Het is alweer bijna een jaar geleden dat Utrecht een weekend lang de internationale aandacht op zich wist te vestigen. De Tour de France zorgde voor een groot feest in de stad. Jeroen Wielaert, de man die het initiatief nam om de Tour naar Utrecht te halen, heeft nu de mooiste verhalen van Le Grand Départ gebundeld.

Volgende week wordt zijn boek ‘Utrecht en de Tour’ gepresenteerd. DUIC mag alvast één van de vele verhalen brengen. Volgens Wielaert is deze bijdrage van Aniek Wesselink met afstand de leukste. En leuk is hij zeker. Donderdag 2 juni wordt om 17.00 uur in het Louis Hartlooper Complex het eerste exemplaar overhandigd aan Vincent Bijlo.

AMOUR DU TOUR

Vraag me niet waarom, maar ik heb altijd iets met Frankrijk gehad. Als kind op de camping, als puber Franse films kijkend en dromen van Parijs en als student een studie internationale bedrijfscommunicatie gecombineerd met drie jaar Franse taal en cultuur. Inclusief een half jaar in Lyon studeren. Enige wat nog aan het rijtje ontbrak was een hartstochtelijke french kiss van een Fransman. En die tijd in Lyon dan vraag je je vast af? Toen had ik dus een Nederlandse vriend…

Na een relatie van zes jaar met de Nederlandse vriend was ik in de zomer van 2015 weer single. En op de een of andere manier liet de droom een Fransman te zoenen me maar niet los. Op 3 juli ging ik met een stel collega’s de stad in en het onderwerp kwam ter sprake. Al gauw opperden collega’s dat de Tour de perfecte gelegenheid was om een fransman aan de haak te slaan. Franse fietsers en journalisten, de stad stikte er dat weekend van.

De volgende avond, inmiddels 4 juli, vond ik een Franse journalist op Tinder. Florian was zijn naam. Ik vroeg hem of hij zin had in een rondleiding door Utrecht van een Frans sprekend Nederlands meisje.

Een leuke avond, buikpijn van het lachen en een Franse rondleiding door de stad volgden. Tegen middernacht moest de beste man terug naar zijn hotel, hij moest de volgende dag immers Contador interviewen. En bij het afscheid? Die lang verlangde french kiss van een Fransman. Plus een uitnodiging om hem in Parijs op te komen zoeken. Ik had hem immers mijn stad laten zien, nu was het zijn beurt om mij rond te leiden.

In eerste instantie een beetje sceptisch (hoe goed kenden we elkaar immers na 4 uur?), maar toch naar avontuur verlangend sprong ik een maand later in een bus naar Parijs. Het meest romantische weekend ooit volgde.

Drie dagen achterop zijn scooter nam hij me mee naar de meest bijzondere plekjes van Parijs. Wijn aan de Seine, uitkijkpunten die niemand kende, de Eiffeltoren bij nacht, picknicken bij Canal Saint Martin, zoenend onder de Sacre Coeur en tranen met tuiten toen mijn bus die maandagochtend weer naar Nederland vertrok.

Twee weken later stapte hij ineens spontaan op een Thalys richting Utrecht om me weer te zien. Een wederom romantisch weekend volgde. Helaas concludeerde de beste man op de laatste ochtend dat het daarbij moest blijven. Dat hij deze relatie niet kon rijmen met zijn baan als drukbezette internationale journalist waarbij hij per maand minstens 8 internationale vluchten had.

Maar ons verhaal… dat was zo mooi… hij zou het opschrijven en me mailen. Drie dagen later ontving ik vier A4’tjes prachtig Frans in mijn mailbox. Ik was het meisje met het gezicht van een engel, de geur uit fantasie, een meisje anders dan alle anderen dat hem altijd zou herinneren aan de Grand Départ van de Tour de France in Utrecht tijdens de zomer van 2015.