De Utrechtse fotograaf Ilvy Njiokiktjien (31) is een van de beste fotografen van Nederland. Na de School voor Journalistiek in Utrecht ging ze als fotograaf aan de slag. Eerst voor Sp!ts en ANP, later als freelance fotograaf met veel opdrachten in Afrika. Haar landelijke bekendheid werd vergroot toen ze in 2013 werd benoemd tot Fotograaf des Vaderlands. In 2014 won ze met een foto van de begrafenis van Nelson Mandela als eerste vrouw ooit de Zilveren Camera.

Wanneer is een foto voor jou geslaagd?

“Dat verschilt per foto. Bij documentairefotografie is het voor mij gelukt als je op de foto echt iets herkent van de mensen die je volgt; dat er een persoonlijkheid doorheen straalt. Het is eigenlijk pas gelukt wanneer iemand die degene op de foto kent, zegt: ‘Oh ja, dat is echt zoals die’. Ik ben bijna nooit tevreden over een foto. Maar dat is maar goed ook!”

Waar ben je, gezien je carrière, het meest trots op?

“Dat ik in 2012 een prijs bij de World Press Photo won. Ik had de foto gemaakt in een racistisch kamp in Zuid-Afrika, ik was daar echt tevreden over. Op de foto zie je hoe een sergeant met een pistool op een jongen wijst, terwijl iedereen toekijkt.”

Wat vind je de meest fotogenieke locatie van onze stad?

“De Nieuwegracht, denk ik. Bij mijn foto’s gaat het altijd meer om de mensen in plaats van om de plekken, dus ik fotografeer nooit plekken in de binnenstad. Maar het blijft wel het mooiste stukje van Utrecht, vooral met ochtend- of avondlicht.”

Eerste keer in Utrecht

“Ik ben opgegroeid in Maarssen, vijf kilometer verderop. Ik weet nog goed dat wij vroeger met onze moeder naar de stad gingen om te winkelen of om het Museum Speelklok te bezoeken. Toen ik achttien jaar was ging ik op kamers in de Voorstraat. Daarna ben ik een paar keer verhuisd in het buitenland, maar kwam ik altijd weer terug naar Utrecht. Deze stad heb ik dus nooit echt verlaten.”

Culinair genieten

“Mijn favoriet is Restaurant Meneer Buscourr aan de Lange Nieuwstraat. De laatste keer dat ik er was heb ik heerlijk eend gegeten. Ik loop ook graag langs het afhaalpunt van de Griek onder de Dom, Dimitri Petit. Je haalt daar echt de lekkerste kebabbroodjes.”

Leukste avond

“Mijn leven trekt heel erg richting het Ledig erf, ik woon daar dichtbij dus dat is lekker makkelijk. Zo ga ik graag even naar de film in het Louis Hartlooper Complex. Maar ik vind het ook leuk om waterpijp te roken bij Fezz op de Nobelstraat. Utrecht is multicultureel, maar in het centrum bijna niet. Daarom kom ik graag op plekken als Fezz.”

Lievelingsplek

“Ik vind de Nieuwegracht en de singel heel mooi. Ook in het Wilhelminapark kom ik graag, maar dat wordt wel echt overgenomen door van die bootcampclubs. Daarom loop ik er nu alleen nog ’s avonds laat met m’n hondjes, dan is het lekker rustig.”

Favoriete winkel

“Ik vind de tweedehandswinkeltjes op de Oudegracht heel leuk, zowel links als rechts. Ik ga vaak met een vriend op zaterdag naar de markt, dan koffiedrinken om vervolgens al die winkeltjes af te gaan. Mijn hele huis staat vol met zooi. Laatst kocht ik weer een aardewerken parkiet, waar je dus helemaal niets aan hebt. Vroeger wilde ik graag strandjutter worden; dat doe ik nu eigenlijk op zaterdagmiddag maar dan zonder zand.”

“Geweldig dat iemand wereldberoemd kan worden met een konijn met twee oren, en al die fucking Japanners erop afkomen”

Lekkerste biertje

“Ik drink het liefst een biertje bij Orloff aan de Kade. Het is lekker dicht bij m’n huis en je kunt er heerlijk mensen kijken. Ik zit er ook graag met een biertje beneden bij de steiger.”

Mooiste herinnering

“Toen ik vijftien of zestien jaar was, ging ik voor het eerst uit in Utrecht vanuit Maarssen. Utrecht voelde als de grote stad en het was altijd spannend of je binnenkwam. We gingen naar De Dansfabriek aan de Drieharingstraat, waar nu de Poema zit. We logen bij de portier over onze leeftijd en gingen terug met de taxi. Wat een tijden haha!”

Trots als Utrechter

“Op Dick Bruna, ik vind hem echt tof. Nijntje is zo’n wereldmerk, iedereen kent hem. En het idee komt allemaal uit een 80-jarige man die nog steeds z’n koffie drinkt in de binnenstad. Ik vind het geweldig dat iemand wereldberoemd kan worden met een konijn met twee oren, en al die fucking Japanners erop afkomen.”

Beste optreden

“Ik ben een soort huisfotograaf van de Leuk Dat Je d’r Bent Band. In de oude Tivoli braken ze de tent af. Het was zo leuk: op een gegeven moment werd een van de jongens in een rubberboot door de tent gesjouwd. Ze zijn ooit begonnen als studenten, maar inmiddels hebben ze beroepen als leraar, accountant en boekhouder. Toch bestaan ze nog steeds.”

Grootste ergernis

“Ik erger me niet aan zoveel dingen in de stad. De milieuzone is geen ergernis, want het is natuurlijk supergoed voor het milieu, maar soms baal ik persoonlijk wel van het feit dat ik nu niet meer met mijn auto bij m’n huis kan komen.”

Utrecht is …

“Een plek waar je iedereen kent.”

Dit artikel verscheen eerder in onze DUIC krant: