Op dit moment werkt de gemeente Utrecht met zo’n veertig zorgorganisaties samen, maar daar moet verandering in komen. De gemeente wil vanaf 2027 nog maar met één partij een contract afsluiten voor de aanvullende zorg vanuit de Wmo. Hard nodig volgens de gemeente, want de vraag naar zorg neemt toe terwijl het geld schaarser wordt.
Om de materie eerst te duiden. De Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO) is een Nederlandse wet die ervoor zorgt dat mensen die hulp nodig hebben in het dagelijks leven, deze hulp kunnen krijgen. De gemeente is verantwoordelijk voor deze ondersteuning.
De Wmo is er vooral voor ouderen, mensen met een beperking of chronische ziekte, en anderen die moeite hebben om zelfstandig te blijven. Zorg kan zijn; dagbesteding voor mensen met een beperking en begeleiding bij het zelfstandig wonen.
Aanvullende zorg vanuit de Wmo is extra ondersteuning die de gemeente biedt naast de standaard voorzieningen. Dit is bedoeld voor mensen die meer maatwerk nodig hebben. De gemeente werkt nu samen met ongeveer 40 aanbieders van zorg, maar wil dit terugbrengen tot 1.
‘Piepend en krakend tot stilstand’
De gemeente wil op deze manier dat inwoners sneller en eenvoudiger dichtbij huis de juiste hulp krijgen. “Juist nu de zorgvraag stijgt en de financiële druk toeneemt, willen we de zorg dichter bij inwoners brengen”, zegt wethouder Voortman.
“Daarom wachten we niet tot het zorgsysteem piepend en krakend tot stilstand komt, maar pakken we nu de regie. We kiezen voor één zorgpartner en meer samenwerking in de wijk. Zo houden we de zorg in Utrecht toekomstbestendig.”
Dat betekent concreet dat inwoners en andere zorgpartijen, zoals het buurtteam, vanaf 2027 één duidelijk aanspreekpunt hebben in hun wijk voor specialistische hulpvragen. Met één zorgpartner en een wijkgerichte aanpak wordt de samenwerking tussen buurtteams, vrijwilligers, huisartsen en andere zorgverleners eenvoudiger. Dit zorgt voor betere afstemming en snellere hulp voor inwoners.
Deze aanpak opent de deur naar nieuwe vormen van ondersteuning, zoals groepsbegeleiding en digitale hulpmiddelen. Zo kunnen inwoners vaker in hun eigen wijk terecht en gemakkelijker steun krijgen van buurtgenoten. Dit vermindert de behoefte aan zware zorg en wordt het beschikbare geld beter benut.
Samenwerken
De gemeente wil kiezen voor één zorgpartner, maar het college van Burgemeester en Wethouders (B&W) plaatst daarbij een kanttekening. In een brief aan de raad benadrukt het college dat er momenteel geen enkele aanbieder is die dit volledig kan leveren. “Aanbieders zullen dus een samenwerkingsverband moeten vormen.”
Zorgaanbieders moeten dus meer gaan samenwerken om de zorg te leveren. “Zij vormen dan samen één nieuwe organisatie of gaan in onderaanneming samenwerken”, aldus een woordvoerder van de gemeente.
“Maar we realiseren ons goed dat het voor aanbieders een grote verandering is, want het vraagt van hen dat ze echt met elkaar samenwerken in plaats van naast elkaar.”
Volgens de woordvoerder neemt de gemeente de tijd voor deze aanbesteding en gaat eerst in gesprek met geïnteresseerde partijen. “De gemeente wil hen goed begeleiden om te zorgen dat de nieuwe samenwerking ook echt goed geregeld wordt, zodat de zorg uiteindelijk toegankelijker wordt voor inwoners.”
Gesprekken met geïnteresseerden
De komende maanden gaat Utrecht in gesprek met geïnteresseerde zorgaanbieders. In het voorjaar van 2026 maakt de gemeente bekend welke organisatie vanaf januari 2027 de aanvullende zorg zal leveren. Bij de aanbesteding worden duidelijke afspraken gemaakt over kwaliteit, toezicht en continuïteit van de zorg.
