Familie staat op nummer één, de schoenen gaan uit bij de voordeur: zomaar wat gewoontes uit de woonwagencultuur. Die cultuur staat sinds augustus 2014 op de Unesco-lijst voor immaterieel cultureel erfgoed Nederland. Op de lijst staan allerlei Nederlandse tradities die beschermd moeten worden, zoals het Sinterklaasfeest en het Brabantse worstenbroodje. De woonwagen is een essentieel onderdeel van de woonwagencultuur. Toch staan gemeenten niet te trappelen om standplaatsen voor woonwagens in te richten. Ook in Utrecht niet. Daar wordt de wachtlijst voor een woonwagenstandplaats al maar groter, waardoor het voor de woonwagenbewoners steeds lastiger wordt om hun cultuur in stand te houden.
Bij aankomst blaffen de honden je tegemoet. Geen kleine hondjes, maar grote pitbulls. De omliggende rijtjeshuizen hebben hun gordijnen dicht. Bij de woonwagenbewoners kun je gemakkelijk naar binnenkijken. Aan de eettafel van Henk is het gezellig vol, een afspraak met hem alleen wordt het dus niet. Wanneer ik bij de deur sta roept er iemand: “Kom maar binnen hoor!”. De deur staat op een kier, in het halletje staan de schoenen netjes op de grond. Ik roep of ik ook mijn schoenen uit moet doen. “Ja, nee hoeft niet hoor!”, roept Henk. “Lekker duidelijk Henkie, is het nou ja of nee?”, roept een vrouwenstem. Ik besluit m’n schoenen toch maar beleefd bij de andere te zetten.
Op de deur prijkt een sticker met ‘niet roken’. Iedereen aan tafel heeft een sigaret in z’n handen. Als ik ga zitten wordt er gelijk een kopje neergezet op het plastic tafelkleed. Het servies is niet standaard HEMA wat je vaak ziet, maar rijkelijk versierd met goud en bloemen. Op het grote televisiescherm dat midden in de kamer hangt staat Hart van Nederland aan. Verder domineert vooral de zwarte kleur van het leer en het marmer de woonkamer. Na een voorstelrondje blijkt dat het gesprek niet alleen met Henk (51) zal plaatsvinden, maar ook met zijn nichtje Johanna (38), zijn zwager Wout (52) en diens schoonzoon Mo (33).
Iedereen op het kamp is familie
In 2003 ontwikkelde Unesco het Verdrag ter Bescherming van het Immaterieel Cultureel Erfgoed, als aanvulling op het verdrag over materieel erfgoed uit 1972. Eind 2009 maakte Ronald Plasterk, toen minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, bekend dat ook Nederland van plan was om het verdrag ter behoud van immaterieel erfgoed in Nederland in te voeren. Hij schreef toen aan de Tweede Kamer: “De doelstellingen van het Unesco-verdrag zijn het beschermen of liever gezegd het waarborgen (safeguarding) van het voortbestaan van deze dynamische vorm van erfgoed”. Inmiddels in het Unesco-verdrag sinds 2012 ook in Nederland van kracht.
Tradities
Het erfgoed van de woonwagenbewoners is hun cultuur. Kenmerkend voor die cultuur is hun sterke familieband: er wordt in de woonwagenwereld altijd op elkaar gelet. “De sociale banden zijn veel sterker dan bij burgermensen”, vertelt Johanna. Met burgermensen bedoelt ze mensen die in een stenen huis wonen. “Vroeger noemden we ze nog boeren, dus ze zijn er al op vooruit gegaan”, lacht Henk. De sociale banden blijven sterk omdat families dicht bij elkaar wonen. Iedereen op het kamp is familie van Henk, al moet er wel even gediscussieerd worden over wie welke relatie met elkaar heeft. Mo is van Marokkaanse afkomst en getrouwd met de dochter van Wout. Hij ziet veel gelijkenissen tussen zijn cultuur en die van de kampers. “De familiebanden zijn net zo sterk als in Marokko. Als je hier rond half zes bij burgermensen aanklopt, kan je er echt niet van uitgaan dat je kan mee-eten. In onze cultuur is dat heel normaal, net zoals bij de kampers.” Henk: “Ja, wij wonen hier met vier man, maar koken iedere dag voor minimaal zes mensen. Zo kan er altijd iemand mee-eten. Dat is gewoon normaal hier. Net zoals dat je deur altijd openstaat.” Op de vraag of dat áltijd zo is luidt het antwoord: “Vroeger wel. Tegenwoordig gaat de deur ‘s nachts dicht vanwege de criminaliteit.” Vandaar de grote honden: om zich te beschermen. “In het nieuws komt vaak dat er door de politie weer een inval is gedaan op een kamp waarbij veel cashgeld is gevonden. Daarom denkt iedereen dat er bij ons veel te halen valt. Jammer genoeg hebben we dat al eens gemerkt.”
