Jessica van Geel is journalist en historicus. Twee jaar geleden schreef ze voor het eerst een boek dat echt met geschiedenis te maken had: I Love You Rietveld. Een roman over Truus Schröder, de opdrachtgever en bewoner van het Rietveld Schröderhuis. Nu werkt Van Geel aan een boek over een andere Truus: de jonge verzetsstrijder Truus van Lier. Zij was het buurmeisje van Truus Schröder en schoot in 1943 de Utrechtse NSB-hoofdcommissaris neer. Niet lang daarna werd ze verraden, opgepakt en gefusilleerd in een concentratiekamp. Begin dit jaar won Jessica het C.S.S. Crone-stipendium. Het boek moet volgend jaar klaar zijn: in het honderdste geboortejaar van Van Lier. We vroegen Jessica waarom ze een boek schrijft over deze Utrechtse en wat haar droomhuis is in de stad.

 Hoe kwam je op het idee om een boek te schrijven over Truus van Lier?

“Ik was bezig met onderzoek naar Truus Schröder. Van haar waren heel veel brieven en aantekeningen gevonden. Daar zaten ook fragmenten over de buurman tussen: de vader van Truus van Lier. Na de oorlog schreef ze zoiets als: ‘Heb je het al gehoord over de dochter van Willem? Hij is haar kwijt.’ Hij plaatste ook advertenties in de krant om te vragen of iemand zijn dochter had gezien. En ik dacht: hè, wie is dat buurmeisje nou? ‘Oude Truus’ schreef over het kindje met de blauwe ‘vergeet-mij-nietje-ogen’. Ze had mijn aandacht te pakken.”

Waarom vind je het belangrijk om haar verhaal te vertellen?

“Ik ben voor mijn vorige boek veel in het Rietveldhuis geweest, ook in het Ticket Office ernaast. Dat is het oude huis van Truus van Lier. Waarom zie je daar niet welke oorlogsheld hier heeft gewoond? Truus van Lier was volgens mij een van de eerste vrouwen die een moord pleegde. Ze was nog superjong: 22 jaar. Pas aan het einde van de oorlog zie je dat vrouwen in het gewapende verzet gingen. Ik had er met de gidsen en de conservator over en ook zij kenden het verhaal veelal niet. Er worden zo veel mensen vergeten uit de oorlog. Ik hoop dat als je volgend jaar naar het Rietveld Schröderhuis gaat, naar het Ticket Office, je dan ook ziet dat Truus van Lier er heeft gewoond. Het is een waardevol verhaal.”

Wat maakte dat je in 2018 jouw eerste ‘geschiedenisboek’ uitbracht?

“Ik liep al even met het idee van een verhaal over Truus Schröder rond en volgde een romanschrijfcursus. Er waren bergen aan historisch materiaal en brieven, maar hoe maak je daar een spannend verhaal van? Truus Schröder heeft lang geleefd (1889-1985 red.) en speelde een grote rol in de ontwikkeling van de kunstgeschiedenis. Het is juist leuk om persoonlijke verhalen mee te nemen. Je leeft mee met de personages: hoe gaat het verder met ze? En in de tussentijd krijg je een beeld van hoe Utrecht zich in al die jaren heeft ontwikkeld.”

 Hoe en wanneer was je voor de eerste keer in Utrecht?

“Ik kom uit Brabant en vroeger ging ik met mijn moeder, tante en nichtje winkelen in Hoog Catharijne. En daarna meteen weer naar huis. We kwamen niet buiten. Dat kan je je nu niet meer voorstellen. Het was vroeger zo luxe: alles was er. Mijn tante en moeder spraken er altijd vol lof over.”

En waar drink je het lekkerste biertje in Utrecht?

“In de Burgemeester Reigerstraat en de Nachtegaalstraat. Dat is mijn dorp. Er zijn zoveel winkeltjes en gezelligheid, zoals Cerveceria Boulevard en Buurten. Ik kan niet wachten om daar weer op het terras te zitten. Er hangt een gemoedelijke sfeer, je kunt goed ruim zitten en er zijn leuke mensen.”

Wat is je lievelingswinkel in Utrecht?

“Voor kleding is dat Zolamanola aan het begin van de Springweg. Daar ga ik de stad voor in. De stijl is een beetje Scandinavisch en veel natuurlijke stoffen, heel mooi. Je moet daar niet heen voor T-shirts met teksten. ZININ aan de Burgemeester Reigerstraat is dan weer leuk voor cadeautjes.”

Wat is je droomhuis in Utrecht?

“Het Rietveld Schröderhuis zag ik altijd als een rariteit, maar nu ik er zo vaak ben geweest, snap ik wel waarom het in die tijd, en nu nog, zo’n bijzonder huis was. Ik zou er niet willen wonen, maar ik snap wel waarom Truus dat wilde. Verder kijk ik altijd met veel plezier naar het grote pand ter hoogte van de Twijnstraat, aan de Oudegracht aan de Werf. Vroeger was het bierbrouwerij De Boog, maar het is omgebouwd. Daar zou ik wel graag willen wonen. Aan het water, midden in de stad, maar het voelt heel rustig.”
Utrecht is…

“… thuis.”