Het Utrechts Comité 4 mei Herdenking organiseert ieder jaar de Dodenherdenking op 4 mei op het Domplein. De ceremonie wordt traditiegetrouw voorafgegaan door een stille tocht vanaf het Pieterskerkhof. Ook organiseert het comité jaarlijks de feestelijke herdenking van de bevrijding van Utrecht op 7 mei in het Hogelandsepark. Bart Lauret maakt inmiddels vier jaar deel uit van het comité, dat volledig uit vrijwilligers bestaat. We vroegen hem waarom hij zich hier graag voor inzet en wat zijn mooiste herinnering is aan Utrecht.

Hoe gaat het met de voorbereidingen voor 4 en 7 mei? 

“Die gaan goed, niet anders dan andere jaren. Alleen de route van de stille tocht loopt door de afsluiting van de Choorstraat wat anders dan andere jaren. We gaan wederom voor een mooie en waardige herdenking op 4 mei. Natuurlijk zijn wij ons bewust van de maatschappelijke onrust over de oorlog tussen Israël en Hamas, maar de herdenking is geen politieke bijeenkomst en dat moet het ook niet worden. Het mooie aan het comité vind ik dat we het allemaal puur vrijwillig doen, vanuit ons hart voor de stad. Het is een fijne club mensen bij elkaar.”

Waar kijk je vooral naar uit op 4 mei?

“Ik vind het thema van dit jaar heel mooi: blijven vertellen over vrijheid. Ook de muzikale voordracht door Ingmar Heytze en zijn band Asfaltfeeën past hier goed bij: ‘Wie komt morgen met verhalen?’ De vraag hoelang we nog doorgaan met herdenken, speelt al jaren. De periode dat mensen die bewust de oorlog hebben meegemaakt er niet meer zijn, breekt aan. De verhalen over de oorlog blijven bestaan. Op den duur zullen die op een andere manier verteld moeten worden. Zo kunnen we nog heel lang stil blijven staan bij onze vrijheid.”

En op 7 mei? 

“Een van de sprekers is Luitenant ter Zee Katja van As. Defensie heeft een aantal sprekers, en zij is er een van. Zo zijn we haar op het spoor gekomen. Ze komt op onze uitnodiging een toespraak houden. Ieder jaar proberen we zo een mooie match te vinden. Helaas is het vrijwel onmogelijk veteranen uit Canada of Engeland – de Polar Bears – erbij te krijgen, maar er is wel vertegenwoordiging van The British Legion Holland Branch. De Polar Bears waren degenen die Utrecht op 7 mei 1945 via de Biltstraat binnen reden en de bevrijding bevestigden. Die ochtend kwamen er in Utrecht echter nog tien verzetsstrijders om het leven. Ook zij worden op 4 mei herdacht. 7 mei was een bijzondere dag.”

Waarom wilde je graag deel uitmaken van dit comité? 

“Ik woon sinds mijn studententijd in Utrecht. Sinds die tijd ben ik bijna elk jaar al bij de herdenking op het Domplein. Ik vind het altijd een mooie, serene plek om stil te staan bij de vrijheid die we hebben. Mijn grootouders zijn lang geleden overleden en mijn vader is net voor de oorlog geboren, maar ik heb via hem wel allerlei verhalen meegekregen. Die hebben me altijd geïntrigeerd. We leven hier al zo lang in vrijheid: volgend jaar precies 80 jaar. We moeten groot en diep respect hebben voor de mensen die hebben gestreden voor onze vrijheid. Voor hen, en de oorlogsslachtoffers, moeten we elk jaar twee minuten stilte blijven houden. Het is de bakermat voor onze democratie en vrijheid.”

Wat is jouw mooiste herinnering aan Utrecht?

“Een van de mooie herinneringen is dat ik hier getrouwd ben met mijn vrouw Mireille. Een deel van onze trouwfoto’s werd gemaakt in de Pandhof van de Dom. Onze chauffeur van de trouwauto had op de motorkap een fles champagne en twee glazen neergezet. Er kwam een junk voorbij die zo de fles pakte en ermee wegfietste. Het was een hilarisch moment. Ook zijn onze kinderen hier geboren en opgegroeid. Dat alles maakt dat de stad voor mij heel waardevol is.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?

“Dat is Kampong. Daar ben ik jeugdtrainer geweest bij voetbal en begeleidde mijn dochters hockeyteam. Zelf voetbal ik al heel wat jaartjes op vrijdagavond bij het ‘ouwelullenvoetbal’. Dat is voor mij een heilig moment in de week. Verder ben ik mede-trainer/coach bij het eerste vrouwenelftal van Kampong. En we zijn altijd op zoek naar meer talent.”

Wat is je droomhuis in Utrecht?

“Ik vind het stukje stad bij Manenburg aan de singel erg mooi, vlak bij het Ledig Erf. Je zit daar in het hartje van de stad, maar toch is het er groen en rustig.”

Utrecht is…

“… progressief en tolerant, een plek waar ik me erg thuis voel.”