Utrecht volgens fotograaf Shody Careman: ‘Ik hoop dat mensen een beetje meer liefde en begrip voelen voor elkaar’ Utrecht volgens fotograaf Shody Careman: ‘Ik hoop dat mensen een beetje meer liefde en begrip voelen voor elkaar’

Utrecht volgens fotograaf Shody Careman: ‘Ik hoop dat mensen een beetje meer liefde en begrip voelen voor elkaar’

Utrecht volgens fotograaf Shody Careman: ‘Ik hoop dat mensen een beetje meer liefde en begrip voelen voor elkaar’
Foto: Robert Oosterbroek
Hij was al te zien in De Voorkamer, maar sinds gisteren hangt die ook voor een deel in The Anthony Hotel Utrecht: de nieuwe expositie van fotograaf Shody Careman. Ze maakte portretten van 25 wijkgenoten, Lombokkers met verschillende nationaliteiten. Shody werkt inmiddels zo’n achttien jaar als fotograaf voor verschillende kranten en tijdschriften. In 2014 won ze de Zilveren Camera in de categorie Binnenland Documentaire. Voor deze nieuwe expositie ‘Wie woont er in mijn wijk’ sloot ze zich voor een maand op in haar wijk Lombok om zo de buurt beter te leren kennen.

Hij was al te zien in De Voorkamer, maar sinds gisteren hangt die ook voor een deel in The Anthony Hotel Utrecht: de nieuwe expositie van fotograaf Shody Careman. Ze maakte portretten van 25 wijkgenoten, Lombokkers met verschillende nationaliteiten. Shody werkt inmiddels zo’n achttien jaar als fotograaf voor verschillende kranten en tijdschriften. In 2014 won ze de Zilveren Camera in de categorie Binnenland Documentaire. Voor deze nieuwe expositie ‘Wie woont er in mijn wijk’ sloot ze zich voor een maand op in haar wijk Lombok om zo de buurt beter te leren kennen.

Wat voor reacties krijg je tot nu toe op de expositie?

“Vooral veel lieve en warme reacties. Een van de mensen die heeft meegewerkt is mijn Oekraïense overbuurvrouw. Zij is gevlucht door de oorlog. Via Google Translate hebben we een gesprek gehad bij mij thuis. Bij de opening van de expositie was ze aan het huilen. Het maakte veel bij haar los. Ondanks de taalbarrière begreep ik wel dat ze graag terug wil naar Oekraïne, maar dat gaat niet. Zonder mijn camera had ik haar nooit durven vragen voor dit project. Dan waren we waarschijnlijk alleen naar elkaar op straat blijven zwaaien. En nu stonden we elkaar te knuffelen in de expositieruimte. Dat had ik nooit gedacht.”

Hoe heb je de wijkgenoten gevonden die te zien zijn op de foto’s?

“Sommigen via via, dat ging heel makkelijk, maar ik heb ook mensen op straat aangesproken, bijvoorbeeld. De jongere mensen wilden bijna allemaal meewerken, maar ik wilde wel een mooie afspiegeling van de wijk: verschillende leeftijden, nationaliteiten en uit alle lagen van de bevolking. De oudere generatie van mijn wijk ging wat lastiger. Sommigen spraken geen Nederland of Engels. Zie dan maar eens goed uit te leggen dat je goede bedoelingen hebt en ze te vragen of ze bij jou thuis langs willen komen.”

Hoe heb je dit project zelf ervaren?

“Het was de moeite helemaal waard. Ik kwam terecht op plekken waar ik nog nooit was geweest, zoals een dansmiddag met Turkse vrouwen of bij een paar ondernemers op de Kanaalstraat. De mensen die ik heb geportretteerd blijf ik natuurlijk tegenkomen in de wijk. Ik hou wel van een kletspraatje, maar nu kan dat ook met mensen die ik anders niet ontmoet zou hebben. Ik vind het fijn dat ik meer verhalen ken van de mensen uit mijn buurt.”

Wat heb je ervan geleerd?

“Veel mensen staan ervoor open om hun verhaal te vertellen, maar er moet gewoon iemand zijn die de eerste stap zet. Er wonen zoveel verschillende mensen in Lombok, van bankiers uit Myanmar tot een vluchteling uit Egypte bijvoorbeeld. De Egyptenaar heet Mohammed en woont inmiddels niet meer in Lombok. Hij woont nu in Zuilen en is eindelijk herenigd met zijn gezin. Hij doet ontzettend veel vrijwilligerswerk om zo wat terug te geven aan de samenleving. Ik hoop dat mensen, als ze zo’n verhaal van Mohammed lezen, een beetje meer liefde en begrip voelen voor elkaar en wat minder hard oordelen over vluchtelingen. Al gebeurt dat maar bij één of twee mensen, dan is dat al winst. Achter ieder mens zit een verhaal. Ik hoopte dat ik een meer open blik van dit project zou krijgen. Dat is zeker gelukt.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?

“Een heel fijne plek is het terras van Springhaver. Daar hebben ze de allerlekkerste tosti’s. Ook op de steiger naast de Abel Tasmanbrug kom ik graag. Onze hond kan daar zwemmen, maar je kan er zelf ook heerlijk zitten.”

Wat is jouw mooiste herinnering aan Utrecht?

“Ik moet gelijk denken aan de eerste keer dat mijn man en ik hebben gezoend. Dat was voor de deur van de EKKO, in 2010. Vrienden van ons stonden toen half joelend om ons heen. Dat weet ik nog heel goed. Ook de geboortes van onze dochters waren in Utrecht. Het was toen heel druk in de ziekenhuizen. De kans bestond dat ik in een ziekenhuis buiten Utrecht moest bevallen, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Ze hebben allebei het Dick Bruna-rompertje gekregen.”

Waar ben je trots op als Utrechter?    

“Ik ben heel blij dat Utrecht een eigen Canal Pride heeft, een wat rustigere versie dan die in Amsterdam. Ook vind ik de singel zelf erg mooi. En ik ben trots dat ik in een stad woon waar je in je kerstpyjama en op je sloffen de hond uit kan laten of naar de supermarkt kan gaan. Het maakt niemand wat uit, in ieder geval in Lombok niet. Je kan gewoon jezelf zijn. Ik kom uit een dorp waar je voor mijn gevoel niet te vreemd moest gaan doen.”

Utrecht is…

“…een stad die me gelukkig maakt. De mensen die in mijn buurt wonen en de sfeer die er hangt, zijn zo belangrijk voor me. Daar kan een groter huis, ruime tuin of eigen parkeerplaats niet tegenop.”

2 Reacties

Reageren
  1. Nina

    Een beetje meer liefde en begrip voor elkaar is zeker heel belangrijk.

    Het vergt dat je bekijkt en begrijpt wat niet direct noodzakelijk is om te overleven en gemeenschapsgeld kost. En dat je dat dan afzet tegen wat een ander wel nodig heeft qua basisbehoeften die geld kosten (eten, drinken en een warm dak) om te overleven.

  2. Statler

    Als ik op dit forum zie hoe de auto- haters en auto-propagandisten elkaar ongenuanseerd met klappende kaken naar de strot vliegen gaat dat liefde en vooral begrip nog even niet lukken.
    Wel een goede gedachte en initiatief van Shody.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).