Jennifer Ferrier is sinds 1 maart de nieuwe voorzitter van Comité 30 juni/1 juli Utrecht, ook wel bekend als Keti Koti Utrecht. Ze volgt Leroy Lucas op, de mede-oprichter van de stichting, officiële Keti Koti herdenking en viering van de vrijheid in Utrecht sinds 2018. Ook is hij initiatiefnemer van het slavernijmonument dat sinds vorig jaar in het Griftpark staat. Jennifer zal zich voornamelijk bezighouden met de herdenking van het trans-Atlantisch slavernijverleden op 30 juni en de viering van de vrijheid op 1 juli in het Griftpark. Ze ziet de herdenking van het slavernijverleden als een brug tussen het verleden, heden en de toekomst van de stad.

Waarom ben je voorzitter van Keti Koti Utrecht geworden?

“Ik ben al langere tijd bezig om het trans-Atlantisch slavernijverleden te verkennen, begrijpen en onderwijzen. Een paar jaar geleden begon ik met een persoonlijke ontdekkingsreis. Ik vroeg me af wat mijn plek is in de maatschappij en was bezig met mijn eigen Surinaamse roots. Wat mij is meegegeven, is dat je daar trots op bent. Zelf heb ik vijf kinderen en na mijn veertigste begon ik veel meer na te denken over wat ik wil meegeven. Bij de herdenking hier in Utrecht viel alles op zijn plek. Ik ging in gesprek met het Comité 30 juni/1 juli Utrecht en had uiteindelijk een sollicitatie met het bestuur. Er was een goede klik en na zeven tot acht jaar wilde de voorzitter het stokje overdragen. Ik voel heel veel dankbaarheid. Het klopte gewoon. Niks komt voor zijn tijd.”

Waar wil je je de komende tijd mee bezighouden als voorzitter?

“Ik wil onder andere graag de focus leggen op herdenken, vieren, verbinden en kennisborging: informatie en verhalen delen zodat we met zijn allen weten wat die gezamenlijke geschiedenis is. Maar ook die kennis op de juiste manier borgen, bijvoorbeeld door met het onderwijs samen te werken en het de plek in het lespakket te geven die het verdient. Het is onderdeel van onze geschiedenis. Wat kunnen we doen zodat we nooit meer in zo’n situatie belanden? Kennisdeling zorgt voor begrip naar elkaar toe. We zijn allemaal verschillend en gelijkwaardig, hoe mooi is dat. Sommigen zeggen geen kleur meer te zien, maar laten we wel kleur blijven zien. We zijn allemaal anders en dat is juist iets om te waarderen en om van te leren.”

Hoe het gaat met de voorbereidingen voor 30 juni/1 juli?

“Het gaat goed. Die zijn in volle gang. We hebben een heel mooi projectteam en zijn bezig om de programmering rond te krijgen. Het wordt een mooi, vol en gevarieerd programma voor jong en oud. Er is bijvoorbeeld ruimte om te komen luisteren naar verhalen, te dansen, eten en drinken. Maak gebruik van je diversiteitsdag op je werk en kom 1 juli samen met ons vieren in het Griftpark, juist ook als je onbekend bent met Keti Koti. Kom eens luisteren en neem vooral iemand mee. Laten we een divers Utrecht zijn waar we met en op elkaar kunnen bouwen.”

Waar kom je tot rust in Utrecht?

“Ik ben geboren in Utrecht: in het Oudenrijn Ziekenhuis. Tot mijn zesde woonde ik in Kanaleneiland. Parken zijn daardoor plekken waar ik tot rust kom, maar tegenwoordig vind je me vooral in het Máximapark, omdat ik daar meer in de buurt woon. Je kan me niet blijer krijgen dan door lekker buiten te zijn. Het laadt je batterij op.”

Waar kan je culinair genieten in Utrecht?

“Gewoon bij mij thuis natuurlijk. Ik ben groot fan van koken. Ik maak gerechten uit allerlei keukens en iedereen smikkelt het altijd graag op. Laatst heb ik met mijn man bij Maeve gegeten. Dat was genieten. We zijn echt in de watten gelegd. Uiteindelijk gaat het erom of iemand met liefde en passie het eten heeft bereid. Dat kan net zo goed een bagel of Turkse pizza zijn. Als eten met aandacht is bereid, proef je dat.”

En waar drink je het lekkerste biertje in Utrecht?

“Bij mijn ouders thuis. Zij maken super lekker Surinaams gemberbier. Daar zit geen alcohol in, maar je vindt het bij ons op elk feestje. Het is heel kruidig en zoet, echt een treat.”

Wat is jouw mooiste herinnering aan Utrecht?

“Toen ik vier was, heeft mijn vader me leren fietsen in Park Transwijk. Dat was op een blauwe fiets met een blauw-wit zadel. Ik was zo trots. Het voelde alsof ik de hele wereld aankon.”

Waar ben je trots op als Utrechter?

“Op de rijke geschiedenis van de stad en de diverse gemeenschappen die hier wonen. Ook hebben we een vrij levendige culturele scene. Verder ben ik blij dat Utrecht niet stilstaat en duurzame stappen zet.”

Wat was het beste optreden dat je ooit in Utrecht gezien hebt?

“Ik heb genoten van Boni – de musical in de Stadsschouwburg. Het is een mooi en krachtig verhaal over een deel van de geschiedenis van Suriname.”

Waar haal je je inspiratie vandaan in Utrecht?

“Uit de vele parken, bijvoorbeeld het Griftpark. Daar staat het prachtige slavernijmonument. Iedereen geeft er een andere betekenis aan: kracht, rechtvaardigheid, gelijkheid, streven naar een inclusieve samenleving. De impact van het slavernijverleden heeft zijn doorwerking in het hier en nu. Daar moeten we als maatschappij het gesprek over blijven voeren. We maken mooie stappen, maar kunnen nog niet achterover leunen.”

Utrecht is…

“…thuiskomen, warmte, Keti Koti en verbinding.”