Kunst- en Antiekhandel Daatselaar opent dit najaar de deuren aan het Oudkerkhof. Hiermee komt een begrip in de kunstwereld terug naar de stad. Eigenaresse Ilse Daatselaar is bij velen bekend van tv-programma Van Onschatbare Waarde. In 2008 verhuisde de galerie, toen van haar vader Theo Daatselaar, naar Zaltbommel. Daatselaar Fine Art & Antiques werd opgericht in 1978. Onder het aanbod vallen onder meer Oude Meesters, schilderijen uit de negentiende en begin twintigste eeuw, meubelen, porselein, verlichting en sculpturen. We vroegen Ilse hoe ze in de kunstwereld terechtkwam en wat haar lievelingsplek is in de stad.

Waarom terug naar Utrecht?
“Op de Korte Jansstraat is mijn vader ooit zijn zaak begonnen. Daarboven heb ik lang op kamers gewoond. Dus ik ken dit stukje al heel goed. Het is hier veel levendiger dan in Zaltbommel. Ik heb ook het idee dat mensen weer lekker de stad in willen. Op pad in plaats van bellen en eerst een afspraak maken. Vandaar dat we graag weer een winkel wilden. De keuze voor Utrecht was snel gemaakt, back to the roots.”

Je hebt niet altijd in de kunstwereld gewerkt. Hoe is dat gegaan?
“Ik ben er natuurlijk mee opgegroeid. Ik ging altijd mee naar beurzen en op zaterdag ging ik met mijn moeder Utrecht in en even naar de zaak. Toen ik hier studeerde werkte ik er ook, maar een dagje in de week was meer dan genoeg. Mijn vader is toentertijd met zijn compagnon hier begonnen. Die stopte ermee. Toen ben ik gaan helpen. Dat is nu ongeveer twaalf jaar geleden. Ik moest een keuze maken: ga ik dit verder doen of niet. Als je er eenmaal in zit, kom je er ook niet meer uit. Het is zo’n mooi vak. Ik ben heel blij dat het zo gelopen is. Je bent altijd met mooie dingen bezig, met geschiedenis en een soort op jacht. Het is echt verslavend.”

Hoe kom je aan de spullen die in de winkel staan?
“Die komen bijna alleen maar uit particulier bezit: van inboedels. Spullen van mensen die kleiner gaan wonen of wat willen inruilen. We krijgen best veel aangeboden. Dat verbaast me soms best wel: hoeveel er nog op de markt is. Gelukkig.”

Wat vind je het interessantst om je mee bezig te houden?
“Het leukste is als je op pad gaat en iets vindt dat precies is wat je zoekt. Of dat je iets unieks ontdekt dat honderd jaar zoek is geweest en weer op de markt kan brengen. Als het iets heel moois is en er zit een mooi verhaal bij, dan word ik daar heel gelukkig van. Ik vind interieur en combineren erg leuk. Ik merk dat ik bijvoorbeeld heel gelukkig word van een commode van meer dan 200 jaar oud met een modern schilderij erboven. Ik wil graag laten zien dat antiek juist heel goed past in een modern interieur.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?
“Dat is Cornelis op de hoek van de Maliestraat en de Monseigneur van de Weteringstraat. Het is een koffiezaakje. Daar hebben ze de lekkerste cappuccino, warme croissantjes en zelfgebakken taarten. Daar kan ik de hele middag zitten. Ze hebben ook planten, dingen voor in huis en leuke kaarsen. Het is zo’n leuk pand.”

Wie is jouw favoriete Utrechter?
“Wittevrouwen was een van de leukste plekken waar ik gewoond heb. Wij woonden toen in een straat met een aantal echte oude Utrechters. Op de hoek woonde mevrouw Van der Hurk. Ze leeft helaas niet meer, maar zij was echt een Utrechtse. Ik mis haar nog steeds. Ze belde dan aan en zei: ‘Hey wijffie, gaon we effe een bakkie doen?’ Het was altijd gezellig en leuk. Met verjaardagen waren er altijd dikke plakken leverworst, stond de kamer blauw en zat het vol met allemaal zussen en broers van haar. Utrechtser kon het niet. Zij was zo’n fantastisch en nuchter mens.”

Hoe en wanneer was je voor de eerste keer in Utrecht?
“Vroeger gingen we altijd al naar Utrecht toen mijn vader hier de zaak had. Dat we dan met mijn moeder gingen winkelen en uiteindelijk naar mijn vader in de zaak.”

Waar kan je culinair genieten in Utrecht?
“Laatst hebben we bij Djakarta gegeten. Daar kwam ik als kind al. Ik was er nu twee jaar niet geweest, maar ze hebben het binnen helemaal opgepimpt. Maar het eten was weer net zoals vroeger.”

Utrecht is…
“…thuiskomen.”