20 Reacties
ReagerenBriljant dat daar nu al op doorgepakt wordt, hoe konden dit er ooit 40 worden. Van buurtteams sowieso niet zo’n hoge pet op. ‘
Om nu van 40 naar 1 te gaan is ook wel wat drastisch, om wat concurrentie en scherpte erin te houden zou je het hele veld van 40 naar 4 kunnen laten gaan, dan blijven die 4 in ieder geval scherp.
Bizar onuitvoerbaar plan.
Hoe kun je in hemelsnaam 40 aanbieders verplichten samen te werken in een organisatie?
De gemeente laat wederom zien geen idee te hebben hoe de samenleving werkt.
Dat het anders/goedkoper kan of zelf moet is duidelijk. Echter de samenleving is zo anders geworden dat steeds meer mensen het zelf niet meer kunnen bolwerken. Dat is heel erg, maar wel de realiteit. We zijn niet goed bezig, dat is wel duidelijk. Wie de oplossing weet is Koning.
Mooi, ook om meteen het kaf van het koren te scheiden.
Dan liefst meteen in coöperatieve vorm ipv onderaannemers die niet te controleren zijn…….
Denk maar terug aan de tijd van de AWBZ, toen Vitras de regionale aanbieder was. Alleenheersers worden tirannen, zowel voor de cliënten als voor het personeel.
De centrale vraag bij dit beleidsvoornemen is: ‘Wat schieten de WMO aanvragers er mee op?’ In mijn omgeving hoor ik veel te vaak dat mensen lang twijfelen of zij een beroep op de WMO zullen doen en als zij dat dan doen, er niets gebeurd. Eerst komen zij namelijk in de wachtrij voor een intake gesprek te staan. De drempels naar de WMO zijn te hoog. Dat leidt bij noodsituaties tot niet aanvaardbare toestanden.
Zo ga je op zoek naar de ervaringen met de uitvoering van de WMO in Utrecht. En?, dan vind je niks.
De landelijk toezichthouder adviseert B&W om de Raad jaarlijks te informeren over ‘Bewonerservaring uitvoering WMO’. Wat levert zoeken op het internet dan op?
Website gemeente Utrecht Niets
Zelfs op https://zorgprofessionals.utrecht.nl/nieuws-voor-zorgprofessionals
staat niets over feed back van cliënten richting de uitvoering
Website en jaarverslag WMO cliëntenraad Utrecht Niets
Algemeen zoeken op internet Niets
Het Verwey-Jonker instituut publiceerde augustus 2024: ‘De sociale basis en de houdbaarheid van de WMO’. Maar ook daarin zijn de ervaringen van bewoners niet onderzocht.
Movisie, het landelijk kennisinstituut voor sociale vraagstukken, kwam in juni 2024 met de handreiking: ‘Aan de slag met het vernieuwde
Cliëntervaringsonderzoek Wmo’. Opdrachtgever was het ministerie van VWS.
https://www.movisie.nl/zoeken?fulltext=Cli%C3%ABntervaringsonderzoek+Wmo
Wethouder Linda Voortman, heeft u al opdracht gegeven om in Utrecht op zoek te gaan naar ‘waardevolle informatie om van te leren en te verbeteren’? En hebt u besloten om de uitkomsten transparant daarvan met de bewoners te delen?
U kunt hier op DUIC op die vraag reageren, doen wethouder, en laat het niet op vragen door de Raad aankomen.
Hartelijke groet,
Toine Goossens
@ Rutger en Herman
Het vermarkten van de zorg is niet een idee geweest van de gemeentes in Nederland en al helemaal niet van de gemeente Utrecht, maar het gevolg van het rechts economische beleid van de neoliberale kabinetten van Rutte (waarvan er 1 al eerder met gedoogsteun met de PVV heeft plaats gehad en we nu een kabinet Wilders hebben, met wederom de de VVD daarin).
