Raoul Witteman is de eigenaar en chef-kok van restaurant C’est Ça in Wittevrouwen. Samen met theatermaker Eline Koelmans dient hij 10, 11 en 12 september een theaterdiner op. De locatie is het Utrechtse Fort Lunet II, sinds kort onderdeel van het Unesco-werelderfgoed de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Tijdens het diner zijn er kleine voorstellingen die een beeld geven van het leven op de forten. De zes gangen zijn geïnspireerd op historische gerechten die de soldaten vroeger te eten kregen en worden bereid op open vuur. We vroegen Raoul hoe het menu eruit gaat zien en waar je culinair kan genieten in Utrecht.
Hoe is het idee voor dit theaterdiner ontstaan?
“Koken op open vuur deed ik al als hobby, maar nu ben ik ook een bedrijf gestart: Vlammende Pannen. Ik benaderde de gemeente om te vragen of ik een keer een kookworkshop op een van de forten kon doen, dat leek me super kicken. Dat kon, maar de vraag was of ik niet iets groters kon organiseren, omdat de forten dus misschien op de Werelderfgoedlijst zouden komen. We kwamen al snel uit op een pop-up, maar dan wel in het teken van de Hollandse Waterlinie.”
Waarom de combinatie van eten en theater?
“Er is wel vaker een pop-up op de forten, SterkWater is een grote bijvoorbeeld. Ik wilde wel wat anders doen. Ik ben erg van de verhalen. Alles gebeurt hier (bij C’est Ça, red.) aan de hand van verhalen vertellen. Over het eten, de kazen, waar het vandaan komt. Het is niet dat je hele boekwerken te horen krijgt, maar eten met een verhaal is gewoon veel leuker. Eline is een oud-collega en ik benaderde haar om verhalen te vertellen in de vorm van kleine theatervoorstellingen. We zijn het Waterliniemuseum ingedoken. Er is zoveel over te vertellen.”
Kan je al een tipje van de sluier oplichten over het menu?
“Qua ingrediënten hadden ze toen veel meer wild, veel meer producten die nu vergeten producten zijn. Die zijn nu allemaal weer hot, zoals linzen en pastinaken. Daar kan je zoveel leuke dingen mee doen. Er komt dus wat wild in. Het is heel cool om met oude producten en bereidingstechnieken te werken. We gaan op open vuur koken. Dat doe ik al heel wat jaren. Ik ben erg van de natuur. Ik werk in een omgeving waar altijd en overal mensen zijn. Ook thuis is dat zo. Dus ik trek me af en toe terug en dan kook ik op een houtvuurtje. Dat is zo ontzettend anders en zoveel dynamischer.”
Afgelopen weken mocht je weer gasten ontvangen in C’est Ça. Hoe was dat?
“Normaal gesproken hebben we naast de keuken de stamtafel staan. Die is nu helaas weg, in verband met groepen. We kunnen nu 36 man kwijt. Het is alsof je in een warm bad stapt. Met de afhaal hebben we heel veel mensen blij gemaakt, maar het was niet het leukste om te doen. Ik wil gewoon direct contact met de gasten. Nu ben je weer samen een avond aan het beleven.”
Waar kan je culinair genieten in Utrecht?
“Bij Madeleine. Daar zat ik laatst weer op het terras en die gozer (chef-kok Rik de Jonge, red.) kan zo verdomd goed koken. De simpelheid en zo lekker. Ik hou erg van zijn stijl koken. No-nonsense: het is gewoon goed. Daar wordt ik heel blij van.”
En waar drink je het lekkerste biertje in Utrecht?
“Bij het vandeStreek Proeflokaal. Ik ken die jongens ondertussen een beetje en zij gooien daar af en toe ook gewoon de barbecue aan. En dat is helemaal niet culinair hoogstaand, maar het zorgt voor een soort festivalsfeer. Een beetje no-nonsense ook: ze doen het omdat ze het leuk vinden en niet om daar geld mee verdienen. Ze verdienen geld met hun bierverkoop en niet met hun proeflokaal. En dat stralen ze aan alle kanten uit. Heel relaxt.”
Wat mist Utrecht?
