Marja Baseler (59) maakte samen met een andere Utrechtse kinderboekenschrijver, Annemarie van den Brink, en illustrator Tjarko van der Pol het kinderboek ‘Pretpark de Poepfabriek’. Het verhaal gaat over twee kinderen die een reis maken door de spijsvertering. Het boek is een succes: de rechten werden al verkocht aan China, Taiwan, Korea en Hongarije. In Duitsland kwam de vijfde druk uit en zijn binnen een jaar al ruim 25.000 exemplaren verkocht. In september komt hun nieuwe boek uit: ‘Het Hersenhotel’. We vroegen Marja of ze altijd al kinderboeken wilde schrijven en wat haar lievelingsplek is in de stad.

Hoe is het idee voor dit boek ontstaan?
“Er was al een boek voor volwassenen over de spijsvertering en dat liep ontzettend goed. Mijn uitgeverij had het idee om hierover ook een boek voor kinderen te maken. Zij kwamen met die vraag bij mij. Ik heb Annemarie toen gevraagd om mee te denken en te schrijven. Dat is ook leuker met zo’n boek: dan kan je brainstormen en er samen lol om hebben. We hebben lang gezocht naar de vorm van het verhaal en welke plaatjes we daarbij voor ons zagen.”

Waarom denk je dat jullie boek zo populair is?
“Nederlanders schamen zich niet om het te hebben over seks, poep of pies. In China wordt er wel enorm om gelachen, maar is een kinderboek erover toch niet erg gebruikelijk. En het heeft ook met de humorvolle illustraties in het boek te maken. De darmen zijn bijvoorbeeld gewoon vierkant. Dat maakt het allemaal net wat minder serieus. En de combinatie van grappige weetjes en een verhaal blijkt ook goed te werken.”

Wist je vroeger al dat je kinderboekenschrijver wilde worden?
“Het is spontaan zo ontstaan. Ik schreef al studieboeken. Op het schoolplein ontmoette ik een andere ouder en die was net een uitgeverij begonnen. Zij verwarde mij met een kinderboekenschrijver. Ik legde uit dat ik dat niet was, maar vond het toch wel leuk klinken. Toen heb ik wat studieboeken bij haar in de bus gedaan om te laten zien hoe ik schreef. Zij kon niet anders dan mij uitnodigen voor een gesprek, omdat we elkaar steeds tegenkwamen op het schoolplein. Zo is het begonnen.”

Vond je het moeilijk om je eerste kinderboek te schrijven?
“Ik heb in het speciaal onderwijs gewerkt en daar leer je dingen heel eenvoudig te vertellen. Daar heb ik veel van geleerd. Het moeilijkste moment was toen ik halverwege was met mijn eerste boek. Ik ging naar de kinderboekenwinkel om inspiratie op te doen voor de omslag. Daar zag ik zoveel kinderboeken dat ik het er benauwd van kreeg. Hoe durfde ik het als onbekend iemand te bedenken om ook een boek uit te brengen? Maar inmiddels weet ik: wat voor boek je ook schrijft, er zijn altijd al meer boeken over dat onderwerp geschreven. Maar elk boek is anders. Dus voor iedereen die nog plannen heeft: laat je niet afschrikken. Je doet het toch altijd op een andere manier.”

Waar kom je tot rust in Utrecht?
“Wandelend over begraafplaats St. Barbara bij de Berenkuil. Daar ligt mijn zus begraven. Het is natuurlijk niet echt bedoeld als wandelgebied, maar het is zo’n mooie plek. Het wordt zo goed verzorgd en bijgehouden. En ik woon ernaast. Het is een echt Utrechtse begraafplaats. Dat hoor je ook als je daar bent: het plat Utrechts.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?
“De koffie-selfservice voor wandelaars aan de Voordorpsedijk. De woonwagen waar het in zit is door de bewoonster zelf naast haar huis neergezet en ziet er ontzettend schattig uit. De woonwagen is gewoon open en je kunt er zelf koffie of thee zetten voor een euro. Het is er nooit druk, maar stel dat er andere mensen aan komen wandelen, heb je opeens een gezellig gesprek. Het is heel leuk en lief bedacht. Zij maakt het ook schoon. Dat doet iemand zomaar, daar hou ik wel van.”

Waar ben je trots op als Utrechter?
“Op de oprichting van mijn schrijfschool Schrijven in Utrecht in 2013, omdat die er nog niet was in Utrecht. En dat het zomaar is gelukt is om dit te ondernemen en dat het nog steeds goed loopt. Het is gewoon mijn kindje. Ik hoop dat het mensen die altijd al hebben willen schrijven inspiratie geeft. Of het nou gedichten of boeken zijn: je kunt er van alles doen en leren. De docenten hebben allemaal hun eigen specialiteit.”

Waar haal je je inspiratie vandaan in Utrecht?
“Ik ben graag in de jeugdbibliotheek aan de Oudegracht. Soms kun je ook geïnspireerd raken door wat je niet goed vindt, dingen waarvan je denkt: dat zou ik anders doen. Maar ik denk vaak ook bij boeken: kon ik het maar zo maken.”

Utrecht is…
“… de plezierigste stad in de wereld om in te wonen.”