Rachel Streefland is tot 20 januari nog fractievoorzitter en raadslid voor de ChristenUnie (CU), maar is voor de periode daarna de beoogd opvolger van Maarten van Ooijen als wethouder. Hij is inmiddels vertrokken bij de gemeente Utrecht en is de nieuwe staatssecretaris voor Jeugd en Preventie in het kabinet Rutte IV. Rachel neemt zijn portefeuille zorg, welzijn, asiel en sport over. Haar lopende interim- en adviesopdrachten voor non-profitorganisaties moet ze daardoor even stopzetten. We vroegen haar waarom ze actief is in de Utrechtse politiek en wie haar favoriete Utrechter is.

Waarom wilde u graag wethouder worden?
“Het leek me tof en tegelijkertijd ook logisch. We zitten met de CU al een tijdje in deze coalitie en ik ken de dossiers van Maarten goed. Die had ik als raadslid ook. Hetzelfde geldt voor de vraagstukken. Dan weet je wat er speelt. En het correspondeert voor een deel ook met het werk dat ik buiten de raad en buiten Utrecht doe. We bepaalden als fractie direct dat we iemand wilden leveren, omdat er maar één wethouder zit van de CU. Dan willen we toch onze inzet en ons geluid blijven borgen. Voor ons was het gelijk duidelijk: we zouden zorgen voor een opvolger. Als CU zorgen we precies voor de meerderheid in deze coalitie, dus het is ook niet onbelangrijk. Ik heb er zin in.”

Met welke Utrechtse vraagstukken gaat u aan de slag als wethouder?
“Binnen de verschillende portefeuilles zijn er wel een aantal prioriteiten. Voor de komende maanden zijn dat verschillende vraagstukken, zoals de noodopvang voor asielzoekers. We hebben de vraag uit Den Haag gehoord en daar hebben we aan voldaan in de Voorveldse Polder. Maar die opvang is tot en met de zomer. We moeten nu al nadenken over daarna; daar kan je niet mee wachten. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor dak- en thuislozen. We zien de afgelopen jaren een toename van mensen op straat. Het piept en het kraakt. Dat betekent dat duurzame opvang altijd aandacht en begeleiding nodig heeft. Maar ook het sportbeleid is belangrijk om altijd alert op te zijn. Zijn er bijvoorbeeld genoeg sportaccommodaties als je kijkt naar de groei van de stad?”

Wat vindt u leuk aan actief zijn binnen de Utrechtse politiek?
“Het is een heel bijzondere plek om van betekenis te zijn en je idealen waar te maken. En om zo de stad proberen te verbeteren in de verschillende rollen die je hebt. Die van volksvertegenwoordiger, goed luisteren wat er speelt, maar ook het controleren van het beleid. Ik vind het een eervolle opdracht. Het is keihard werken om gezamenlijk verantwoordelijkheid te dragen en te zorgen dat het ook stabiel gaat. We zien natuurlijk ook wel eens veel onrust en gedoe in andere steden, of landelijk zoals in Den Haag. Hier willen we op een betrouwbare en goede manier politiek bedrijven; open en transparant. Utrecht is een stad van hard op de inhoud, zacht op de persoon. Met andere woorden: goede onderlinge verhoudingen. Ik hoop ook dat we dat blijven doen. Dat maakt onze stad nog steeds een van de G4, maar toch ook anders.”

Wat is uw lievelingswinkel in Utrecht?
“Dat is Bond en Smolders. Toch een soort eerbetoon aan de recent overleden eigenaar. Het was nog een jonge vent. Bond en Smolders is een fantastische plek om onder meer brood te halen, even binnen te stappen, maar ook om koffie te drinken. Heel lekker en erg goed.”

Waar bent u trots op als Utrechter?
“Utrecht heeft heel veel: zowel reuring als rust en groen, gelukkig. Dat moeten we behouden. Net zoals plekken waar mensen kunnen samenkomen en elkaar kunnen ontmoeten. We moeten niet zo’n grote stad worden waar iedereen langs elkaar heen leeft. Soms zijn het plekken die je niet zo heel erg ziet, waar mensen bijvoorbeeld hun hobby’s uitoefenen, maar ook in kerken of buurthuizen. Als er bijvoorbeeld op een zondag wordt gekookt en iedereen binnen mag komen lopen.”

Wie is uw favoriete Utrechter?
“Ik ben erg onder de indruk van de voormalig straatpastor Bart van Empel. Tot jaren na zijn pensioen heeft hij ongeveer dag en nacht verschillende dak- en thuislozen bijgestaan. Het is een heel bijzondere man. Hij heeft bijvoorbeeld ook de herdenkingsboom opgezet in de binnenstad voor overleden dak- en thuislozen. Ook deed hij veel uitvaarten en als niemand met een dak- of thuisloze mee kon naar het ziekenhuis, deed hij dat op zijn fietsje. Hij deed altijd drie dingen: hij vond het belangrijk om iemand aan te kijken, aan te raken – een hand op de schouder, of een hand geven – en iemands naam te noemen. Voor mij een voorbeeld.”

Wat is uw mooiste herinnering aan Utrecht?
“Het WK Jeugdvoetbal in 2005 in de Galgenwaard. Daar schitterde een 17-jarige Messi in de finale tegen Nigeria. Het was echt geweldig. ‘Wie is die kleine man daar?’, dachten we.”

Utrecht is…
“…een stad die ik iedereen gun.”