Het bezuinigen op de zorg en het over de schutting kieperen van de zorg vanuit de landelijke overheid richting gemeentes is dus gewoon een probleem door de VVD en kornuiten veroorzaakt, zodat marktpartijen (ziek veel) winst kunnen maken en de gemeentes/ overheid/ de belastingbetaler, dus wij burgers de rekening (schulden) betaalt en wij met z’n allen in de problemen komen, maar enkelen dat belastinggeld in hun zak stoppen en dus in wezen stelen van de samenleving.
De gemeente MOEST aanbestedingen uitschrijven, had hier maar heel weinig tijd voor en door de druk en haast vanuit de landelijke overheid, op dat moment nog geen eigen expertise in huis, want was niet nodig en de bezuiniging van de landelijke overheid kwam koud op het dak. Dus de gemeente moest met meerdere zorgaanbieders in zee.
Nu hebben ze tijd, ruimte, aandacht en expertise in huis om dat aan te passen/ pakken en veranderen.
Duidelijk artikel artikel. “We hebben geen flauw idee wat we aan het doen zijn of hoe we het nog moeten oplossen, aldus de gemeente, dus laten we onze chaos maar over de schutting flikkeren bij de markt vergezeld van een onmogelijke opdracht, zodat die zometeen de schuld krijgen van de onvermijdelijke nog grotere puinhoop.”
What could possibly go wrong?
(Het antwoord zit in de reactie van @Rutger)
Dit is een uitermate slecht idee/plan zowel voor gemeente als hulpbehoevenden.
Het gevolg voor al deze mensen is dat ze hun vertrouwde hulp kwijt kunnen raken. Dat er weer allerlei problemen kunnen ontstaan rondom planning.
Hypothetisch voorbeeld:
Je zoon of dochter heeft begeleiding ivm een beperking. Zeer waarschijnlijk gaat de gemeente geen contract aan met de huidige leverancier. Dus ook welke begeleider voor je kind veranderd. Die nieuwe begeleider en je kind moeten weer wennen aan de situatie, er is ontzettend veel verspilling qua overdracht, en ook gemiste kansen als gevolg. En dan hebben we het nog niet eens over alle planningsproblemen die het op gaat leveren om weer af te stemmen met zo’n begeleider over wanneer de hulp geleverd kan worden.
Samengevat. Deze wijziging gaat alleen maar meer geld kosten, hulpbehoevenden het leven zuur maken, etc.
Wat een absurd idee, dat werkt alleen maar bureaucratie in de hand. Juist door de diverse aanpak kunnen organisaties elkaar aanvullen. En kunnen verschillende organisaties aan verschillende behoeften tegemoet komen. Zo kon ik na een operatie niet bij de door de wmo aangewezen organisatie terecht, maar wel eentje die hier in de buurt werkt en vooral islamitische medewerkers heeft. Die verrichtten uitstekend werk en heel toegewijd en liefdevol. Terwijl ik niet Islamitisch en vrouw ben. Ik werd ook door (jonge) mannelijke medewerkers gedoucht. Ze legden mij uit dat helpen voor andere religieuze regels gaat. En juist zij ruimden alles netjes op.
Ik geloof niet in „eenheidsworst“ alleen maar omdat de gemeenteambtenaren dan denken hun vinkjes sneller te kunnen zetten.
Één log apparaat is het tegenovergestelde van flexibele en snelle oplossingen.
… eerstens zou ik “beperkingen” willen vervangen door ‘ongemakken’; ik heb er een paar. Zou dus als ervaringsdeskundige bestempeld kunnen worden; stempelkussen foetsie. Kan spreken van Hulpverveling, Worgverlening of Hulpverleningsindustrie. Naar inzichten streeft de hulpverlening zichzelf overbodig te maken; wordt wel gezien als een zeventiger jaren-gedachte; het zij zo…
Iedere club vindt zichzelf onmisbaar, maar enig resultaat is niet ‘meetbaar’. Het meisje uit Vlaardingen spreekt boekenkasten vol. De tramschieter had ergens een dossier; onder in een la?