Henk is al een tijd met de gemeente Utrecht in gesprek om meer standplaatsen te realiseren. Het belangrijkste onderdeel van hun cultuur noemt hij namelijk het vrije leven. “Houten woningen zijn veel lekkerder om in te wonen. Het klinkt misschien stom, maar ik zou niet kunnen leven in een betonnen woning. En wij hebben veel uitzicht.” De meeste woonwagens hebben inmiddels geen wielen meer. Hij vertelt dat het niet gaat om de wielen, maar dat de wagens snel af te breken moeten zijn. Zo bestaat de zelfgebouwde wagen van hem uit twee delen, die zo uit elkaar te halen zijn. “Als ik weg wil, ben ik zo weg”, zegt hij. Hoe dan? “Met een hijskraan.”
Er kan altijd iemand mee-eten
Erkenning en ontkenning
Die belangrijkste pijler van de woonwagencultuur lijkt nu onder druk te staan, doordat er een groot tekort is aan standplaatsen voor woonwagens. Leonie Huijbers, promovenda bij de Universiteit Utrecht, onderzocht het woonwagenbeleid van gemeenten. Ze is coördinator van het woonwagenbeleiddossier van het Public Interest Litigation Project (PILP). De belangrijkste conclusie is dat de woonwagen een wezenlijk onderdeel is van de woonwagencultuur. Daarbij verwijst zij naar artikel 8 van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). “Artikel 8 houdt in dat iedereen recht heeft op respect voor zijn privéleven, familie- en gezinsleven, woning en correspondentie.” Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft over artikel 8 geoordeeld dat een maatregel in het woonwagenbeleid niet alleen het recht op respect voor de woning raakt, maar ook het privé- en gezinsleven, omdat de woonwagen onderdeel is van de cultuur en zo deel uitmaakt van de identiteit van woonwagenbewoners. “Een beleid dat zorgt voor te weinig standplaatsen vormt een inbreuk op het privé- en gezinsleven en raakt de bewoners in het hart.”
Paulus Jansen, wethouder Wonen en Ruimtelijke Ordening van de gemeente Utrecht, ziet de noodzaak van een woonwagen wat minder: “Ik denk dat de woonwagencultuur niet zo erg afhangt van zo’n wagen. Je kunt met je familie ook bij elkaar in woningen gaan wonen.” Hij vindt het bijzonder dat de woonwagenbewoners een cultuur hebben, maar die zit volgens hem niet alleen in de woning. “Zo’n wagen lijkt als twee druppels water op een woning. Hij rijdt tegenwoordig niet meer, maar staat vast op een plek. In essentie is het dus een vrije woning in de sociale huursector. En die hebben we bijna niet in Utrecht.”
Positie woonwagenbewoners
Woonwagenbewoners
De woonwagenbewoners zijn een groep Nederlanders van overwegend autochtone herkomst die zich van andere Nederlanders onderscheiden door hun specifieke woonvorm. Met de term woonwagenbewoners worden dus geen Roma (zigeuners) bedoeld.
In Nederland gold er zo’n tachtig jaar een speciale wetgeving voor woonwagenbewoners. In 1999 werd die afgeschaft. In Den Haag besloten ze dat een aparte wetgeving discriminatie in de hand hielp. Sindsdien vallen woonwagenbewoners onder de verantwoordelijkheid van gemeenten en worden ze door overheidsinstanties niet meer gezien als een minderheidsgroep. Dat is volgens Huijbers onjuist. “In mijn ogen, maar ook binnen de Raad van Europa en de VN, moet deze groep wel als een minderheid worden gezien die extra aandacht nodig heeft.” Ook het College voor de Rechten van de Mens benadert de woonwagenbewoners als een minderheidsgroepering, iets wat de gemeente Utrecht niet doet. Zij ziet de woonwagenbewoners als ‘gewone burgers met een bijzondere woonwens’. Wethouder Jansen laat weten dat het oordeel van een minderheidsgroepering juridisch niet bleek te kloppen. “Wij bieden daarnaast wel degelijk mogelijkheden voor de woonwagenbewoners, zo voorzien wij als gemeente met 137 plekken relatief de meeste standplaatsen in Nederland.”
Toch zien ook de woonwagenbewoners zichzelf anders. “Ik werk nu al tien of twaalf jaar bij burgermensen en ik merk dat wij toch echt verschillend zijn”, vertelt Henk over zijn werk als aannemer. “Wij zijn veel directer, denken wat rechtlijniger. Ik zie mij echt wel anders dan de gemiddelde burger.” Het feit dat ze nu op de Unesco-lijst staan als immaterieel erfgoed geeft erkenning. “Wij krijgen nu meer aandacht. Zo zijn we een keer op het journaal geweest, maar staan we nu bijvoorbeeld ook in de belangstelling van de advocatuur.” Voor de wethouder verandert die status niets: “Het feit dat de woonwagencultuur op de lijst staat heeft mijn visie of het woonwagenbeleid dat wij hanteren niet veranderd. Het blijft gewoon een groep mensen met een bijzondere woonwens.”
“Mijn wc is nog groter dan haar slaapkamer”
Tekort aan standplaatsen
De woonwagenbewoners willen graag meer standplaatsen. In de jaren 1984 tot 1990 werd het regionale kamp aan de Huppeldijk ontruimd, sindsdien zijn er volgens hen geen standplaatsen meer vrijgekomen. “De plekken zijn alleen verplaatst”, zegt Wout. Doordat het zo lastig is om aan een standplaats te komen, gaan kinderen in schuurtjes of caravans op de plek van hun ouders wonen. “Maar dat wordt steeds moeilijker, die schuurtjes mogen niet meer”, verklaart Henk. Daarom woont de dochter van Wout nog thuis, ze is 26 jaar. Henk: “Normaal gesproken had ze al drie kinderen gehad en was je opa.” Een schaterlach volgt. Ook zijn 23-jarige dochter woont nog thuis. Aangezien hij aannemer is, kon hij een verdieping op hun wagen bouwen. “Zo heeft ze nu in ieder geval een eigen slaapkamer.” Mo woont samen met de dochter van Wout in een flatje op één hoog in Overvecht. “Mijn dochter wordt gillend gek daar, daarom zit ze elke dag bij ons”, vertelt Wout ietwat lachend. “Nee, echt hoor. Mijn wc is nog groter dan haar slaapkamer.” Vroeger ging dat wel anders vertellen de mannen. “Vroeger liep je een nacht weg met je meissie, dan wist iedereen dat het aan was. Daarna kocht je een woonwagen en zette je hem op de hoek bij je ouders. Nu kan je wel leuk weglopen en een woonwagen kopen, maar die hoek is er niet meer.”
Geen ruimte om te groeien
In 2006 gaf het ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (VROM) een brochure uit als leidraad voor gemeenten voor het handhaven van woonwagenlocaties. Twee beleidsvarianten die hierin worden gegeven, zorgen voor ophef. Zo wordt het ‘nuloptiebeleid’ uit de brochure door verschillende instanties benoemd als het uitsterfbeleid. Dat beleid houdt in dat woonwagenstandplaatsen die vrijkomen niet opnieuw worden verhuurd maar verdwijnen. De gemeente laat weten geen uitsterfbeleid te voeren: ‘Niet bijbouwen is juridisch iets anders dan uitsterven’. Huijbers noemt het woonwagenbeleid van de gemeente Utrecht een soort verkapt afbouwbeleid. In de VROM-brochure is te lezen dat het afbouwbeleid als doel een geleidelijke overgang naar reguliere woonvormen heeft. “Ze bouwen niet direct af, maar het komt er in feite op neer dat het ook niet mogelijk is om als bevolkingsgroep te groeien. Dat is discriminerend, omdat dit bij andere bevolkingsgroepen niet aan de orde is.”
Wethouder Jansen vertelt dat zij geen afbouwbeleid hanteren, hoewel er in de algemene stemming van de raad in 2013 is besloten geen verdere uitbreiding van woonwagenstandplaatsen te doen. “Dat we geen extra standplaatsen meer realiseren, komt in essentie doordat de vraag naar woningen in Utrecht zo groot is dat we efficiënt met onze ruimte moeten omgaan. Ook moeten we zuinig omgaan met ons belastinggeld. Qua grondoppervlakte kunnen we op één standplaats twee woningen realiseren, qua kosten zelfs vier woningen. Ook levert het bouwen van een woonwagenstandplaats altijd discussie op, en dat kost tijd. En tijd kost weer geld.”
Woonwagenbewoners hebben geopperd om kleinere standplaatsen te realiseren, omdat zij nu een tweede verdieping op hun wagen kunnen bouwen. De wethouder ziet dat niet zitten: “Wanneer we dat toestaan komen we in situaties die we vroeger hadden: kampen die tot de nok zijn volgebouwd. Ga eens kijken op de kampies die er nu zijn, ze behoren tot de modernste van Nederland. Gemiddeld is een standplaats 220 vierkante meter groot. Wanneer we die vakken kleiner gaan maken, komen we ook in het geding met de brandveiligheid. Je kan die wagens niet rug tegen rug zetten.”
Concluderend zegt Henk: “Wij zijn een vergeten groep die het in de media slecht doet. We worden van het kastje naar de muur gestuurd.” Volgens Huijbers is het voor zowel de gemeente als voor de woonwagenbewoners lastig om een constructief gesprek met elkaar aan te gaan. “Wanneer er als woonwagenbewoner niemand naar je luistert, ga je nog harder schreeuwen. Zo kan het vooroordeel van de gemeente weer bevestigd worden. Het wantrouwen houdt elkaar zo in stand: een vicieuze cirkel.” Ook in de samenleving heerst er volgens haar een stereotypering over de woonwagenbewoners. “Er heerst nog steeds een bepaalde angst of onbegrip, maar dat is lastig om aan te tonen. Het is heel ingewikkeld.”
Er heerst een bepaalde angst
De woonwagenbewoners herkennen dit maar al te goed. Daarom willen ze ook liever niet op de foto. Het zoontje van Johanna zit in Leidsche Rijn op school, bij hem mag niemand komen spelen. “Gelukkig heeft hij z’n neefjes nog”, zegt ze. “Dat is dan weer het voordeel van op het kamp wonen.” Ook Henk heeft dagelijks te maken met de vooroordelen. “Eigenlijk moeten we met trots kunnen zeggen dat we woonwagenbewoners zijn, maar we moeten ook onze rekeningen kunnen betalen. Ik loop nu al vier weken met de sleutel op zak van een burgermens. Zodra hij weet dat ik van het kamp kom, krijg ik die sleutel van me leven lang niet meer.”
Vorige zomer hebben de woonwagenbewoners uit protest tegen het tekort aan standplaatsen een stuk grond bij het Máximapark bezet. Mo stond er ook met de dochter van Wout. De gemeente gaf aan in gesprek te willen gaan. “Op de raadsavond hebben wij mogelijkheden aangedragen”, vertelt Henk. “We kunnen een hele hoop zelf, we hoeven alleen maar een stukje grond aangewezen te krijgen.” Tot nu toe heeft de gemeente nog niet gereageerd op de mogelijkheden. Mo zegt dat wanneer de gemeente voor de zomer nog niets heeft laten horen, ze andere acties ondernemen. “Onze kinderen moeten toch ergens heen kunnen.”
DUIC brengt naast elke dag online het laatste nieuws ook achtergronden in de papieren krant. Hierboven kan je een van de verhalen lezen die de afgelopen week in de krant is verschenen. Wil je de hele krant nog eens in zijn geheel nalezen? Kijk dan hier:
26 Reacties
ReagerenWaarom accepteren de woonwagenbewoners niet dat er te weinig plaats is voor hun woonwens, en gaat men gewoon in huizen bij elkaar wonen, begrijp eigenlijk ook niet wat een Marokkaan moet weten van deze cultuur.
Als je die enorme zg woonwagens bekijkt, dat zijn complete villa’s, heeft niets meer met een woonwagen te maken.
Eigenlijk beste Henk lekker zelf een stuk grond kopen, doen wij ook allemaal met onze woningen.
Met vrolijke noot eens, wie heeft er nou nog zo’n vrijstaand huis voor die prijs? je kan het toch geen woonwagens noemen, het zijn mini villa’s. Logisch dat er geen plek is.
