De Utrechtse wijkraden zullen voorlopig nog blijven functioneren in de huidige vorm. Dat gaf wethouder Anke Klein van D66 aan tijdens de commissievergadering op woensdagochtend. Er moet eerst alternatief plan komen voor wijkparticipatie.
Onder andere Stadsbelang Utrecht, PvdA en CDA gaven aan hun vraagtekens te hebben bij de onduidelijkheid over de plannen rondom wijkparticipatie in het coalitieakkoord. In het akkoord is opgenomen dat de subsidie voor de tien wijkraden drastisch verlaagd zal worden vanaf 1 januari 2019. Het geld zal geïnvesteerd worden in nieuwe vormen van participatie.
Die nieuwe vormen en plannen zijn echter nog niet uitgewerkt. Wethouder Klein vertelde vanmorgen dat er hard wordt gewerkt aan een aantal voorstellen. “De deadline van 1 januari is geen harde deadline. Pas op het moment dat in de raad besloten is om een van de voorstellen te omarmen, gaat er wat veranderen.”
Het is dus wel de bedoeling dat de rol en functie van de wijkraad herzien zal worden, maar ‘het college gaat geen oude schoenen weggooien voordat we samen nieuwe gemaakt hebben’, beweerde GroenLinks-raadslid Fred Dekkers tijdens de vergadering.
De voorzitters van de tien wijkraden komen vanavond bijeen tijdens een spoedoverleg om de ontwikkelingen te bespreken.
8 Reacties
ReagerenOndergetekende was de eerst voorzitter van de Wijkraad Utrecht-oost en heeft zo’n beetje alle discussies in de aanloop daar naartoe, over te-ja-of-te-nee-wijkraden?, van vrij nabij meegemaakt.
Zelf waardeer ik het instrument wél positief, naast het fenomeen ‘Inspraak’ en ‘RIA’ (= Raads Informatie Avond). Utrecht is er als het ware door ontsnapt aan het verschijnsel deelgemeenteraad, dat zich in de praktijk heeft ontpopt als vierde bestuurslaag waardoor in de betreffende steden (Rotterdam, Amsterdam) de afstand burger-bestuur groter en complexer is geworden.
Om van hilariteit-wekkende hyper-bureaucratie, cliëntelisme, fraude etc. maar even te zwijgen.
Allereerst was (is?) de naam wijkraad zonder meer ongelukkig. Het wekt associaties op met het fenomeen-gemeenteraad, wat het van zijn levensdagen niet is.
Leden van wijkraden zijn immers door niemand gekozen, daarentegen die van de gemeenteraad wél.
Dat wijk- en buurtactieve maar niet persé politiek-georiënteerde wijkbewoners het lidmaatschap van de wijkraad voor zichzelf wel zien zitten, is dan ook begrijpelijk. Wijkbureaus – zogezegd ágentschappen van B&W in wijken met, als het even meezit, stevige wortels in en kennis van wijksamenlevingen – vormen meestal de poort daar naartoe. B&W laat kandidaten dan tot wijkraden toe.
PANELS
Wat de wijkraad dan wél was en is -ten tweede dus- maakt de boel er niet overzichtelijker op. In feite komt het erop neer dat wijkraden een soort van ‘klantenpanels’ zijn ten behoeve van het College van B&W die – althans als de kwaliteit van de wijkraadsbezetting OK is – door uitspraken, gevraagd en ongevraagd, te weten kan komen of beoogd dan wel gerealiseerd beleid goed is geland cq waarschijnlijk goed zal gaan landen. Dit valt ook te duiden met ‘draagvlakonderzoek’. Hier is niks mis mee.
De voorgenomen sloop van de Utrechtse wijkraden – wat de substantiële korting op het daarvoor beschikbare gemeentelijke budget simpelweg betekent – en de nogal verrassende mededeling van de portefeuilledragende wethouder dat vooralsnog geen alternatief voor de wijkraad voorhanden is (vorm van bestuurskundige blunderen, hier lieflijk geformuleerd) staat niet op zichzelf.
Ik kan het niet los zien van iets soortgelijks op landelijk niveau: het intrekken van de referendumwet door Rutte3 met de zegen van coalitiepartij D66 en uitgevoerd door een D66minister van binnenlandse zaken.
D66 u weet wel, de democratische vernieuwingspartij vanaf het begin met Hans van Mierlo en (still kicking and alive) Jan Terlouw, die daarvan blijkbaar moest worden verlost onder de regie van zijn huidige numero A.Pechtold uit Wageningen (of is het inmiddels uit Scheveningen, of uit Meppel: dit weten we vooralsnog niet).
Wéér zo’n beweging van de Gevestigde Partijenorde om burgers een democratisch instrument uit handen te nemen? Ja.
WET VAN SAS
Morgen presenteert de commissie-Remkes, die onderzoekt óf en zo ja hóe ons parlementair-democratische stelsel bij de tijd dient te worden gebracht, een tussenrapportage. Ben daar heel benieuwd naar.
Zal dan de Wet van Sas daar aan het Binnenhof onmiddellijk in werking gaan treden?
– Tussenwerpsel: de Wet van wie? Die van de heren van Sas: zij dronken een glas, zij deden een plas en alles bleef zoals het was –
Hoe dan ook: zoals het er nu naar uitziet gaat wat Utrecht betreft de eigen bevolking zonder de wijkraden terug naar een situatie waarin de Wet van Sas al helemaal niet van stal hoeft te worden gehaald.
