Een man uit Utrecht is veroordeeld tot drie jaar celstraf vanwege het verkrachten van twee vrouwelijke studenten. De aanklacht tegen de man gold voor drie vrouwen, maar in één van de gevallen bleek het bewijs onvoldoende. De celstraf is één jaar voorwaardelijk en eist daarnaast dat de dader meewerkt aan een onderzoek.

De verkrachtingen zouden eind 2021 en in 2022 hebben plaatsgevonden. De drie studentes bleven bij de verdachte slapen na het uitgaan, maar ze wilden geen seks met hem. De vrouwen waren onder invloed van alcohol of andere verdovende middelen en ondanks hun protest zou de man hen toch gedwongen hebben. Daarvoor is de man, ook een student en lid bij een corporale vereniging, nu veroordeeld.

Lagere straf
De rechtbank zegt in een bericht dat het niet anders kan dan dat het de dader niet duidelijk was dat de slachtoffers geen seks wilden. Zo zei één van de slachtoffers tijdens de verkrachting: “Stop, ik voel me niet goed. Ik wil geen seks, een andere keer.” Ondanks dat ging de man toch door. Zo oordeelt de rechtbank: “De verdachte dacht tijdens de seks alleen aan zijn eigen genot en bekommerde zich gedurende de seks niet om wat de vrouwen wilden, en dat was dat hij zou stoppen.”

De straf die de dader uiteindelijk heeft gekregen, valt lager uit dan wat de officier van justitie initieel eiste. De officier eiste vier jaar waarvan een halfjaar voorwaardelijk, de verdachte krijgt nu drie jaar waarvan een jaar voorwaardelijk. De rechtbank heeft dat zo geoordeeld omdat de verdachte zou inzien dat zijn gedrag moet veranderen en omdat hij openstaat voor behandeling. Ook moet de man onder andere gedurende drie jaar zich melden bij reclassering en meewerken aan een onderzoek naar het gebruik van alcohol.

Bewijsmateriaal
Ondanks dat er in de zaak drie vrouwen aangifte hebben gedaan, zijn er maar twee aanklachten formeel bewezen. Dat komt doordat er bij zedenzaken vaak weinig getuigen zijn, behalve de vermoedelijke dader en het slachtoffer. Wanneer een verklaring betrouwbaar wordt geacht, is onderbouwing nodig. Bij twee van de slachtoffers was dat mogelijk door middel van blauwe plekken na de daad, en bloed in de onderbroek van een van de slachtoffers. Bij de derde vrouw bleek het bewijsmateriaal onvoldoende te zijn.