Vrolijke noot ik vind het een Beetje krom u u erover denkt die mensen hebben hun cultuur hun levensstijl stel ze zeggen tegen u er is geen plek voor een huis je moet maar in een hutje gaan terwijl u opgegroeid bent in een huis is toch ook de omgekeerde wereld er moet voor elke cultuur elke persoon mogelijkheden zijn dus ook voor de woonwagenbewoners en ja hun hebben een villa zoals u dat noemt maar als
u wilt heeft u toch ook een stuk grond met een villa is maar net wat de personen zelf willen
De wethouder heeft gelijk, en trouwens kun je nog wel spreken van woonwagenbewoners, deze mensen reizen allang niet meer dit was misschien nog twee generaties terug, als je al leest dat er zelfs mensen van Marokkaanse komaf tussen zitten dan heb ik zoiets van, lekker in een huis gaan wonen, de woonwagenbewoners als volk van oude ambachten is er niet meer dus ga dan lekker in een woning wonen of koop een stuk grond.
Kortom waarom moet de belastingbetaler opdraaien voor de zgn woonwagenbewoners Henk en Mo en hun woonwens.
Ach ja, die mooie woonwagencultuur
“Een van de beruchtste kampen was de Huppeldijk bij Utrecht. Het weekblad Vrij Nederland wijdde er in 1984 een kleurenbijlage aan. Jongeren vertelden ongegeneerd hoe zij auto’s gingen stelen in de stad, met messen vetes uitvochten en hoe zij een van de twee boeren aan de rand van het kamp wegpestten. Toen de boer eenmaal ‘in het gekkenhuis’ was beland, roofden ze zijn huis leeg.Van vroeger bekende verhalen over woonwagenbewoners die onwetende burgers een poot uitdraaien, werden treffend geïllustreerd door een 16-jarige jongen die er nog het oude vak van scharensliep bedreef. ‘Als ze het vragen, kost het vijfenhalve gulden. Anders sla ik er een slag naar, zes knaken, een geeltje. Dat ze dat betalen, dat snap ik ook niet. Dan zeg ik: hij is verhard, ik heb ‘m moeten ontbramen en polijsten.’ Na twee bekeuringen voor venten zonder vergunning ging ook hij stelen.De clubgebouwen met opbouwwerker, maatschappelijk werker en kampbeheerder werden in veel regionale kampen het doelwit van vandalisme. Zo ook op de Huppeldijk. De school hield nog tien jaar stand, maar werd in 1984 met de grond gelijk gemaakt; volgens de daders omdat de jongerenwerker met vakantie was gegaan en hij het deels herstelde, tot disco omgebouwde clubgebouw had afgesloten. Vervolgens moest ook de disco eraan geloven, want de moeders waren zo razend op de jongens die de school hadden gesloopt, dat zij uit wraak de disco in puin sloegen.”
http://www.volkskrant.nl/magazine/honkvaste-reizigers~a511073/
Nou hier word gezegd koop zelf een stuk grond.
Maar dat is niet mogelijk in de gemeentes.
En daar bij als er een stuk grond te koop is voor vrije woningen te mogen bouwen is het nog niet zo dat je daar op dat stuk grond een woonwagen op mag zetten.
en daar bij woorden de woonwagen bewoners nog steeds niet gezien als mede Nederlanders.
of zo gezegd een mede burger van Nederland.
en dan hebben we het ook nog niet eens over de mede Burgens die willen ook geen woonwagen naast zijn huis hebben.
Want dat is ook als er waar dan ook in Nederland een woonwagen centrum \kamp gebouwd moet worden dan wil u niet horen wat voor commentaar daar gegeven word.
nou daar lusten de honden geen pap van is echt schandalig.
ik denk dat u dat zeker niet wil hebben De vrolijke noot en Jasper.
ik hoop nog altijd dat iedereen op de wereld elkaar gaan accepteren.
of je nu Nederlandse ben of Marokkaan,Rus, turk woonwagenbewoner ,sinti enzv
we willen allemaal een eerlijk recht maar tot nu toe is deze er niet
en dat heb ook met de politiek, gemeentes te maken
dat zijn de genen die over alles een beslissing nemen
ik hoop dat de kinderen van de woonwagens ook de mogelijkheid krijgen om een stuk grond en een woonwagen te mogen kopen met een normale hypotheek zo als deze is geregeld is voor de kinderen van de huizen.
dan heb je meer gelijkheid,
Maar helaas is dit niet mogelijk vandaar dat het uitsterf beleid van kracht is
dat is discriminatie maar daar sluit iedereen zijn ogen en oren voor.
