Journalist Dewie Oediet Doebé schrijft op DUIC over Utrechtse strafzaken.
Op een nacht in mei logeerde de 60-jarige Rudy bij zijn dochter in Lunetten. Zij was daar net komen wonen. Rudy kon die nacht de slaap maar niet vatten. Hij besloot de straat op te gaan en bij verschillende tuinen de beplanting en tuinbeelden weg te halen.

“Waarom?”, vraagt de rechter hem. “Dat kwam ineens in me op”, antwoordt hij en haalt z’n schouders op. De rechter vraagt of het klopt dat hij onder andere een stenen gans heeft meegenomen. Rudy: “Dat zou ik echt niet meer weten. Ik had er verder geen bedoelingen mee, dusse..”

Rudy heeft een dertien pagina tellend strafblad. De rechter leest uit het strafdossier voor dat hij onder andere verdacht wordt van het stelen van een gouden horloge. “Nou, als dát goudkleurig is, ben ik ook goudkleurig!”, reageert Rudy verontwaardigd.

Hij zit nu vier maanden vast, op verdenking van meerdere diefstallen. “Nee, dat bevalt niet echt, nee”, antwoordt hij desgevraagd. De officier van justitie wil nog iets aan Rudy vragen. “U heeft tegen de politie verklaard dat u alleen bij mensen die volgens u toch genoeg geld verdienen, spullen heeft weggehaald. Dat klinkt mij aardig berekenend.”

Rudy herinnert zich die uitspraak niet. Zijn advocaat vertelt dat Rudy voor zijn arrestatie in behandeling was bij een psychiater en dat hij ook een tijdje opgenomen zou worden. Rudy’s advocaat wilt een bopz-machtiging voor hem. Dat zou betekenen dat hij in een psychiatrische instelling terecht zou komen. De rechter vindt dat niet nodig. “Er is goed met hem te praten, dus of zo’n machtiging dit rechtvaardigt, is de vraag.”

De officier van justitie vindt de politieverklaring van Rudy – waarin hij zegt dat hij alleen bij mensen die ‘toch genoeg verdienen.’ langsgaat – niet klinken als een daad die in een opwelling is gedaan. Wel vindt ze het een ‘positief punt’ dat hij de tuinbeplanting en beelden mee heeft genomen om naar eigen zeggen de tuin van zijn dochter gezelliger te maken. “Er zit toch wel een verhaal achter deze man”, vindt de officier van justitie. Ze eist een werkstraf van veertig uur.

Rudy’s advocaat bepleit dat het duidelijk is dat zijn cliënt aan een psychische stoornis lijdt. “Maar waar die precies uit bestaat, moet nog worden uitgekristalliseerd.” Hij vindt dat de rechter hiermee rekening moet houden. “Het leek op een soort opwelling en dat was het ook”, pleit hij. De rechter houdt rekening met Rudy’s eventuele psychische stoornis en legt hem een werkstraf op van twintig uur. Rudy lijkt tevreden. “Tja, ik ken het wel ontkennen, maar dat doe ik niet.”