Bekende en minder bekende Utrechters werken in de luwte vaak aan bijzondere projecten. DUIC zoekt deze mensen op en vraagt waar ze precies mee bezig zijn. In deze aflevering: Babs van Geel, een zeer maatschappelijk betrokken Utrechtse met een passie voor fotografie.

Waar kunnen mensen jou van kennen?

“Van verschillende dingen. Allereerst ben ik de oprichter van stichting ‘Met je hart’, bekend van de campagne ‘EET met je hart’; zes weken per jaar kun je bij deelnemende restaurants een euro afdragen die wordt besteed aan waardevolle ontmoetingen tussen kwetsbare ouderen. Met name mensen uit de horeca kennen me daarvan – maar ik geef toe dat ze me ook kennen omdat ik graag uit eten ga. Ik ben moeder van drie kinderen, dus mensen kunnen me ook kennen van het schoolplein, of Kampong. Daar hockey ik zelf ook nog steeds in een heel gezellig team. Verder ben ik zelfstandig ondernemer; als fotograaf maak ik onder andere portretten en ik fotografeer voor meidenblad Girlz!.”

Waar ben je nu mee bezig?

“De stichting doet voor de vijfde keer het project EET met je hart. De eerste drie jaar focuste ik volledig op de stichting, nu doe ik dat op de professionalisering ervan, het aanhalen van de zakelijke contacten en de strategische kant. Ik ben op een gegeven moment uit het bedrijfsleven gestapt om de fotografie op te pakken. Door een project over eenzaamheid onder ouderen ben ik op het idee gekomen om de stichting op te zetten. Met je hart groeit. We betrekken er nu ook jongeren bij; elke maand ontmoeten twee jongeren vier ouderen in een EET met je hart-restaurant. Jongeren raken geïnspireerd door de verhalen van de ouderen, die toch een bepaalde wijsheid in pacht hebben.”

Lukt het al om de eenzaamheid onder ouderen terug te dringen?

“Doordat we kleinschalig en structureel opereren, ontstaan er waardevolle contacten. Maandelijks ontmoet eenzelfde groep ouderen elkaar aan een stamtafel in een restaurant in de buurt om te eten en te kletsen. We merken ook dat het helpt dat we ze thuis ophalen en terugbrengen. Mevrouw Bliek en Meneer Scherrenberg ontmoeten elkaar bijvoorbeeld al een paar jaar buiten de stichting om en ook op andere plekken zien we vriendschappen ontstaan. Iedereen kan iets extra’s doen om de ouderen in de omgeving te helpen; een klein gebaar heeft al snel een grote impact. We willen als een olievlek door Nederland trekken. Op dit moment zijn we actief in twintig gemeenten, over twee jaar moeten dat er veertig zijn.”

Waarom brengt ouder worden vaak eenzaamheid met zich mee?

“Ik denk dat het in onze cultuur zit. En de hedendaagse maatschappij vraagt het van ons, we moeten steeds meer zelf blijven doen. Als je ook nog fysiek beperkt bent en in een buurt woont waar men elkaar minder in de gaten houdt, kan eenzaamheid vanzelf ontstaan. Wat het lastig maakt, is dat ‘we’ niet weten hoe het voelt om oud te zijn. Maar een grote groep in Nederland en ook in Utrecht is het. Daar moeten we ons bewust van zijn.”