De gemeente wil door het oprichten van wijk- en buurtplatforms de betrokkenheid van bewoners en ondernemers in de stad vergroten. Deze platforms, die een afspiegeling moeten vormen van de mensen uit een gebied, zouden de wijkraden moeten vervangen.
“Net als de wijkraden vinden wij het belangrijk om in wijken en buurten vaste gesprekspartners te hebben die trends en knelpunten tijdig signaleren en intermediair kunnen zijn tussen bestuur en bewoners, ondernemers en andere betrokkenen”, aldus de wethouder. Op deze manier zouden alle Utrechters de gelegenheid krijgen om mee te denken en te beslissen over actuele onderwerpen.
De wijkraden zijn volgens Klein niet meer van deze tijd. “We hebben heel veel waardering voor de inzet van de mensen van de wijkraden voor hun wijken en buurten en zien het belang van een gestructureerde vorm van participatie op wijk- en buurtniveau. Tegelijk zitten oude afspraken nieuwe manieren van samenwerken in de weg.”
De wijk – en buurtplatforms worden anders opgezet dan de wijkraden. Zo moet het geformaliseerde adviesrecht vervallen evenals de onbeperkte lidmaatschapsduur en de limiet van één platform per wijk. “We zien graag wijk – en buurtgerichte participatie op maat die aansluit bij het eigen karakter, dynamiek van de wijk of buurt en de mensen die er wonen”, zegt de wethouder.
Niet optimaal
De gemeente vindt dus dat wijkraden niet optimaal functioneren. Dat ligt volgens Els Wegdam, voorzitter van Wijkraad Overvecht, aan de passieve houding van de gemeente. “Over burgerparticipatie wordt veel gesproken, maar uiteindelijk wordt er weinig mee gedaan. Wij als wijkraad geven de gemeente veel adviezen over bepaalde onderwerpen die spelen in de wijk. Vaak duurt het maanden voordat we daarop reactie ontvangen, en dan is die reactie soms ook nog redelijk inhoudsloos”, zei Wegdam eerder tegen DUIC.
De visie van Klein wordt 27 maart besproken op een werkconferentie. Het college komt met een plan met concrete acties dat in juni wordt voorgelegd aan de gemeenteraad.
16 Reacties
ReagerenEen platform zonder enig mandaat is een zoethoudertje. Wil je burgers en ondernemers echt invloed laten uitoefenen? Directe, bindende referenda op gemeentelijk niveau. Maar dat gaat er nooit komen uiteraard. Stel je voor dat burgers echt invloed zouden krijgen en besluiten die door ambtenaren zijn genomen kunnen terugdrasien. Dat moeten we uiteraard niet willen als gemeete en ambtenarenkorps.
Groen Links voert gewoon VVD-beleid. Van D’66 zijn we dat wel gewond, dat is VVD-light. De ondernemers NOG meer macht geven? Koekoek.
Prima ontwikkeling ! Ik heb nog nooit iets van de wijkraad gemerkt. Er zijn inderdaad veel betere manieren om betrokkenheid van de inwoners te mobiliseren. Referenda horen daar zeker Sl helemaal niet bij, het is een autistisch zwart / wit instrument dat slechts schijn betrokkenheid vertegenwoordigd.
Inspraak met de mond dicht en het mag ook niks kosten. Je zou wel gek zijn om hier je energie in te steken
Tijd dat GL hun naam wijzigen in Groen Rechts. Alles wat geld kost of tot inspraak kan leiden gewoon de nek omdraaien en van dat geld wat fietstraatjes in Oost financieren.
Groenlinks is hetzelfde als d66
Die geven de stad gewoon aan cowboy ondernemers
Op vragen mails ,,ja keurige vragen,,groenlinks geeft nooit reactie op mails,,d66 ook nooooit
De enige die reageert zijn pvddd,,,maar ook alleen bij komende verkiezingen
Minachting van bewoners
Slechte zaak om het adviesrecht te laten vervallen. Zo wordt het al helemaal een tandeloze tijger.
@JdV: ambtenaren nemen geen besluiten, dat doet het bestuur in een gemeente.
Dat je regelmatig checkt of alles nog naar behoren werkt, is prima. Maar ik zie 3 problemen in de aangedragen oplossing:
1. Een zittingstermijn van 4 jaar is heel kort, en je raakt hiermee het lange geheugen van de wijken kwijt. Dat lange geheugen is sowieso al belangrijk om te zorgen dat fouten uit het verleden niet herhaald worden, of dat er iemand is die nog weet wat er ooit gebeurd is en wie daar misschien nog wat van weet, maar het is extra belangrijk als er elke 4 jaar een nieuw college zit waarvan een aantal niets weet van de wijk.
