Allemaal Utrechters - Wladimir Maschagiraw: ‘Authentieke Nederlandse dorpen lijken zo uit een sprookje te komen’ | De Utrechtse Internet Courant Allemaal Utrechters - Wladimir Maschagiraw: ‘Authentieke Nederlandse dorpen lijken zo uit een sprookje te komen’ | De Utrechtse Internet Courant

Allemaal Utrechters – Wladimir Maschagiraw: ‘Authentieke Nederlandse dorpen lijken zo uit een sprookje te komen’

Allemaal Utrechters – Wladimir Maschagiraw: ‘Authentieke Nederlandse dorpen lijken zo uit een sprookje te komen’
Foto: Jantine Albers
Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Wladimir Maschagiraw (47) uit Belarus.

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Wladimir Maschagiraw (47) uit Belarus.

Paspoort

Naam: Wladimir Maschagiraw
Geboortedatum: 6 april 1971
Land: Belarus
Geboorteplaats: Dovsk
Levensmotto: ‘Succes is een reis, geen bestemming. Heb vertrouwen in je kunnen.’
Aantal mensen met een Belarussisch paspoort in Utrecht in 2017: 27 (bron: Basisregistratie Personen/BRP)

Wladimir wil beginnen met het rechtzetten van de naam van zijn land: “Buitenlanders noemen Belarus Wit-Rusland, dat blijft een discussie.” Hij vertelt dat zijn land oorspronkelijk ‘Roes’ heet, maar dat ‘Roes’ en Rusland iets anders is. “Er was een tijd in de geschiedenis dat Belarus en Nederland meer met elkaar gemeen hadden dan Belarus en Rusland.” Die laatste twee landen zijn volgens Wladimir pas sinds het einde van de achttiende eeuw met elkaar verbonden. In Belarus wordt wel door bijna alle Belarussen Russisch gesproken. “In mijn land mogen mensen de Belarussische taal niet vrijuit spreken. Daarover ben ik het niet eens met de president: hij geeft niet om onze eigen taal. Maar mensen moeten het juist blijven spreken.”

Wladimir vindt het belangrijk dat traditie en cultuur wordt behouden. Hij vertelt dat het hem leuk lijkt om samen met zijn vrouw een Nederlands cultureel centrum te openen in Belarus, met oud-Nederlandse klederdracht en eten. “Ik houd van de architectuur van authentieke Nederlandse dorpen. Het lijkt zo uit een sprookje te komen.”

Dat de wereld buiten zijn eigen land interessant is, was Wladimir al snel duidelijk. Hij is altijd veel onderweg geweest. Hij heeft in Spanje gewoond, in Frankrijk en in Nederland. “Ik wilde reizen, en de wereld buiten mijn eigen land zien. Iemand noemde me eens een ‘reizende man’. Dat klopt denk ik wel”, zegt Wladimir. Hij kwam zestien jaar geleden naar Nederland, waar hij zijn vrouw ontmoette op zijn werk. Het duurde echter tot 2017 dat hij officieel in Nederland woonde, in Utrecht. Wat hij graag doet in zijn vrije tijd, is het bezoeken van historische plaatsen. “Ik vind het leuk om naar klassieke concerten te gaan, bijvoorbeeld in de Domkerk of in de Geertekerk”, aldus Wladimir.

In Belarus heeft Wladimir in de culturele sector gewerkt. “Ik heb een goede opleiding gedaan, en veel culturele projecten opgezet in Belarus. Ook heb ik geacteerd in Russische series.” Acteren heeft hij in Nederland een beetje opgepakt; vorige zomer speelde hij een KGB’er in een Escape Room.

Wladimir waardeert aan Nederland dat er een onafhankelijk parlement is waar echte discussies plaatsvinden. “Maar mensen praten te veel, ze bewegen niet. In Belarus is de macht in handen van één president, soms is dat niet verkeerd. Bijvoorbeeld als er infrastructuur moet worden aangelegd.” Verder is hij erg te spreken over het weer in Nederland, hij vindt de regen niet erg. “Ik vind het klimaat hier erg comfortabel, hier is geen echte winter. Soms klagen mensen, maar ze weten niet hoe koud het kan zijn. In Belarus is het vier maanden per jaar echt winter. Daar is het zo koud, je ziet het aan de huid van de mensen die er wonen.”

Aan één ding heeft hij echt moeten wennen: het feit dat mensen naar een café gaan om elkaar te zien. Wladimir: “In Belarus was ik gewend om thuis af te spreken met mensen. Het lijkt hier meer een gewoonte, in plaats van iets dat je doet bij een speciale gelegenheid. Het geeft de indruk dat de mensen hier een goed leven hebben.”

De reeks Allemaal Utrechters is een samenwerking tussen DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl.

We zoeken nog Utrechters uit deze landen:
Albanië, Algerije, Angola, Antigua en Barbuda, Armenië, Azerbeidzjan, Barbados, Benin, Bhutan, Botswana, Burkina Faso, Cambodja, Centraal Afrikaanse Republiek, Costa Rica, Cyprus, Democratische Republiek Congo, Dominicaanse Republiek, Ecuador, Egypte, El Salvador, Gabon, Georgië, Ghana, Guatemala, Guyana, Haïti, Honduras, Ivoorkust, Jamaica, Joegoslavië, Jordanië, Kaapverdië, Kameroen, Kazachstan, Kenia, Kosovo, Kroatië, Laos, Lesotho, Letland, Luxemburg, Malawi, Mali, Mauritius, Moldavië, Montenegro, Mozambique, Namibië, Nepal, Niger, Nigeria, Oezbekistan, Oman, Panama, Rwanda, Saint Lucia, Saint Vincent en Grenadines, Samoa, Saoedi-Arabië, Singapore, Slovenië, Slowakije, Sri Lanka, Tadzjikistan, Tanzania, Toerkmenistan, Togo, Trinidad en Tobago, Tsjaad, Uruguay, Vietnam, Zambia, Zimbabwe

1 Reactie

Reageren
  1. Luuk Upuuk

    Burundi??

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).