De burgemeester van een grote stad heeft per definitie een bijzondere werkplek. Jan van Zanen van Utrecht niet uitgezonderd. Op de twintigste etage van het stadskantoor is het uitzicht van de werkkamer spectaculair en de inrichting bijzonder. Vooral de verzameling aan attributen is groot. Van Zanen: “In het stadhuis hangt nog meer zooi van mij.”

Bij binnenkomst valt vooral de muur op. Plek om nog iets nieuws op te hangen is er niet meer. Burgemeester Van Zanen loopt er even snel doorheen: “Dit is de keizerlijke onderscheiding van Japan, hier twee van de mooiste verkiezingsposters die ik ken uit de jaren twintig, een schilderij over zeven ondeugden (ik weet ook niet waarom ik die kreeg), grote platen van New York en Washington uit mijn studententijd in Amerika en hier een oorkonde van de start van de Tour de France.”

De tour door de werkkamer is voorlopig niet voorbij. Alles in de kamer heeft wel een verhaal en is van persoonlijke waarde. Een uitgeprinte pagina van NOS Teletekst trekt de aandacht. “Daar verbaas ik me altijd een beetje over. Bijna elke zomer is het nieuws dat er via Schiphol weer een recordaantal passagiers heeft gereisd. Dat is natuurlijk geweldig, maar hier onder ons, via Utrecht Centraal Station reizen dagelijks meer mensen”, zegt Van Zanen trots.

Het brood van Utrecht 

Dit kantoor is niet de enige werkplek van de burgemeester, maar wel de belangrijkste. “Ik ben hier ongeveer de helft van de week, maar ik ben natuurlijk ook vaak weg. Ik moet het brood voor Utrecht ook een beetje buiten de deur helpen verdienen.” Met enige regelmaat is de burgemeester natuurlijk ook te vinden in het stadhuis, in ieder geval voor de vergaderingen met de raad. Daar is ook een kamer ingeruimd voor de burgervader. Lachend vervolgt hij: “Ook daar hangt een heleboel. Eerst vonden medewerkers het vreselijk, want het hangt helemaal vol. Maar voor mij heeft ieder schilderij betekenis en als het hangt is het best vrolijk, of misschien maak ik mezelf dat wel wijs.”

Naast het stadhuis en het stadskantoor is de auto natuurlijk ook een belangrijke werkplek. Ook voor de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), waarvan Jan van Zanen voorzitter is, is hij vaak op pad. Zo is hij minimaal een keer per week in Den Haag te vinden. “Ik ben eigenlijk nooit vrij. Zelfs als er niets op de agenda staat en ik sta bij de bakker ben ik nog steeds burgemeester en herkennen mensen me. Het is ook mijn handel en mijn werk. Stel je voor dat niemand je herkent.”

Stadskantoor

Het stadskantoor is inmiddels twee jaar in gebruik en het bevalt de burgemeester meer dan goed. “In het begin was het even spannend of iedereen zijn weg kon vinden. Nu is het leuk dat het zo door elkaar loopt. In het stadhuis zag ik vooral deftige bestuurders of adviseurs. Hier sta ik gewoon met iedereen in de lift.” Het mooiste aan de kamer is zonder twijfel het schitterende uitzicht over de stad. “De mensen die het gebouw hebben gemaakt hebben ooit bedacht dat de burgemeester moet uitkijken op de Dom. Daar geniet ik zelf nog steeds van. Maar ook mijn bezoek. Als er mensen uit de zakenwereld of ambassadeurs op bezoek komen, kunnen ze zo over de stad uitkijken.”

En er valt nog iets op aan de kamer in vergelijking met de rest van de etage. Er hangen namelijk gordijnen. “Dat is niet zonder reden. Dat is me dringend aangeraden omdat hier weleens gesprekken plaatsvinden waarbij enige zorgvuldigheid geboden is. En ik vind ook dat dit een plek moet zijn waar mensen hun hart uit kunnen storten. Dat geldt voor gasten, voor medewerkers en ook voor bewoners. Mijn deur staat zoveel mogelijk open. In het begin toen we in het Stadskantoor zaten, kwam er wel eens groepje van een rondleiding langs. Ze stapten dan mijn kamer binnen met de vraag of ze even mochten kijken. Ik ga ontspannen om met de aandacht, maar met de gordijnen en de deur denk dat ze mij een beetje tegen mezelf in bescherming nemen.”

Deze rubriek verscheen eerder in onze DUIC krant: