Roberto Coletti en Carlina de Lorenzo zijn de eigenaren van Roberto Gelato. De ijssalon op de Poortstraat is een bekende zaak in Utrecht en er staat dan ook regelmatig een lange rij met ijsliefhebbers voor de deur. Maar ook buiten de stad zullen veel mensen bekend zijn met Roberto’s ijs. De zaak timmerde de afgelopen twintig jaar flink aan de weg. Zo werd onder meer het vanille-ijs van Roberto bekroond tot ’s werelds beste ijs met de Coppa d’Oro op de oudste ijsbeurs in Italië. Ook zette de Britse krant The Guardian de salon in het rijtje met de twintig beste Europese ijssalons. We vroegen Roberto en Carlina of ze blij zijn met hoe het nu gaat en waar ze culinair kunnen genieten in Utrecht.

Hoe gaat het met de ijssalon?

Roberto: “Wij zijn altijd druk. Ook als het regent zijn we hier druk, maar dan met voorbereidingen. Wij voelen ons vereerd daardoor. We hebben verschillende prijzen gewonnen, maar de klanten zijn onze echte jury. Zij beoordelen ons elke dag. Dat vind ik de mooiste wedstrijd. Daarom zijn we elke dag zo fanatiek bezig: om onze klanten blij te maken. En dan krijgen we dat ook terug. Een prijs is fantastisch om te winnen en mooi voor je carrière, maar je klanten tevreden zien is voor mij het mooiste cadeau.”

Zijn jullie ook druk met nieuwe smaken? 

Carlina: “Ongeveer iedere week maakt Roberto een smaak die hij nog nooit eerder heeft gemaakt. Die smaak kan voor iemand anders heel normaal zijn, maar voor ons is die dan wel bijzonder. Begin dit jaar hadden we bijvoorbeeld zwarte knoflook met gezouten karamel. Afgelopen weken hadden we ijs met wafers: luchtige Italiaanse koekjes met chocolade en room ertussen.”

Roberto: “Ik heb er al een paar in mijn hoofd voor de komende tijd: zwarte sesam met frambozen of hooi met gember en honing. Het hooi hebben we uit de streek in Italië laten komen waar we vandaan komen. Het is een specifiek mengsel van gras en bloemen.”

Zijn jullie blij met hoe het nu gaat met jullie ijssalon?

Carlina: “Ja, zeker. We zijn allebei nog steeds heel enthousiast en vinden het heel leuk. We hebben een team met 35 echt heel leuke meiden. En helaas met maar twee jongens.”

Roberto: “Ik zou niks anders willen doen. We zitten hier al twintig jaar. We hebben kinderen geboren zien worden, opgroeien, bij ons komen werken, trouwen en zelf kinderen zien krijgen. Ik voel me niet ouder, maar toch zien we iemands hele levensproces voorbij komen in onze zaak. We leven mee met de wijk. Dat is heel leuk.”

Wat is jullie mooiste herinnering aan Utrecht?

Carlina: “Vanaf 2015 openen we elk jaar het nieuwe ijsseizoen met een evenement waarvan de volledige dagopbrengst naar het goede doel gaat: naar medisch onderzoek. We kozen toen voor onderzoek naar longfibrose. We vroegen oud-medewerkers en allerlei bekende Nederlanders om een dagje gratis te komen scheppen. Ieder half uur stond er een andere bekende Nederlander achter onze toonbank.”

Roberto: “Ook de burgemeester van Utrecht stond er, de ambassadeur van Italië en radio-dj’s. Er waren ook klanten die voor een ijsje meer dan honderd euro betaalden.”

Carlina: “Zulke dagen zijn hartverwarmend. Tijdens corona lieten we het niet doorgaan. Zo zouden twee jaar geleden eigenlijk de zeven laatste wereldkampioenen hun ijssmaken komen maken en scheppen bij ons.”

Roberto: “Volgend jaar organiseren we weer een goed openingsfeest.”

En waar drinken jullie het lekkerste drankje in Utrecht?

Roberto: “Ik vind Brothers In Law Taphouse op Ledig Erf een nieuwe leuke plek. Vorige zomer hebben we samen met hen ijs en een biertje gemaakt: de Gelato IPA.”

Carlina: “Ik hou van plekken die niet bij een keten horen. Het is voor mij altijd een feestje om bij The Village koffie te drinken. Ik kom er altijd blij van terug. Het is net een stamkroeg.

Waar kunnen jullie culinair genieten in Utrecht?

Roberto: “Bij De Klub in Vechtclub XL op de Europalaan. Het restaurant zit een beetje verstopt. Ze zijn daar goed ambachtelijk bezig. Zo is Jasper (een van de eigenaren, red.) bezig om een eigen coppa, een speciale salami, te maken. Ik heb die al geproefd. ‘Wauw’, dacht ik.”

Carlina: “Ik vind Zindering in de Stadsschouwburg ook erg goed. Dat wordt nog wel eens onderschat. Ik ga er ook wel eens eten als ik niet naar het theater ga. Ik vind die koks zo lekker koken.”

Roberto: “En weet je wie ik mis? De snackbar op de Ganzenmarkt: Broodje Ploff.”

Utrecht is…

Roberto: “…mijn moederstad. Ik ben hier in 1993 beland vanuit Italië. Ik kwam hier in een andere cultuur terecht en tussen mensen die een andere taal spraken. Utrecht heeft mij omarmd als buitenlander. Ik had hier Carlina en haar familie, maar je hebt meer nodig. De stad heeft mij altijd onvoorwaardelijke liefde gegeven. Dat is fantastisch.”

Carlina: “…thuis.”