Werkplek van de boswachter: Peter ziet door de bomen het bos nog steeds elke dag | De Utrechtse Internet Courant Werkplek van de boswachter: Peter ziet door de bomen het bos nog steeds elke dag | De Utrechtse Internet Courant

Werkplek van de boswachter: Peter ziet door de bomen het bos nog steeds elke dag

Werkplek van de boswachter: Peter ziet door de bomen het bos nog steeds elke dag
Boswachter Peter laat het verschil tussen hazen- en konijnenkeutels zien. Foto's: Archief DUIC / Robert Oosterbroek
Iemand die in Amelisweerd buiten de gebaande paden loopt en mág lopen is Peter Kragten. Hij struint er al meer dan 35 jaar als boswachter rond en weet alle vossen, reeën en dassen te vinden. Zijn werkplek wordt elk jaar door één miljoen mensen bezocht. “Dit gebied gaat ten onder aan zijn eigen roem.”

Iemand die in Amelisweerd buiten de gebaande paden loopt en mág lopen is Peter Kragten. Hij struint er al meer dan 35 jaar als boswachter rond en weet alle vossen, reeën en dassen te vinden. Zijn werkplek wordt elk jaar door één miljoen mensen bezocht. “Dit gebied gaat ten onder aan zijn eigen roem.”

Vlakbij Theehuis Rhijnauwen en de Stayokay staat het kantoor van boswachter Kragten. In de hoek liggen omgehakte bomen netjes opgestapeld, een tractor staat klaar voor gebruik en een zelfgemaakte houtkachel zorgt ’s winters voor de nodige gezelligheid. Op tafel lijken houtstronken te liggen. Er volgt een hard gelach: “Nu heb je het heupgewricht van een paard in je handen!”

06.03 uur
Boswachter Kragten zoekt tussen het hoge gras naar de eieren van grauwe ganzen. Als hij er eentje heeft, schudt hij het flink heen en weer. Te veel ganzen zorgen namelijk voor kaalgevreten grassen. “Ik ben de natuurlijke vijand die selectief te werk gaat.” Een taak van de boswachter: decimeren, om het wild in toom te houden. Anders ontstaat er overpopulatie en kaalgevreten natuur, wat ook weer zijn gevolgen heeft. Kragten loopt dan ook af en toe met zijn kogelgeweer over de landgoederen. Er is maar voor een bepaald aantal vossen voedsel aanwezig, dus als het er meer zijn, kan dat met de grote bezoekersaantallen gevaarlijke situaties opleveren. Ook maakt hij met zijn geweer soms een einde aan het lijden van een dier. “Als ik een zwaargewonde ree vind met z’n ogen en neusvleugels wijd open, dan weet ik genoeg. Ik los hem liever direct uit zijn lijden dat dat ik hem een traumatische rit naar de Uithof geef waar hij alsnog overlijdt.”

Kragten is samen met zijn collega Hans Storm verantwoordelijk voor Amelisweerd, dat bestaat uit drie aangrenzende landgoederen: Nieuw- en Oud Amelisweerd en landgoed Rhijnauwen. In totaal goed voor driehonderd hectare natuur. Voor hem is het de fijnste plek om te werken. “De harmonie, de chaos, alles”, glundert hij. Hij woont er trouwens ook al ruim 25 jaar, in een klein wit huisje aan de Kromme Rijn. Zijn favoriete plek is het Engelse Werk, een weelderig terrein met paden en bruggetjes, op de grens van Nieuw- en Oud Amelisweerd.

Deze plattegrond is afkomstig uit de Amelisweerd Agenda 2017 en is gratis te downloaden via www.amelisweerd.com.Copywright: brnk 2017

9.17 uur
De boswachter doet zijn dagelijkse ronde door het bos. “Ik loop niet zo snel. Dat heeft niets met mijn conditie te maken, maar dan zie ik meer. Ik loop nu 35 jaar dezelfde route, maar zie elke dag weer iets nieuws.” Vanaf de paden houdt hij het overzicht, maar als hij de natuur en het wild wil controleren, moet hij verder het bos in. Hij laat een zogeheten veegplek zien. “Daar is een ree bezig geweest.” Elk jaar verliest een ree z’n gewei en daarvoor in de plaats komt een nieuwe. Om het groeiende gewei groeit een ‘bast’, dat sterft wanneer het gewei volgroeid is. “Die bast gaat stinken en er komen vliegen op af – de ree wil hem dan zo snel mogelijk kwijt. Hier kun je zien dat eentje hard met z’n gewei langs de takken heeft geschuurd.” Even verderop ruikt Kragten een vossenspoor. “Als je die geur één keer geroken hebt, vergeet je hem nooit meer.”

De boswachter is trots op de hoeveelheid wild in verhouding met het aantal mensen dat Amelisweerd bezoekt. “De dieren laten zich gelukkig niet wegjagen.” Ook prijst hij de biodiversiteit, die groter is dan bijvoorbeeld in het Amsterdamse Bos of het Kralingse Bos. “Er groeien hier meer zeldzame planten dan op de Veluwe – dat wist je niet hè?”

12.48 uur
De boswachter zit achter zijn bureau en tuurt naar een beeldscherm: de resultaten van de wildcamera’s van vannacht. Hij volgt de dassen en vossen via de beelden. Ze laten zich vooral ’s nachts zien, omdat ze dan gaan jagen. Het was Kragten die vorige maand een dassenburcht ontdekte op de plek waar de verbreding van de A27 moet plaatsvinden. Het antwoord op de vraag wat de boswachter van de verbreding vindt, kun je wel raden.

Van kinds af aan heeft Kragten een liefde voor de natuur. Als iedereen op het schoolplein aan het voetballen was, zat hij de mieren te tellen. Al jong wist Kragten dat hij dat hij boswachter wilde worden. Hij groeide op aan de Springweg, maar hoefde van het centrum niet veel te hebben. Hij was liever in Amelisweerd of het Panbos. Na zijn militaire dienstplicht begon hij als parkwacht in het Julianapark, waarna hij binnen een jaar kon doorstromen naar Amelisweerd. Van parkwacht naar boswacht.

De boswachter toont een veegspoor van een ree

14.10 uur
Hij wijst op oranje stippen op sommige bomen. “Die zijn ziek, klaar om omgehakt te worden.” Was het een aantal jaar geleden nog de iepenziekte, nu is het een hardnekkige schimmel onder de essen die veel bomen de das om doet. “Dan kun je er maar beter snel bij zijn.”
Tussen de bomen ontdekt de boswachter een spoor van een haas. Hij raapt een hazenkeutel op en laat zien waaraan die te herkennen is. “Hazenkeutels hebben een puntje, konijnenkeutels niet.” Lachend zegt Kragten: “Kinderen vinden het geweldig dat ik die keutels met m’n blote handen oppak. Ouders vinden het leuk om te horen dat de vrouwelijke hazen en konijnen een latrine hebben, en de mannelijke hazen hun behoeftes overal in het bos doen.”

15.47 uur
Op het terrein rond het kantoor legt Kragten een groepje jongens uit hoe ze bomen moeten zagen; de jongens komen van Reinaerde, een zorgorganisatie voor mensen met een beperking. “Die zitten hier helemaal op hun plek, lekker in de natuur.”

17.20 uur
De werkdag zit er weer op. De boswachter sluit de deur van het kantoor en wandelt rustig naar zijn huis. Echt klaar is hij natuurlijk nooit: “Ik heb mijn ogen altijd open.”

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).