Bewoners van de woonwagens we blijven er voor vechten.
Ah, boehoe…
Het is ook mijn cultuur om in een villa te wonen en dan geen belasting te betalen omdat de woning met een kraan verplaatst kan worden na een week ontmantelen.
En maar janken dat er geen grond te koop is, dat is er voor de ‘Burgerman’ ook niet.
Als het aan mij ligt komen er voor woonwagens dezelfde eisen als voor auto’s, ieder jaar naar een garage voor een apk keuring, eens kijken hoe lang men nog in een wagen wil wonen als die echt mobiel moet zijn.
Volgens mij leest niemand van de burgers het stukje over cultuur en de woonwagen. Wij zien de woonwagen als een deel van onze cultuur. Dan snap je toch dat wij veel liever ons best blijven doen om daar in te wonen, dan bijboorbeeld in een flat of een huis? Daarbij moet je als je gaat huren altijd maar afwachten waar en wat voor woning je aangewezen krijgt. Dus wie zegt dan dat met ze alle bij elkaar wonen mogelijk is?
ach ja ik kan mij dat wel voorstellen een eigen plek kunnen creëren in een samenleving waar veel heel vel moet en steeds minder mag. Daarnaast is het rijtjeshuis gedoe een bron van overlast…mensen op de vierkante meter samen proppen. Ik ben geen kampbewoner maar gun het die mensen zeker wel en dan grote vrijstaande woningen is dat luxe….enigszins wel maar vergeet niet dat het eigen gebouwde woningen zijn zonder torenhoge hypotheek.
Misschien zouden kampers door hun levenswijze veel beter asielzoekers leren integreren dan nu gebeurt….
wat een haatzaaiende mensen met hun domme reacties hierzo zeg! Gadverdamme is dat jaloezie of is het gewoon een oordeel die alweer getrokken is! En jullie hebben het over het niet betalen van belasting en weet ik veel wat allemaal! Maar ook wij betalen gewoon huur gas en licht en belasting! En waarom zo link reageren op een stukje waarom loop je dan niet een woonwagen kamp op en vraag je nou eens echt hoe het allemaal zit? Zal het je gewoon uitgelegd worden! Of voelen jullie je daar te hoog voor?? Beter dan maar vooroordelen geven inplaats van te kijken hoe het nou echt zit! Maar goed mensen veel succes met jullie haatzaaiende/jaloerse reacties…
Voor mij is er ook geen betaalbaar stuk grond in de stad, en geen ‘woonwagen’ met twee verdiepingen. En ik ben geen kamper.
Ga eerst eens kijken naar het afstammingsrecht en dan naar de personen die werkelijk opgegroeid zijn in een woonwagenfamilie, dan blijven er weinig over, zeker geen Mo, er zou dan nog genoeg plaats zijn voor de echte woonwagenbewoners denk ik.
Ik denk eerlijk gezegd dat de echte woonwagenbewoners zelf aan hun ondergang hebben meegewerkt, en daar plukt men nu de bittere vruchten van, ook Henk dus.
Misschien kunnen Wout en Mo samen gebroederlijk in Marokko een stukje grond kopen voor hun woonwagen, daar is immers plek zat zou ik zeggen, en zon tegen depressie.
Volgens mij kom je toch niet serieus over als je als wanabee woonwagenbewoner erbij wilt horen en over acties praat.
Nee hoor lekker een woning in is mijn moto, goed voor de integratie.
Ach wat gezellig, Mo wil de ultieme multiculturele droom waarmaken, een Marokkaans kamp, ik vraag mijzelf af, is dit dan ook in een tent, wel heel erg leuk om te lezen.
Ik denk toch dat het beter is om niet meer uit te breiden met woonwagenstandplaatsen in Utrecht, er zijn er al genoeg van.
