Zaailing van de maand: Een valse acacia in De Kersenboomgaard Zaailing van de maand: Een valse acacia in De Kersenboomgaard

Zaailing van de maand: Een valse acacia in De Kersenboomgaard

Zaailing van de maand: Een valse acacia in De Kersenboomgaard
Hans van Lunteren, beeldend kunstenaar in de openbare ruimte en ontwerper van het Sjanghaipark in Overvecht, heeft een eigen kijk op het vergroenen van de stad. Hij neemt ons mee door de stad op zoek naar bijzondere bomen, zaailingen. Spontaan gegroeide bomen die het beeld van de aangelegde stad doorbreken, ecologisch waardevol zijn en vaak een band met mensen aangaan. Ken jij ook een mooie zaailing van een boom? Meld deze dan op www.toevalliggroen.nl. Tekst: Jessica van Essen

Hans van Lunteren, beeldend kunstenaar in de openbare ruimte en ontwerper van het Sjanghaipark in Overvecht, heeft een eigen kijk op het vergroenen van de stad. Hij neemt ons mee door de stad op zoek naar bijzondere bomen, zaailingen. Spontaan gegroeide bomen die het beeld van de aangelegde stad doorbreken, ecologisch waardevol zijn en vaak een band met mensen aangaan. Ken jij ook een mooie zaailing van een boom? Meld deze dan op www.toevalliggroen.nl. Tekst: Jessica van Essen

De Kersenboomgaard in Leidsche Rijn is een bijzondere plek, een kunstenaarsbolwerk rondom een monumentale hoogstam kersenboomgaard. Het terrein wordt aan de kant van de Rijnkennemerlaan gemarkeerd door een aantal grote stenen. In de luwte van één van deze stenen is spontaan een zaailing van een valse acacia opgekomen. Het is een grillig gevormd struikachtig boompje met flinke stekels op zijn takken. Tussen de stekels wappert een statuslabel ‘Zaailing Gewenst’. De zaailing is een groot contrast met de Italiaanse populieren op de groenstrook van de Rijnkennemerlaan. Deze populieren zijn hoog, smal en staan keurig ritmisch op een rij, precies passend in de geplande structuur van deze nieuwe wijk. De valse acacia bij de steen lijkt met zijn vorm, standplaats en statuslabel deze geplande structuur uit te dagen.

Beeldend kunstenaar Hans van Lunteren kijkt er tevreden naar. “Zo’n nieuwbouwwijk komt pas tot leven als bewoners en de natuur het in bezit gaan nemen. Op deze plek zie je van beide de eerste sporen. Aan dit soort kleine natuurlijke interventies kan je zien dat Leidsche Rijn zich langzaam begint te ontwikkelen van een strak ontworpen stijlkamer naar een levendige huiskamer.”

Dat dit voor de natuur niet zonder slag of stoot gaat is te zien aan de littekens op de stam van de zaailing. De zaailing is al meerdere keren met de grond gelijk gemaakt. “Dat klopt”, zegt bewoner Britt Dorenbosch met enige teleurstelling in haar stem. “De groenwerkers halen nog steeds al het groen dat er niet hoort klakkeloos weg. Als in een natuurgebied een boom zo naast een grote steen groeit dan vinden we dat prachtig. Maar hier is deze boom niet bedacht, dus moet hij weg.”

Dorenbosch is zeven jaar geleden in een van de atelierwoningen komen wonen en vertelt dat ze heel lang haar verhuisdozen heeft bewaard. “Ik dacht: hier ga ik niet lang blijven. Er is hier zoveel beton en alleen maar bedachte natuur. Ik voelde me helemaal niet verbonden met deze plek. En dan is alles ook nog zo ingericht dat je er als bewoner niks mee kan. Ik snap daar niks van, je wilt toch dat mensen hun omgeving eigen maken?”

Buiten de lijntjes

Maar Dorenbosch is kunstenaar en kleurt graag buiten de lijntjes. Langzaamaan begon ze dan ook aanpassingen in de buitenruimte te maken. “Het voelde soms wel een beetje stout”, zegt ze, “je hoort je op een bepaalde manier te gedragen en daar ging ik dan met mijn eigen ideeën doorheen.” Het hele gebied is nu een stuk groener en gevarieerder, met klimplanten, geveltuinen, spontaan groen in de boomspiegels en een gewenste zaailing. Ook onderhoudt ze samen met een buurman de oude kersenboomgaard. Het uitgangspunt bij al deze groenprojecten is dat het groen zich mag ontwikkelen, er is geen vooropgezet plan.

“Ik kan nu mijn eigen omgeving vormgeven en fijn met de handen in de aarde. Elke bloem die hier zelf ontwikkeld, daar voel ik me mee verbonden. Nu hoef ik niet meer weg”, lacht ze. De verhuisdozen heeft ze uiteindelijk weg gedaan. En aan de valse acacia heeft Dorenbosch dus de statuslabel ‘Zaailing Gewenst’ geknoopt. Hiermee hoopt ze het systeem van groenonderhoud dat achter het behoud van de stijlkamer zit te doorbreken om er zo een fijne huiskamer van te maken.

Valse acacia, Robinia of witte acacia (Robinia pseudoacacia)

Tekst: Frank van den Brink

De valse acacia komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. Rond 1600 is de eerste boom in Europa, in de tuin van het Louvre, aangeplant. Het is een snelgroeiende, sterke boom, die droogte goed verdraagt.

Hij wortelt breed en oppervlakkig, maar doordat hij ook een flinke penwortel heeft staat hij stevig. In diverse landen wordt de valse acacia daarom aangeplant op hellingen, om zo verschuiving van de bodem te voorkomen. De boom kan wel 30 meter hoog worden. De stam is grillig in vorm, maar het hout van de valse acacia is een goede vervanger van tropisch hardhout en heeft een hoge duurzaamheidsclasse.

Een ander geliefd product van de boom is de acaciahoning. In juni vormt de valse acacia witte zoet geurende bloemen in trossen. Bijen vinden deze bloemen heel aantrekkelijk en maken van de nectar zoete honing. Terwijl ze de nectar verzamelen bestuiven de bijen de bloemen, waarna zich peulen met zaden ontwikkelen. Deze zijn te zien in het najaar. Valse acacia’s kunnen ruim 200 jaar oud worden.

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).