De Utrechtse raadsleden hebben een nieuw eerste aanspreekpunt. Miguel Israel is namelijk sinds december de nieuwe raadsgriffier van Utrecht. De geboren Utrechter is degene die leidinggeeft aan de griffiemedewerkers. Hiervoor werkte hij veertien jaar bij de griffie, oftewel de staf, van de Tweede Kamer. In Den Haag was hij betrokken bij de evaluatie van kabinetsformatie en griffier van de parlementaire enquêtecommissie aardgaswinning Groningen. Nu werkt hij weer in zijn geboortestad.
Waarom ben je overgestapt van de landelijke naar de lokale politiek?
“In tegenstelling tot wat veel mensen denken, heeft het niet met de nieuwe politieke wind in Den Haag te maken. Ik heb veertien jaar met plezier voor de Tweede Kamer gewerkt en was er eigenlijk helemaal nog niet klaar. Maar na al die jaren leek het me verstandig om een stap buiten de Tweede Kamer te zetten. Utrecht is de stad waar ik vandaan kom en nog steeds graag kom. Deze baan is een stap terug naar mijn roots. De stad heeft een zelfbewuste gemeenteraad. Dat trok me aan. Er zitten bevlogen mensen in de raad en de onderlinge sfeer is verrassend goed. De raad bestaat uit mensen die hun eigen koers durven te varen en die contact leggen met de mensen voor wie je het werk doet: de Utrechters.”
Wat doet een raadsgriffier precies?
“De griffie is een scheidsrechter en manager ineen voor de raadsleden. We adviseren en ondersteunen de gemeenteraad en leiden alles in goede banen. Dat doen we politiek neutraal. We werken voor iedereen even hard. Ik begeleid bijvoorbeeld de voorzitter, de burgemeester, bij het handhaven van de orde in de raadszaal. Daarnaast beheert de griffie de politieke agenda: waar wordt de vergadertijd aan besteed? Verder organiseren we de vergaderingen en in tegenstelling tot wat vaak op verjaardagen wordt gevraagd, schrijf ik geen verslagen.”
Je zei eerder de ‘leefwereld van mensen in het politieke proces’ te willen brengen. Wat bedoel je daarmee?
“Een van de mooie initiatieven die ik wil voortzetten, is het democratieprogramma. Iedere maand worden er willekeurige Utrechters aangeschreven en uitgenodigd om naar het stadhuis te komen. Daar gaan ze in gesprek met raadsleden en met ons. Ook de inwonersmotie vind ik een mooi instrument om die leefwereld in het politieke proces te brengen. Mijn vader kwam als politieke vluchteling uit Montevideo naar Utrecht. Hij moest leven onder een militaire dictatuur en weet hoe het is als de democratie wordt beëindigd. Dankbaarheid voor de kansen die Nederland biedt en het belang van democratie zijn mij met de paplepel ingegoten. Ik voel me trots dat ik mijn steentje kan bijdragen aan de Utrechtse lokale democratie.”
Wat is je bijgebleven van je tijd in Den Haag?
“Ik blik tevreden terug op mijn bijdrage aan de enquêtecommissie over de Groningse gaswinning. Er is maandenlang gewerkt aan het eindrapport. De kloof tussen de leefwereld van de Groningers en de systeemwereld in Den Haag was groot. Het is zó jammer als burger en overheid met de rug naar elkaar komen te staan. De mensen voelen zich gewantrouwd en zitten niet te wachten op emotionele schade en scheuren in hun huizen. Als enquêtecommissie hebben we de politiek buiten ons onderzoek gehouden. We zijn met een open vizier tot gezamenlijke conclusies en aanbevelingen gekomen. Dat lost de problemen niet meteen op, maar het is een belangrijke stap in de oplossing. We lieten de feiten spreken. De keukentafelgesprekken bij de Groningers thuis zal ik niet snel vergeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen. Onze boodschap was duidelijk begin vorig jaar: stop de gaswinning en handel de schade en versterking milder, menselijker en makkelijker af.”
Tekst loopt door onder afbeelding
Wat is je lievelingsplek in Utrecht?
“In de zomer is het Wilhelminapark een heerlijke plek voor een picknick. Verder wonen er vrienden in het oude atelier van Dick Bruna in de Jeruzalemstraat. Hun tuin met dompelbad is een oase van rust.”
Heb je een favoriete Utrechter?
“Dat is Tineke schouten. Ik kan altijd lachen, gieren brullen om haar typetjes. Door haar weet heel Nederland hoe het Utrechts klinkt.”
Waar beleef je de leukste avond in Utrecht?
“Het café van Springhaver is een van mijn vertrouwde plekjes. Ook Olivier is altijd goed. Al die ruimte in die voormalige schuilkerk heeft iedere keer weer een verrassingseffect.”
Heb je een mooie herinnering aan de stad?
“Als middelbare scholier werkte ik bij Broese op de Stadhuisbrug. Dat ben ik mijn hele studententijd blijven doen. Ik ken nog steeds mensen uit die vormende tijd. Ik vind het mooi dat ik nu weer vlak bij die plek werk, maar nu in het stadhuis.”
Utrecht is…
“…thuiskomen.”
4 Reacties
ReagerenKennelijk leeft het belang van deze manus van dienst niet erg bij de Duic lezers..bij mij ook niet
@Robert
Wat dacht je van ‘ter kennisgeving aangenomen’?
Ik zit nog wat verrast te zijn van de taken van de griffier. Had het altijd als een soort secretariaat gezien, maar het is dus een machtspositie.
@Stella: Zeker en er zijn ook verschillende gemeentes waar de griffier zich op allerlei mogelijke manieren met de ambtelijke organisatie probeert te bemoeien, positief en negatief. Het levert in elk geval een boeiende dynamiek op rond beïnvloeding en inderdaad een soort machtspositie
Ik kan niet over deze meneer oordelen, maar dat politiek neutrale is natuurlijk interessant. Dat is in de basis ook zo, maar tegelijkertijd bepalen ze dus wel wat er wel en vooral ook niet besproken wordt. Dunne scheidslijn soms.