich, voorbij Aleid, eens losweekt van de haar door anderen opgelegde kwalificaties en met bravoure van haar hoogste toren blaast dat Utrecht er mag wezen. Nu het domcarillon tijdelijk is stilgelegd moet dat tot ver in de omtrek te horen zijn!