Zonder wijkraden is democratisch-sociale kaalslag zonder meer aan de orde: vruchtbare bodem voor verdere opbloei van zowel populisme als partijenversplintering in de Utrechtse gemeenteraad (de volgende raadsverkiezing, is al over vier jaar).
Oftewel proost! Op zoveel bestuurlijke virtuositeit en raffinement daar in de hogere echelons van burcht-Stadskantoor bij Utrecht Centraal.
Pfff….
Zomaar een voorbeeldje: …..
D66, u weet wel, voor al uw feesten en partijen, was fervent voorstander van het vrijgeven van de horeca in de binnenstad. De Wijkraad Binnenstad had hier nogal wat moeite mee.
Heb ik het mis als ik veronderstel dat onder meer deze partij nu zijn kans schoon ziet om deze lastige horzels uit de weg te ruimen?
Inderdaad, D66, de partij van de bestuurlijke vernieuwing is inmiddels verworden tot een ouderwetse regentenpartij.
Het maakt niet dat deze participatie mogelijkheid de nek wordt omgedraaid… er wordt toch niet naar de Utregse Burger geluisterd… herinnerd u zich Plan A en Plan 1 nog? Juist!
Laat het Utrechtse college eerst eens gaan letten op die 2527, vaak onduidelijke, stichtingen en verenigingen, die samen jaarlijks voor 214,7 miljoen onze stadsbegroting leegeten. Zolang dat totaal niet gebeurt moeten GL en D66 zich heel koest houden. In Amsterdam bijvoorbeeld is het, wederom dankzij GL en D66, helemaal bingo, want daar eten ze de begroting jaarlijks zelfs voor 1,2 miljard leeg, zo vernam ik hedenmorgen ! Het wordt tijd voor een echte staatsgreep in Nederland !
Liever even geen staatsgrepen maar gewoon goed luisteren naar Rob van der Hilst hierboven. Wijkraden zijn klankborden, consumentenonderzoek, geen inspraak. De politieke gezagsorde ziet wijkraden niet als onderdeel van de besluitvorming maar als techniek om zijn beleid, ofwel de eigen wil, te vermarkten. Dan moet je je afvragen of daarmee de democratie serieus genomen of juist verkracht wordt. Dat is ook wat men zich afvraagt binnen de politieke partijen. En die vraag is niet eenvoudig te beantwoorden. De oude wijkcomite’s (zie daarvoor de Binnenstadkrant) zijn al lang verworden tot een kleine grijze incrowd, waarin de gentrificatie van de stad helemaal is buitengehouden zodat ze totaal niet representatief meer zijn, en zijn dus daarom ook geen antwoord op de democratische vraag. Inspraakavonden e.d. worden door de ambtenaren tot een lachertje gemaakt doordat die ze tot uitleg-avonden maakt van zaken die al besloten zijn.. En dus oogt het allemaal wat hopeloos.
En dat is niettemin niet helemaal waar. Je ziet steeds meer initiatieven opkomen, ter linkerzijde door allerlei actiegroepen en bewegingen, ter rechterzijde vaak door lokale partijen die het landelijk heel goed doen. Kortom, de bevolking wil wel bewegen, maar het zal nog lang duren voor er weer een weefsel is van sociale verbanden (zoals eertijds de zuilen) waarin meningsvorming plaats kan vinden, en de vorming daarvan is geen eenvoudig proces. Het eerste wat wel moet gebeuren is dat het gemeentebestuur moet stoppen met het voorrang geven aan grote belangenlobbies die over bevolkingsgroepen heenwalsen: stop de almacht van projectontwikkelaars en bouwmaatschappijen ook al heb je die nodig, en stop de macht van het grote bedrijfsleven in de stad, want daartegen is geen enkel democratisch model opgewassen.
Reactie op Maarten: de belangrijkste taak van wijkraden is het college van B&W adviseren over het welbevinden van burgers/ondernemers in de wijk. De focus van wijkraden ligt dan ook op het mede zorg dragen dat burgerparticipatie behoorlijk verloopt, dat er naar burgers wordt geluisterd door lokale ambtenaren en politici. Meestal staan wijkraden daarbij op de schouders van (groepen) actieve burgers in hun wijk, er zijn immers meer dan 80 buurten in de stad Utrecht en in totaal zorgen zo’n 130 wijkraadleden voor regelmatige contacten met die betrokken burgers. Alle wijkraden hebben een website en vaak berichten ze ook in huis-aan-huis bladen, zoals ‘Mens en wijk’ dat in Noordoost bij 16.000 woningen wordt bezorgd.
Waar ik mij het meest over verbaasd heb is het argument van Jony Ferket,D66.
Zij is van mening dat, omdat de wijkraden in het algemeen te lang moeten wachten op een reactie op een advies, de wijkraden maar opgeheven moeten worden.
Wij, de wijkraad Binnenstad, hebben dat probleem ook gehad. We hebben daarop actie ondernomen en sindsdien is er veel verbeterd. Mogen we nu blijven?
beste ab, je antwoord begrijp ik, hoop ik toch, maar als je naar jezelf luistert in wat je schrijft hoor je al het probleem: begeleiden van participatie, dus niet participeren, adviseren maar niet beinvloeden, zorgen dat er wordt geluisterd maar niet dat het gehoord wordt. Oftewel: de wijkraad legt geen enkel gewicht in de schaal. machteloosheid is het probleem, niet jullie goede wil, want daar twijfelt echt niemand aan.