Utrecht volgens museumdirecteur Wim van Scharenburg: ‘Ik maak van mijn werk mijn hobby’ Utrecht volgens museumdirecteur Wim van Scharenburg: ‘Ik maak van mijn werk mijn hobby’

Utrecht volgens museumdirecteur Wim van Scharenburg: ‘Ik maak van mijn werk mijn hobby’

Utrecht volgens museumdirecteur Wim van Scharenburg: ‘Ik maak van mijn werk mijn hobby’
Wim van Scharenburg in het Museum van Zuilen. Foto's: Bas van Setten
In de rubriek Utrecht Volgens spreken we een bekende of onbekende Utrechter. Vaak met een actuele aanleiding en altijd met een paar standaardvragen over het leven in Utrecht.

In de rubriek Utrecht Volgens spreken we een bekende of onbekende Utrechter. Vaak met een actuele aanleiding en altijd met een paar standaardvragen over het leven in Utrecht.

Sinds de opening is het Museum van Zuilen in zestien jaar tijd uitgegroeid tot een plek waar de geschiedenis van de voormalige gemeente Zuilen tot leven komt. Bezoekers leren er meer over de geschiedenis van Werkspoor, de Demka-staalfabrieken en de ontwikkeling van Zuilen van dorp naar Utrechtse wijk. Met bijna 19.000 objecten en een heleboel verhalen van (oud-)inwoners worden allerlei tentoonstellingen gemaakt. Wim leidde het museum al die jaren met hart en ziel. Op 1 november draagt hij het stokje over, maar hij blijft betrokken als gastconservator en vrijwilliger. Trots leidt hij DUIC rond in zijn museum.

Hoe voelt het om te stoppen als directeur?

“Het voelt goed. Ik moet toch een keertje stoppen. Nu heb ik het gevoel dat er een serieuze opvolger komt. Erik Luik wordt de nieuwe directeur. Waarom zou ik dat niet toejuichen? Ik vind het een goed verhaal zo. Het is klaar. Ik heb er geen moeite mee. Ik maak van mijn werk mijn hobby.”

Wat vind je zo mooi aan dit museum? 

“We bewaren hier een deel van de Utrechtse geschiedenis dat in andere musea niet te zien is. Ik wil hier dingen laten zien die mensen maakten en die ze in Zuilen deden. Het draait hier om het menselijke verhaal, zoals we ook met onze StraatReünies* doen. We weten waar de dikste man van Nederland heeft gewoond, we weten waar de goochelaar van Zuilen heeft gewoond. We kennen de geschiedenis tot in de haarvaten. We doen ook regelmatig een oproep: kom maar op met je verhalen en vertel ons wat je nog weet over Zuilen. Die geschiedenis is uniek.”

Waarom is het belangrijk dat het blijft bestaan?

“Beide fabrieken, Werkspoor en Demka, zijn 40-45 jaar geleden gesloten. En nog steeds heeft iedereen in Nederland met die twee fabrieken te maken. Zo is het staal van de ketels voor de Mars-fabriek geleverd door Demka en werden ze geplaatst door Werkspoor. Dat geldt ook voor benzinetanks van Shell. Die zijn door de mannen van Werkspoor in elkaar gezet. Alle staaldraad voor de Zeelandbrug kwam van Demka, Werkspoor bouwde het bewegende deel. De zoetwaterinstallatie op Tenerife is gemaakt door Werkspoor. De suikerfabrieken in Brazilië, Pakistan en India zijn gebouwd door jongens van Werkspoor. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Die geschiedenis hebben we hier. Het is hartstikke leuk.”

Tekst loopt door onder de foto

Waarom is het museum zo’n succes geworden?

“Een museum wordt een succes als de collectie groeit. Ik ben veertig jaar geleden begonnen met foto’s verzamelen. Mensen vonden het zo leuk. Het droeg zichzelf, en dat doet het nog steeds. We krijgen de spullen uit Nieuw-Zeeland, uit Australië, uit Afrika en uit Duitsland, maar ook van de buurvrouw. Dat zijn vaak oude Zuilenezen die nog dingen hebben die te maken hebben met Zuilen. De spullen en verhalen komen uit alle hoeken en gaten binnen. Dat moet je ook koesteren als gemeente.”

Nu is er een tentoonstelling over de geschiedenis van de Demka fabriek. Wat worden de volgende tentoonstellingen?

“Die zullen gaan over Zuilense verenigingen die inmiddels niet meer bestaan. Ook staat er een tentoonstelling op het programma over 100 jaar Julianapark. Verder ben ik bezig met mijn 99ste boek. Daarvoor ben ik de Werkspoor Courant aan het digitaliseren. Het is een feest om te doen. Ik leer elke dag.”

Hoe en wanneer was je voor de eerste keer in Utrecht?

“Dat was vermoedelijk in 1948. Ik kan het niet meer aan mijn ouders vragen. Ik ben geboren in Zuilen op de Balderikstraat. Ik weet niet meer wanneer mijn ouders met mij op de arm Utrecht in zijn gewandeld. Dat zal rond dat jaar zijn geweest.”

Wat is jouw lievelingsplek in Utrecht?

“Achterin mijn tuin langs de kloostermuur in de zon. Ik woon in de Amsterdamsestraatweg in het huis van het hoofd van de school. Daarnaast was de pastorie en daarnaast de kerk. Die muur hoorde bij het klooster. Het is een oud stukje van Nieuw-Zuilen. Daar zit ik lekker uit de wind. Als de zon schijnt en ik hoef niet te werken, laat ik alles uit mijn handen vallen en dan zit ik daar te lezen. Geweldig.”

Heb je een mooie herinnering aan de stad?

“Dat is onder andere de start van de Tour de France in 2015. De optocht in de binnenstad de avond voor Le Grand Départ was een hele mooie. Toen dacht ik: Utrecht wordt toch echt wel een grote stad.”

Utrecht is…

“…een stad om trots op te zijn, mét alle ups en downs.”

* Het Museum van Zuilen is sinds 5,5 jaar gevestigd in de Werkspoorfabriek. Daarvoor was het zo’n tien jaar lang te vinden op de Amsterdamsestraatweg. Het museum pionierde met StraatReünies. Sinds 2010 organiseert het museum regelmatig reünies voor de huidige en oude bewoners van een Zuilense straat. In het museum leren zij de geschiedenis van hun straat kennen, maar ook elkaar. Ook de stoeptegels met QR-codes, waarmee voorbijgangers verhalen kunnen ontdekken over de geschiedenis van Zuilen, waren een primeur in de stad.

Gekoppelde berichten

1 Reactie

Reageren
  1. Statler

    Wim van Scharenburg moet een.gelukkig mens zijn…

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).