Ja, ik heb menig -oog en -ater gezien die op hun beurt een vette boterham aan mij hebben verdient; goed voor de werkgelegenheid? Meer is het niet…
Veel punt-komma’s in de tekst; dat zegt genoeg…
Het is dus vooral een inkooptechnische truc waarvan ik me afvraag of de zorgbehoevende inwoner er nou zoveel beter van wordt. Bovendien lijkt het me inderdaad een onuitvoerbaar plan, zoals Herman ook schrijft. En wie moet die samenwerking dan gaan leiden en betalen?
En het zet de deur open naar digitale hulpmiddelen en hulp zoeken bij buurtgenoten? In tijden van financieel zwaar weer klinkt mij dat te veel als ‘zoek het lekker zelf uit’ in de oren. Daar ga je dan met je kwetsbare doelgroep die vaak helemaal niet digitaal vaardig is of in staat om zelf z’n hulp in de buurt te organiseren.
Verder slaat het hele verhaal over ‘vanaf 2027 één aanspreekpunt voor specialistische zorg’ helemaal nergens op. De toegang tot de Wmo, waar je dus als inwoner aanklopt en je indicatie voor een (maatwerk)voorziening krijgt, en het daadwerkelijk verlenen van de zorg door zorgaanbieders zijn twee verschillende dingen. Al heb je 500 zorgpartijen, dan kun je die toegang nog steeds prima zo organiseren dat je één aanspreekpunt hebt door dat bijvoorbeeld bij een buurtteam te beleggen of bij een of ander loket.
Daarnaast vind ik 40 zorgaanbieders voor een stad van 374.000 mensen helemaal niet zoveel. Daar zitten ook allerlei zorgpartijen bij die waarschijnlijk geweldig werk doen, maar helemaal niet de capaciteit hebben om bijvoorbeeld alle GGZ klanten of ouderen van heel Utrecht te bedienen. Dan zit je al gauw aan meerdere vergelijkbare organisaties.
Zie deze link voor de volledige lijst van partijen die nu aanvullende zorg leveren. Ik vind dat er nou niet uitzien als een lijst waarvan ik denk ‘dat kan prima met 3-4 partijen’, laat staan 1, zo divers als het is:
https://zorgprofessionals.utrecht.nl/hulp-en-ondersteuning-wmo/aanbesteding-inkoop-en-subsidies/contractpartners-aanvullende-zorg-wmo-vanaf-2020
Enfin, ik snap dat het anders moet in de Wmo/zorg, maar dit lijkt me niet de weg.
Als achter de schermen de 40 organisaties blijven bestaan dan is dit geen vereenvoudiging maar een extra laag (met bestuurders met matige controle) . Dus nu 41 organisaties.
Wethouder kan nu nog makkelijker kritiek doorschuiven.
Dus de komende tijd zijn de zorgaanbieders weer meer met zichzelf en elkaar bezig dan met zorg leveren.
Deze stap geeft maar weer eens aan hoe onwenselijk marktwerking in de zorg is en altijd is geweest. Veel geld (ingelegd door burgers) stroomt naar verdienmodellen en winsten van al die zorgbedrijven in plaats van naar de hulpbehoevende burger.
Hier wordt de zorg uiteindelijk niet goedkoper of beter van. De (coördinatie) kosten worden echter alleen maar verlegd van de gemeente naar de primaire aanbieder en de gemeente verliest het overzicht.
Ik hoop dat de gemeente nu een goede specialist inhuurt om met hen een inkoopstrategie te ontwikkelen. One size fits all kan niet. In de aanbesteding worden de prijzen vastgelegd. En worden eisen aan een aanbieder gesteld.
Aangezien de aanbodmarkt krap is gaan de prijzen van specialistische zorg omhoog. En de partij die de aanbesteding wint moet dan met verlies deze zorg inkopen. Of vergeet de gemeente weer om een leveringsverplichting af te spreken en kwaliteitseisen te stellen aan de geleverde zorg?
Nou ja de gemeente werkt zich weer in de nesten. En vergeet gemakshalve dat zij als gemeente wettelijk verplicht is om voldoende zorg in te kopen. Dat doen ze nu al niet. En daar ligt het werkelijke probleem.