“Ik mis een beetje de vrijheid van leuke plekken. De Werkspoorkathedraal was bijvoorbeeld zo’n mooie plek, maar is nu ontzettend vercommercialiseerd. De Nijverheid heeft dat nog wel, die vrijheid. Dat soort creatieve plekjes worden steeds zeldzamer. In Berlijn wordt je doodgegooid met dit soort plekken. Het is een mooie smeltkroes van culturele dingen en dat mag in Utrecht nog veel meer. En wat minder massaal, anders verliest het zijn magie.”
Waar kom je tot rust in Utrecht?
“Ik maak langs de Kromme Rijn hele mooie wandelingen. Dan ga ik richting Bunnik en loop via Lunetten weer terug. Dat is anderhalf uur ongeveer. Dan je zit gewoon in het bos, maar je loopt eigenlijk gewoon door Utrecht heen. Het is een magisch stukje.”
Utrecht is…
“…me stadsie. Ik hier geboren en heb voorlopig geen plannen om weg te gaan. Het is veel te leuk. En mijn kinderen groeien op in een megagroot dorp, wat wil je nog meer.”
10 Reacties
ReagerenEten met een verhaal is misschien wel leuker maar niet per sé lekkerder. Ik heb liever goed en lekker eten…
Aan eten met een verhaal hangt een dito prijskaartje maar in die wijk gaat dat naar binnen als zoete koek.
@Esrin W
Hoe bedoel je? Helaas is het al uitverkocht, maar de kaartjes voor dit evenement kosten 89,00 Euro, inclusief een 6-gangendiner en 5-gangen drankarrangement. Daar zit nog BTW bij inbegrepen ook. Eten, drinken, bediening en entertainment; dat is nog net niet gratis man.
Precies waarom Utrecht culinair zo’n woestijn is. De gemiddelde Utrechter haakt af als het meer dan twee tientjes kost. Treurig.
@Esrin W:
Ga je d’r toch niet heen.
Als 89,= euro te veel is (niks buitensporigs veel aan mijns inziens), maak je gewoon je eigen prakkie klaar.
Ik wilde de termen gebakken lucht en opgeklopte meuk niet gebruiken, dat staat zo onsympathiek. Het is niet mijn kopje thee maar er zijn er vast genoeg wél gevoelig voor.
Fijn dat jij even wilde tentoonstellen dat je geen interesse hierin hebt, Esrin. Echter om het dan meteen “gebakken lucht en opgeklopte meuk” te noemen zegt meer over jezelf dan over dit theaterprogramma.
Onsympathiek zijn heeft je nog nooit ergens van weerhouden, Esrin, blijf vooral jezelf. Een restaurant uitbaten, afval scheiden, fietsen, een park bezoeken, progressief stemmen: alles wat gewone Utrechters doen levert afkeurend geknor van jou op. Als je je nu ineens zorgen maakt dat je onsympathiek bent, ben je daar enige jaren te laat mee.
Verder: je woont aan het Griftpark, maar vindt € 90 teveel geld voor een avond uit eten. Je houdt er aparte prioriteiten op na qua uitgavenpatroon.
Geen zorgen Ted. Er is het leven in de bubbel, mét of zonder fietshelmpje, en er is het leven in de echte wereld. Ik herinner types zoals jullie er alleen maar af en toe even aan.
@Esrin W.: Als ‘leven in de echte wereld’ betekent dat je een beetje hautain op alles en iedereen gaat lopen afgeven en doorgaans totaal onnodig accenten in je woorden moet gebruiken om lekker pinnig over te komen, dan blijf ik liever in een of andere bubbel leven. Blij dat je me daar af en toe dan aan herinnert, blijkbaar 😉
Daarnaast is 89 euro voor een dergelijk aangekleed diner (en dan heb ik het nog niet eens over ‘het verhaal’) gewoon prima voor een keer goed uit eten. Jammer dat het inderdaad al uitverkocht is, want dit klinkt als een goed en leuk initiatief!
Erwin je trekt meteen de conclusie dat eten met een verhaal niet goed en lekker zou zijn. Zeker nog nooit bij C’est Ça geweest. Ga eerst eens kijken en eten voor je oordeel geeft.