Wat een racisten hier zeg gadverdamme! Jaloezie of wat is het? Hebben jullie geen leven ofso als alleen maar haatzaaien naar de reizigers! Maar weet zeker dat jullie achter je telefoontje wel kunnen oordelen maar geen van jullie ooit aan een reiziger heeft gevraagd hoe het nou allemaal inelkaar steekt! Zielepiete vooroordelen is het eenige wat jullie doen! En daardoor worden we in een slecht daglicht gezet!
Iedereen die niet precies binnen de door de overheid gedicteerde nauwe lijntjes loopt, heeft een groot probleem in Nederland. Dezelfde organisatie die ‘zogenaamd’ de rechten van het individu verdedigt, vrijheid borgt en opkomt voor minderheden, blijkt dan ineens zelf de grootste schender van deze rechten te zijn. Daar kunnen woonwagenbewoners wel een woordje over meepraten, me dunkt.
Niets dan lof, respect en hulde voor woonwagenbewoners, de vrije manier van leven, de mentaliteit en -ja ook- voor de manier waarop ze zullen vechten voor hun rechten als je ze in een hoekje drukt… Ja. Het lijkt mij persoonlijk wel wat. Wonen op een kamp. Wie weet. Misschien komt het er ooit nog eens van, zodra alle Nederlandse overheidsorganen stoppen met het frusteren, belemmeren, lastigvallen en discrimineren van woonwagenbewoners, of als een woonwagenkamp zich onafhankelijk verklaart van de Staat der Nederlanden.
Ik heb geen probleem met kampers, valt me alleen op dat er altijd een extra caravan/staanplaats nodig is voor kweken van weed. Vele kampen zijn zo in het nieuws geweest, waaronder de huppeldijk. Dit heeft niets te maken met een vrije manier van leven, maar schijt hebben aan regelgeving en belasting betalen.
@Anoniem 20/6/2016 – 14:26;
Ja je hebt helemaal gelijk joh,doe eens iets aan je grammatica, die van mij is slecht maar jij springt eruit zgn reiziger.
Absoluut geen woonwagenstandplaatsen meer in Utrecht, wel sociale huurwoningen voor burgers en statushouders beste Wethouder, dat vind de Utrechtse bevolking veel belangrijker dan de woonwens van Mo,Henk en Wout.
Beste Henk,Mo,Wout,Johanna,dit verhaal kun je toch niet serieus nemen, geloven jullie nu werkelijk dat de mensen nog in dit fantasie verhaal trappen,ik denk dat het tijd word om de waarheid onder ogen te zien, reizigers bestaan niet meer, en voor woonwagenbewoners is er geen plaats meer in Utrecht, hoe lullig dit ook klinkt, pas je aan daar kom je ver mee in deze maatschappij.
Volgens mij lopen hier twee discussies door elkaar. Recht op respect voor eigen woonwagencultuur en gedrag. Het Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens is heel duidelijk :een maatregel in het woonwagenbeleid raakt niet alleen het recht op respect voor de woning ,maar ook het privé- en gezinsleven, omdat de woonwagen onderdeel is van de cultuur en zo deel uitmaakt van de identiteit van woonwagenbewoners.Dit betekent,dat de overheid maatwerk dient te leveren. Argumenten,dat dit bevoordelen is,zijn dus onjuist. Een woonwagenbewoner heeft op dit punt rechten en geen gunsten.
Dan komt de tweede discussie. Worden woonwagenbewoners gediscrimineerd,doordat gewezen wordt op bepaald gedrag als weedplantages,drugsbemoeienis,overtreden bouwvoorschriften.Dit wordt dan weersproken met de stelling ,dat zij gediscrimineerd worden. Dit begrip wordt dikwijls verkeerd begrepen.Het wordt dan gebruikt als onderscheid maken mag niet. Discriminatie is iets anders,namelijk ongerechtvaardigd onderscheid maken. De vraag is dan of bij de zelfgekozen woonwagengroep bepaald gedrag meer voorkomt dan elders. Was de politieactie in Vinkenslag in Maastricht in 2002 in strijd met de mensenrechten,zoals de bewoners de burgemeester verweten?
