Een draak op je borstkas of prinses Sneeuwwitje op je wond zien schitteren. Kinderen die in het Wilhelmina Kinderziekenhuis wakker worden na een operatie, worden verrast met een mooie pleister. Anesthesiemedewerker Laura Visserman maakt de speciale pleisters met fantasiefiguurtjes om de kleine patiënten na hun operatie op te vrolijken.

Volgens Laura Visserman horen bij goede zorg ook leuke, kleine, menselijke dingetjes. Daarmee doelt ze onder meer op de stickers die ze sinds een jaar maakt voor jonge operatiepatiënten in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. “Op een keer dacht ik: wat saai eigenlijk, zo’n witte pleister. Kunnen we daar niet iets vrolijks van maken? Kunnen we geen leuke sticker op de pleister plakken? Ik ben best wel creatief, dus ben ik die zelf gaan maken.”

Het idee voor de stickers ontstond oorspronkelijk bij kinderen die voeding of medicatie kregen via een maagsonde. “Via een buisje dat wordt ingebracht in een neusgat, vindt het voedsel dan zijn weg naar de maag. Het buisje wordt tegen de wang vastgeplakt met een witte pleister. Daar heb ik toen eens een kleine sticker voor gemaakt en dat zijn er inmiddels veel meer geworden.”

Maatwerk

Visserman maakt allerlei verschillende stickers. De ene keer wordt het een ridder of zeemeermin, de andere keer het logo van een voetbalclub of een figuurtje uit een game. Daarbij streeft ze naar maatwerk: een sticker die past bij een interesse van de kinderen. “Met kinderen vanaf een jaar of drie kun je praten en vragen wat ze leuk vinden. Soms spreek ik met een patiëntje wanneer ik het naar de operatiekamer breng. Of ik stel vragen op de operatiekamer zelf. Wat zijn je hobby’s? Waarvan ga je dromen tijdens de operatie? Of ik zie knuffels liggen die mij op een idee brengen.”

Sommige kinderen worden kort na de geboorte geopereerd of wanneer ze nog maar één of twee jaar oud zijn. Meestal zijn dat patiëntjes met een aangeboren aandoening. Laura: “Als anesthesiemedewerker zie ik veel kinderen met een aangeboren hartafwijking. Op die leeftijd kun je iemands interesses nog niet peilen. Dan maak ik bijvoorbeeld een sticker van nijntje of een beer, meestal met een hart erop verwerkt. Die sticker is vooral bedoeld voor een glimlach bij de ouders.”

Van tekening tot sticker

Van prinses tot piraat: Laura draait haar hand er niet voor om. Binnen tien minuten kan haar kunstwerkje klaar zijn. “Maar het is niet zo dat ik de stickers zelf teken, hoor. Stel, ik wil een sticker van een draak maken. Dan zoek ik op internet naar een mooie afbeelding van een draak. Ik werk aan de hand van een touchscreen. Ik druk papier tegen het scherm en teken de lijnen over die door het papier heen schijnen. Daarna pak ik mijn pen om de tekening in te kleuren. Ik teken en kleur op papier-tape: voorkant papier, achterkant plakkend materiaal. Door een aantal repen tape verticaal naast elkaar te leggen en ze aan de achterkant met andere repen tape aan elkaar te bevestigen, krijg je een stuk papier dat groot genoeg is om op te tekenen.”

Reacties

Visserman krijgt vaak niet mee hoe patiënten en ouders op de stickers reageren, want na de operatie ziet zij hen niet meer. “Maar soms hoor ik een collega erover. Zo was er een jongen van veertien jaar die mij had verteld later bij de politie te willen werken. Toen heb ik een sticker gemaakt van het politielogo. Het logo was zo groot als een kinderhand, want de operatiewond op zijn been was ook vrij groot. De collega die hem verzorgde, vertelde me dat de jongen heel verrast was.”