Het Utrechtse Werftheater bestaat dit jaar 45 jaar. Yvonne Groeneveld richtte het Werftheater aan de Oudegracht op in 1978. Zelf staat de theatermaker en cabaretier al meer dan vijftig jaar op het toneel. Van 25 april tot en met 7 mei wordt het jubileum van het kleine theater groots gevierd. Verschillende artiesten treden op, zoals Claudia de Breij, Erik van Muiswinkel en Paul van Vliet. Yvonne staat tijdens deze feestweek ook zelf op de planken. We vroegen haar waarom ze het Werftheater ooit is begonnen en waar ze trots op is als Utrechter.

Zijn jullie helemaal klaar voor de jubileumweek?

“We hebben een heel mooi programma, want ik heb de mensen gevraagd met wie ik iets heb. Vooral met Paul van Vliet, omdat hij voor mij het grote voorbeeld is geweest. Hij had ook een eigen theater: PePijn in Den Haag. Voor die tijd trad ik altijd met plaatselijke Utrechtse cabaretiers op: eerst met Hennie Oliemuller en daarna met Herman Berkien. Dat speelde zich altijd af in kelders. Daar is mijn affiniteit met kelders mee begonnen.”

Waarom ben je het Werftheater ooit begonnen?

“Toen ik begon, had je alleen de grote drie: Wim Kan, Wim Sonneveld en Toon Hermans. Zij traden op in schouwburgen, maar voor de rest waren er weinig plekken. Ik ben zelf theatermaker en wilde een eigen podium. Ik was zo gecharmeerd van de werfkelders, dat ik mijn vinger heb opgestoken toen deze plek vrijkwam. Het was een ontzettende puinhoop, want het stond jarenlang leeg. Hiervoor zat er een pottenbakker in. Al vrij snel kwamen er artiesten als Youp van ’t Hek, Herman Finkers en Hans Liberg.”

Hoe kijk je terug op 45 jaar Werftheater?

“Dat het nu 45 jaar bestaat en dat ik het ook nog steeds mag doen, vind ik heel leuk. Mijn moeder vroeg zich toen af waar ik aan begon. Het was mijn jeugdige optimisme, maar dat ik het 45 jaar uit zou houden wist ik ook niet van tevoren. Ik moest ontzettend veel leren over het zakelijke gedeelte. Ik ben een theatermaker en dacht alleen maar aan teksten schrijven en liedjes maken, maar daarnaast moet je aan zoveel dingen denken. Ik heb altijd met vrijwilligers gewerkt en heb zo’n fijne ploeg. Iedereen is zo betrokken. We doen het samen. Artiesten komen hier graag terug, omdat de sfeer goed is. Door de jaren heen heb ik geleerd dat je jouw visie trouw moet blijven. Hier is cabaret, kleinkunst en later ook stand-up comedy. Maar mensen weten dat ze soms ook een try-out zien hier, met name door hele bekende artiesten. Claudia de Breij deed dat voor haar Oudejaarsconference.”

Wat vind je zo leuk aan theater?

“Van huis uit ben ik kleuterleidster, maar ik heb ook pedagogiek en geschiedenis gedaan. Maar mijn hart lag altijd bij theater. In 1975 begon ik in het Schiller Theater op de Minrebroederstraat. Ik zag daar dingen die ik anders zou doen. Als kind vond ik theater al leuk, maar ik kom uit een degelijk milieu. Daar moest ik dus een vak leren. Maar ik zong altijd en kende alle liedjes. Op een gegeven moment deed ik mee aan cabaretfestivals. Bij de eerste, het Loosdrecht Festival, werd ik tweede. Bij andere festivals werd ik eerste. Ik wilde weten of ik het wat vond en of mensen mij wel leuk vonden. Vanaf 1975 heb ik 25 jaar kindertheater gedaan, trad op voor scholen en had eigen cabaretprogramma’s. Ik was in die tijd een van de eerste vrouwen in Utrecht die een soloprogramma had.”

Wat was een van de beste optredens die je ooit in het Werftheater hebt gezien?

“Voor mij was het een openbaring toen Herman Finkers hier optrad. Door zijn taalgebruik en hoe hij zich bewoog, vroeg ik me af: hè, wie is dit? Na een kwartiertje had ik het door. En nog is hij mijn favoriet. Ik vind hem ontwapenend in zijn humor. Zo zijn er heel veel artiesten van wie ik fan ben hoor, maar voor mij moet het wel persoonlijkheid uitstralen.”

Waar ben je trots op als Utrechter?

“Dat mijn theatertje in een werfkelder zit aan de Utrechtse gracht. Ik vind de grachten in Utrecht geweldig. Ze zijn uniek. Toen ik begon, zei een ambtenaar tegen mij: ‘Mevrouw Groeneveld, waar begint u aan?’ Maar als je zo denkt, gebeurt er nooit iets, zei ik tegen hem. Hier aan de werf zat toen alleen een pannenkoekenrestaurant, maar moet je kijken wat er nu allemaal zit. In de zomer met de terrasjes en de boten, dan is Utrecht uniek. Er groeien hier ook bijzondere bomen, zoals de moerbei, en allerlei bijzondere mossen. Ik ben helemaal gecharmeerd van dit plekje. Dat ik daar een eigenheid aan heb mogen geven door de sfeer van dit theater vind ik heel mooi.”

Utrecht is…

“…als een hele goede vriend: bekend, vertrouwd, ouderwets gezellig, met gekke invallen en met een warm gevoel van behaaglijkheid.”