2. Niet iedereen wil dit werk doen. Uit eigen VVE-ervaring is bekend dat men enthousiast begint maar dat het steeds moeilijker zal zijn om mensen te vinden. En dat circus heb je dan elke 4 jaar, en dat kost dus elke 4 jaar veel tijd die niet besteed kan worden aan de zaken uit de wijk. Daarnaast: wordt men geacht dit naast het werk te doen en wordt men er voor betaald? Ondernemers kunnen het meestal in hun werk inpassen, of er een collega betaald naar toe sturen, maar bewoners moeten het er maar even in hun vrije tijd naast doen, zeker als dingen overdag plaatsvinden. (Zoals de hierboven geschetste werkconferentie op 27 maart – die begint om 16.3o uur en dan zit ik nog op mijn werk)
Koester de mensen die het wel willen doen en dit ook langdurig willen doen, zie ook punt 1.
3. Natuurlijk hebben ondernemers ook een stem, maar die in de binnenstad hebben dat ook al via Centrum Management Utrecht. Aangezien de binnenstad toch al meer als een economische melkkoe wordt gezien dan als een prettige woonplaats voor bewoners, is dat een gevaar. Dus een bewonerscomite EN CMU, of alleen een wijkcomite maar dan geen CMU, anders krijgen de ondernemers te veel te zeggen. In de binnenstad dan, hoe dit zit in andere wijken weet ik niet.
Wijkraden bestaan voornamelijk uit bejaarden en vertegenwoordigen niet de bewoners of ondernemers. Ze zijn vooral overal op tegen als het om ontwikkeling gaat. Goed gezien van de gemeente dat de tijd is gekomen de stekker uit dit soort initiatieven te trekken. Dames en heren van de wijkraad succes met uw leven.
Dat lijkt mij prima. Dan krijgt men niet zo gauw onvrede!
Inderdaad dat zoiets gebeurt terwijl GrLinks in het college zit. Uit meerdere onderzoeken blijkt dat medezeggenschap en participatie minder effect hebben doordat de ambtenaren tegenwerken. Zij zien hun positie bedreigt en hebben alleen maar te verliezen als mondige burgers hun mond open doen. En hoezo ondernemers met bewoners samenvoegen? Ouderwets neo-liberaal beleid en daarnaast hebben de ondernemers dan geen eigen platform waarvan het bestuur gebruik van kan maken en waar de ondernemers zelf hun zegje kunnen doen. I dacht het wel. Dus ambtenaren bang en mondige burgers terug in hun hok.
Oude wijn in nieuwe zakken? Zie het verschil niet… alleen de naam is anders.
Voorspel nu al dat in deze zelfbenoemde comitee’s dezelfde mensen zitten als nu in de wijkraad. Zie het in Oost al gebeuren.
Elke burger kan een initiatief indienen en daarvoor handtekeningen (draagvlak) ophalen in de buurt/straat waar deze bewoner woont. Evt. kan de gemeente peilen. Of een melding doen en bij veel meldingen kan de gemeente aan de gang hiermee.
@wouter: u denkt wellicht dat ambtenaren geen besluiten nemen, maar iedereen die wat meer inzicht heeft weet dat dit wel degelijk het geval is. Bestuurders komen en gaan, maar ambtenaren blijven altijd bestaan. En in utrecht hebben de ambtenaren echt de macht.
Je zou kunnen beginnen met een huis-aan-huis schriftelijke/digitale leefbaarheidsenquete met een groot aantal relevante vragen zoals drugs- of criminaliteitsoverlast of een klaagpaal in de wijken. De ANWB heeft nog zat van die klaagpalen over….Ook zouden de wijkraden een officiële status als vereniging of stichting moeten aanvragen (notariële kosten 275 euro en Inschr. KvK 50 euro) zodat je recht krijgt op een ANBI-status waardoor onbetaalde vrijwilligers recht krijgen op een fiscale aftrekpost en een klein stukje koopkrachtverbetering.
Met wijkraden is het als met Inspraak: beide zijn middelen van het dagelijkse bestuur van de stad (B&W) om zeg maar te controleren – met als kernvraag ‘doen wij het wel goed?’ – óf er ‘in de samenleving’ draagvlak bestaat voor aankomende of reeds getroffen maatregelen en besluiten.
Zo ja, in welke mate? Zo nee, waarom dan niet?
Klinkt mooi, zult u denken. Maar de praktijk van met name Wijkraden, die met het aantreden van de huidige coalitie van GroenLinks, D66 en ChristenUnie onder vuur liggen, is het weerbarstiger gesteld dan bovenstaande ietwat geserreerde beschrijving suggereert.
Op gevraagde én ongevraagde adviezen aan B&W werd en wordt door B&W laat, erg laat of zelfs helemaal niet gereageerd: mijn eigen ervaring als (eerste) voorzitter van de toen kersverse wijkraad Utrecht-oost. Waarbij ook nog eens onduidelijkheid bestond (nog steeds bestaat?), bij de leden ervan in de eerste plaats, over de status van het fenomeen-Wijkraad: is het nou een volksvertegenwoordiging van de wijk, een soort Gemeenteraad-light of niet? En indien niet: wat dan wel?
Aangezien Wijkraadsleden door niemand in de wijk gekozen zijn, maar door elk Wijkbureau uit de bevolking van een wijk zijn geselecteerd en voorgedragen voor benoeming door B&W, moet het dagelijkse stadsbestuur maar hopen dat wijkambtenaren (met hun per traditie voorzichtige ‘haalbaarheidsinstelling’) tot ‘in de haarvaten’ met een wijk bekend zijn. Dus wat betreft de samenstelling van elke wijk apart, in sociaal, cultureel en ecnomisch opzicht om de klassieke drie van de sociologie maar van stal te halen.
