Bright Richards mag zichzelf sinds kort Officier in de Orde van Oranje-Nassau noemen. De acteur, regisseur, schrijver en trainer kreeg die onderscheiding vanwege zijn ‘onuitputtelijke inzet, creatieve talent en scherp inzicht in de behoeften van nieuwkomers in Nederland’. Zijn stichting New Dutch Connections (NDC) bestaat twintig jaar. Bright is medeoprichter en artistiek directeur. Het doel is om (ex-)vluchtelingen te inspireren en motiveren, bijvoorbeeld met workshops, theatervoorstellingen en door ze te koppelen aan bedrijven, coaches en maatjes.

Hoe voelt het om twintig jaar te bestaan als NDC?

“Het is heel bijzonder, maar het voelt niet als twintig jaar. Het voelt niet heel lang. Ik voel vooral dat ik het leuk vind om samen met anderen verschil te maken en elkaar te inspireren. We doen het samen, ook met heel veel vrijwilligers. Dat is het plezier. Ik heb zoveel mooie herinneringen aan hele goede mensen die ik heb ontmoet en met wie ik samen de wereld een stukje mooier maak. Dat is prachtig.”

Waarom vind je het nog steeds leuk om met de stichting bezig te zijn?

“Met de huidige ontwikkelingen voel ik meer dan ooit de drang om te zorgen voor meer verbondenheid. Dit is mijn land, dit is mijn stad. Ik vind het belangrijk om mijn verantwoordelijkheid te nemen. Dat kan ik doen door verbinding tot stand te brengen. We moeten niet vergeten dat we verbonden zijn in vrijheid. Dat moeten we met elkaar blijven koesteren en vieren. We proberen door te geven dat liefde en verbondenheid heel belangrijk zijn: help en ondersteun mensen om die liefde te voelen. We brengen mensen bij elkaar. Een klein gebaar kan van grote betekenis zijn.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Hoe heb je dat zelf ervaren?

“Toen ik in het azc in Lunteren woonde, ontmoette ik iemand van het MOA (Medische Opvang Asielzoekers, red.). Zij nam mij mee naar haar vrijwilligerswerk bij een muziekfestival. Zij zag dat ik bezig was met activiteiten organiseren in het azc en dacht dat ik het bij het festival ook wel leuk zou vinden. Ik begon bij de deur, maar het jaar erna presenteerde ik het festival. Ik leerde er ook andere mensen kennen. Het was een klein gebaar van haar om me mee te nemen naar haar vrijwilligerswerk, maar voor mij was het lifechanging. We denken bij wereldproblematiek vaak ‘het is te groot’ en ‘ik kan niks doen’. Het gaat juist om dat kleine gebaar dat je wel kan doen.”

Heb je een mooie herinnering aan Utrecht?

“Een van de grote successen van NDC is de voorstelling As I Left My Father’s House. Het idee daarvoor kreeg ik jaren geleden in een kerk in Lombok, waar mensen met verschillende geloven samen aan het bidden waren voor vrede. We speelden de voorstelling al honderden keren in onder andere kerken, moskeeën en synagogen. De theaterserie Future Citizens maakten we voor Utrecht 900. Daarin hoor je inspirerende verhalen van nieuwe Nederlanders met een succesvolle carrière. Allebei de voorstellingen staan op ons jubileumprogramma. Utrecht is een beetje mijn laboratorium: hier experimenteer ik en zoek ik alles uit. Zodra iets hier werkt verspreiden we het door het land, net als met onze andere projecten. It’s all about making a change.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Waar ben je trots op als Utrechter?

“Utrecht is uniek. Het is groot, maar het lijkt klein. Ik voel dat ik hier ben gaan wortelen. Vroeger toen ik studeerde, heb ik in Amsterdam gewoond, maar ik heb uiteindelijk bewust voor Utrecht gekozen. Ik koos Utrecht, omdat het zo centraal lag. Maar daar kwamen later heel veel andere mooie redenen bij.”

Utrecht is…

“… de stad waar ik ben thuisgekomen. Mijn drie kinderen zijn hier geboren. Toen ik naar Nederland kwam, woonde ik eerst in Nijmegen. Daar ben ik herboren, maar hier ben ik thuisgekomen. Utrecht is mijn thuis.”