Er is wel zorg alleen de gemeente koopt onvoldoende in….
Grappig. De gemeente selecteert 1 partij natuurlijk zonder leveringsverplichting, levertijden en smart kwaliteitseisen. De gekozen partij moet dan tegen een te lage prijs zorg gaan inkopen. Vervolgens eist de burger via de rechter dat de gemeente aan haar wettelijke taak moet voldoen om tijdig en voldoende zorg in te kopen en te leveren. Dan mogen de beleidsambtenaren die dit bedenken zelf alsnog de zorg in gaan kopen.
En gaat deze ene partij dan ook de intake van de hulpvraag doen, een objectief onderzoek doen en een beschikking afgeven? Wij van wc eend adviseren wc eend. In strijd met richtlijnen CRvB. Iedere beschikking gaat dan rechtstreeks de prullenbak in.
JZ en de rechter krijgen het nog druk met alle bezwaren en beroepszaken.
Burgers van Utrecht zorg dat je een goede rechtsbijstandverzekering hebt.
Gemeente Utrecht huur een goede inkoopstrateeg in. Deze zal je dan adviseren om kavels te definiëren en per kavel een aanbesteding te doen.
Het is wel een goede zaak dat Koos Spoor030 en Lokalis stoppen. Lokalis is niet in staat om zulke diverse werkzaamheden uit te voeren. De simpele werkzaamheden lukt nog wel, maar als het moeilijker wordt gaan ze nat.
En koos en Spoor030 zorgen voor vertraging omdat ze het werk van Lokalis nog eens over wilden doen en de door B&W afgegeven beschikking willen herschrijven. Vervolgens kunnen ze de zorg niet leveren omdat de gemeente onvoldoende hoeveelheid zorg heeft ingekocht.
Wat gaat er mis?
We leven in één van de rijkste landen op aarde en hebben de basisvoorzieningen voor inwoners niet op orde.
Huisartsenzorg tekort, medicijnentekort, woningtekort, lange wachttijden in de zorg, cellentekort waardoor criminelen vrij rondlopen, tekort aan onderwijspersoneel, overbelaste politie, hoge voedselprijzen, enz. enz.
We veroorzaken zelf problemen die we vervolgens niet oplossen, zoals toeslagenschandaal, netcongestie, aardbevingsschade, stikstof en het immigratieprobleem.
Wel maken we ons heel erg druk om een debat aanvragen vanwege lintjes, een vuurwerkverbod om verkeerd gebruik van illegaal vuurwerk dat niet gaat helpen, elkaar als kleine kleuters uitschelden in een debat in de Tweede Kamer, het Dolfinarium dat zich volgens de nvwa schuldig maakt aan 20 punten van dierenleed, een oorlog hierheen halen die in het Midden Oosten plaatsvindt, een paar bomen die moeten wijken voor een noodzakelijke snelwegverbreding, de boeren frustreren die voor ons voedsel zorgen, defensie uitbreiding tegenhouden vanwege de KDW op Natura 2000 gebieden, de stikstofproblematiek die huizenbouw onmogelijk maakt, Elon Musk en Trump, de terugleververgoeding van eigen zonnepanelen die anderen maar moeten betalen door 6 cent opslag op de kWh, de slechts 20% luchtvervuiling die we zelf veroorzaken in de stad, rode asfalt fietspaden, het blijven openhouden van 7 (….) vestigingen van de Utrechtse bibliotheek dat jaarlijk 6 miljoen euro extra kost, miljoenen euro’s subsidie voor instellingen waarvan de directeuren 125.000+ euro jaarsalaris ontvangen, plannenmakerij om van het gas af te gaan terwijl het elektriciteitsnet het niet aankan, zgn. emissieloos autorijden en anderen daarover de maat nemen, enz. . enz.
We zijn totaal de weg kwijt in Nederland, als je het mij vraagt.
Misschien moeten we ons eens af gaan vragen waarom zoveel kinderen en volwassenen hulp nodig hebben.
Wat doen we verkeerd in onze maatschappij?