Dat de gemeente Utrecht een enorm contingent hogeropgeleiden in de eigen bevolking telt -HBO en WO- betekent zeker niet dat alle wijkbevolkingsprofielen identiek zijn, hier zachtjes geformuleerd.
In dit subtiele samenspel van regeerders (B&W) en geregeerden (per wijk, in het gunstigste geval, goed afgespiegeld in de Wijkraadsbezetting) komt het fenomeen ‘gemeenteraad’ dus eigenlijk niet voor
Het gremium van gekozen volksvertegenwoordigers, ‘gewapend’ met het cruciale budgetrecht waarmee B&W te allen tijden rekening moet en ook zál houden, verkeert per definitie eigenlijk in een dubbelzinnige positie t.o.v. de Wijkraad.
TEGENPARTIJ
Enerzijds behoort het, als ‘consumentenpanel’ van B&W, tot de tegenpartij van de Gemeenteraad namelijk tot het College van B&W.
Leve, na (letterlijk) eeuwen van monistisch stadsbestuur, het herstel vanaf 7 maart 2002 van het dualisme in Nederlands stadsbesturen. Het ooit door keizer Karel V als Heer der Nederlanden afgeschafte dualisme in Nederlandse stadsbesturen schept sinds 2002 een nieuw soort, zegmaar zelfstandige, meer en meer zelfbewuste opstelling van volksvertegenwoordigers, een die dwars door collegepartijen’ en oppositiepartijen heen loopt.
Hierdoor is inmiddels het automatisme verdwenen dat wethouders met hun specifieke politieke achtergrond altijd door de fractie van de eigen politieke partij in de Gemeenteraad gedekt worden.
(Lees: https://www.binnenlandsbestuur.nl/bestuur-en-organisatie/achtergrond/achtergrond/dualisme-baarde-angstige-wethouders.4377954.lynkx). Oftewel, sinds 2002 zijn nog nooit zoveel wethouders – en ook burgemeesters – door gemeenteraden de laan uitgestuurd. Gemeenteraden hebben almetal tanden, scherpe tanden gekregen.
Anderzijds ontleent de Gemeenteraad zijn legitimiteit, en wat concrete bezetting van raadszetels betreft, aan de zelfde poel waaruit leden van de Wijkraad afkomstig zijn: in dit specifieke geval het stemgerechtigde deel van de Utrechtse bevolking.
De Utrechtse gemeenteraad heeft dus ergens met een Catch 22-situatie te maken.
Het feit dat Utrecht doelbewust ‘ontsnapt’ is aan het ooit zo modieuze fenomeen-Deelgemeenteraad – in feite vierde bestuurslaag waardoor de afstand Kiezer-Gekozene, zoals in Rotterdam, vergroot is (of zoals in Amsterdam dat wás) – en dat B&@W van Utrecht het fenomeen-Wijkraad (lees: consumentenpanel van B&W) de nek wil omdraaien om in plaats daarvan met bijzonder vage wijk- en buurtplatforms op de proppen te komen: dát zou werkelijk bijdragen aan versteviging van de band tussen kiezers en gekozenen, tussen kiezers en het dagelijkse bestuur, het College van B&W van onze stad?
Ik denk het niet.
Wat dan wel?
Wel, zoals het fenomeen-Raadsinformatieavond – wellicht bekend met de grappige afkorting ervan, RIA? – het zo vaak misverstane middel ‘Inspraak’ (betekent namelijk NIET formeel [mee-]besluiten) inmiddels van een echt draagvlak heeft voorzien – geen misverstand hierover: het is en blijft een wettelijk bestuursfenomeen, ‘tweekolommenstukken’ incluis – zo kunnen in regelmatig te houden open, goed voorbereide Wijkinformatieavonden (‘WIA’s) – dit is dus NIEUW – overal in de stad wijkbewoners en leden van de gemeenteraad gezamenlijk kansen en knelpunten bespreken voor wat betreft de korte, middellange en lange termijn over thema’s die er daadwerkelijk toe doen in de betreffende wijk.
Wijkveiligheid issues bijvoorbeeld, wat niet uitsluitend de inrichting van de openbare ruimte hoeft te betreffen, maar ook kwaliteit van samenleven, wijkzorg et cetera.
VOLDOENDE MIDDELEN
Waar B&W in dit verhaal is gebleven?
Niet.
Het dagelijkse stadsbestuur heeft voldoende middelen om te peilen wat er zich in dit Paradijs vol weelde (dank Joost van den Vondel) zoals afspeelt en wie er zich en wat er zich op welke manieren zoal beweegt.
Dixit.
@ Rob vd Hilst
Na 2 min lezen haak ik af. Toch weer begonnen en weer afgehaakt. Toen eind gelezen. Vat het nog is samen?
Ik denk dat u zegt:
Het helpt niet? Als de raad zn werk goed doet is dit niet nodig?
Dan ben ik het helemaal met u eens.