Was er niet op grote schaal hennepteelt( 12.000 planten) met afgetapte stroom.Werd belasting betalen niet gesaboteerd en werd er daardoor minder belasting betaald.Dit voorbeeld staat niet op zich. Natuurlijk is niet iedereen bij deze zaken betrokken .Echter,er zijn vele soortgelijke kwesties in woonwagencentra in de publiciteit gekomen. Een ander feit is, dat de exploitatie van deze centra voor de overheid of woningcorporaties (dikwijls vanwege obstructie) een veelvoud van andere woonvormen kost.Dit voedt de negatieve beeldvorming . Mijn vraag is dan: is het noemen van deze feiten discriminatie of is het gerechtvaardigd te zeggen, dat hier opvallend veel negatieve zaken spelen? En waar is dan de eigen verantwoordelijkheid , de sociale controle? Juist in een groep,die prat gaat op zijn verbondenheid met elkaar ,mag je verwachten,dat je daar invloed op kan uitoefenen.Of wordt het dan,wie zwijgt,stemt toe. Samengevat;rechten : ja, plichten,vul maar in.
Heer Tomlow, met de belasting slaat u de plank mis, de belastingdienst heeft zelf een afspraak gemaakt met de ondernemers over het te betalen percentage belasting over bedrijfsinkomsten, in dit geval was dat 6%, en volgens mij is dat niet saboteren.
Ik weet dat deze ondernemers nu gewoon het tarief betalen en dus ook alles mogen afschrijven, bv kantoor artikelen, bedrijfsauto, dat was voorheen niet het geval.
Hartelijke groet,
Woonwagenbewoner uit Utrecht.
Beste Bernard Tomlow,
U heeft helemaal gelijk, de feiten die u op somt zijn zoals ze zijn, maar wat is hier mis mee, de een werkt zich kapot voor de overheid en de ander heeft zoiets van zoek het maar uit.
Kijk nou eens naar al die hardwerkende belastingbetalers, de overheid kan ze bij roof en auto brandstichting geen eens beschermen, en dit als dank voor het betalen van belasting, jullie worden bedonderd door diezelfde overheid.
Natuurlijk is dat zuur voor u als inwoner en hardwerkende ondernemer van dit land, en ik zou ook boos worden, maar dan niet op de woonwagenbewoners, maar op de overheid.
Wij woonwagenbewoners lossen deze problemen wel zelf op, daar hebben wij geen overheid voor nodig, dus waarom dan teveel belasting betalen.
Met groet en respect,
reiziger.
Cultuur is een luchtballon; Als het politieke partijen uitkomt worden er emmers subsidie aan verspijkerd uiteraard om de eigen achterban zoet te houden en pamperen. Woonwagenbewoners zouden gewoon een stukje grond moeten kunnen kopen en daarop een eigen standplaats kunnen ontwikkelen, weliswaar moet deze dan voldoen aan de bouwvoorschriften en dergelijke. Waar zijn de stukjes grond in bestemmingsplan Leidsche Rijn gebleven waarop woonwagenlocaties waren ingepland die ook in het plan Leidsche rijn zijn opgenomen? Wat gaat er (is er) met die grond gebeur(t)en ambtenaren? Er zijn immers door het bestuur en de Provincie toezeggingen gedaan aan de Utrechtse wowa bewoner over die aanleg, dat de gemeente (corporaties) er niks meer investeert omdat de exploitatie te duur is begrijp ik, maar laat die mensen dan gewoon zelf ontwikkelen, de eerst vrije sector wowa standplaatsen? Maar weinig kans met zo geiten wollen sokken wethouder, die voelt meer voor busbanen en dat soort onzin!
En moraal ridder mr. B. Tomlow, volledig gelijk hoor, maar vertel nou eens in een open reactie hoe U veel te grote ( mooie) woonboot wel gedoogd word op die locatie, en dat de gemeente U en daar niet handhaaft? Tenslotte bent u geen woonboot bewoner van origine, of hebben de VVD kennissen dat ff geregeld?.
Die unesco bescherming slaat natuurlijk nergens op afschaffen die kampen net als sinterklaas. En dat worste broodje wordt ook verboden omdat het ongezond is. Welkom in de EU.
jasper beseft niet dat een woonwagenbewoner niet zomaar een woonwagen mag zetten op zijn eigengekochte stuk grond waar hij overigens bij geen enkele bank voor kan aankloppen.Als dit mogelijk was geweest zou er veel minder geklaagd worden.
https://www.cidi.nl/events/angelique-van-der-pol-nederlandse-sinti-en-roma-tijdens-de-holocaust-een-minder-bekende-geschiedenis/
vanavond een lezing over sinti en roma tijdens de 2e WO.