Bekende en minder bekende Utrechters werken in de luwte vaak aan bijzondere projecten. DUIC zoekt deze mensen op en vraagt waar ze precies mee bezig zijn. In deze aflevering: Colin Benders, ook bekend als Kyteman: “Iedereen houdt van muziek, maar niemand wil een drummer als buurman.”

Waar kennen mensen je van?

“Ik denk vooral van een project dat ik enkele jaren geleden deed: The Kyteman Orchestra, voorheen Kyteman’s HipHop Orchestra. Ook Kytopia is bekend, het voormalige Tivoli aan de Oudegracht. Mensen kennen me met een trompet in mijn handen, maar die heb ik al een tijd niet meer opgepakt. Verder ben ik een geboren en getogen Utrechter, ik kwam vroeger veel op de skatebaan in het Griftpark.”

Waar ben je nu mee bezig?

“Ik ben even gestopt met het orkest en heb dus tijd om met andere dingen bezig te zijn. Ik heb het druk met de toekomst van onze studioplekken; we moeten weg uit het gebouw aan de Oudegracht en ik hoop iets te vinden waar we nooit meer weg hoeven. Verder maak ik elektronische muziek met een oude analoge synthesizer. Het lijkt een belachelijk ding, maar als je eenmaal weet wat alle kabels en knoppen doen is het een intuïtief apparaat. Het is als typen op een toetsenbord, daar denk je ook niet meer over na.”

Hoe ziet de toekomst van Kytopia eruit?

“Dat is nog niet duidelijk. De gemeente wil van het pand af. We mochten blijven tot 31 oktober, maar hebben net een verlenging gehad tot 31 maart 2018. Dat is niet genoeg. We hebben behoefte aan een plek die echt van ons is, waar we niet meer weg hoeven. We kunnen ons nu wel doodstaren op deze locatie, maar de nood is hoog – we zijn bezig met een plan. We willen verschillende disciplines naast elkaar zetten in flexibele ruimtes zodat er een kruisbestuiving kan plaatsvinden. Alles onder één dak in een grote loods met plek voor driehonderd man, een ‘werkstad’ als het ware. En als het even kan compleet met een podium, zodat we onze eigen performances kunnen organiseren.”

Hoe hoog is die nood eigenlijk?

“Iedereen houdt van muziek, maar niemand wil een drummer als buurman. Kytopia is de enige organisatie die in deze vorm ruimte biedt aan muzikanten. Er zijn wel andere creatieve werkplaatsen in de stad, maar die staan ook steeds meer onder druk. Er zijn bijna alleen maar tijdelijke contracten en het doel van de verhuurder is niet hetzelfde als dat van de kunstenaar. Wat je ziet is dat kunst iets wordt wat de buurt moet opleuken, een tijdelijke invulling, iets secundairs. Als er nieuwe plannen zijn voor de desbetreffende locatie worden de werkplekken inwisselbaar. Daar heb ik moeite mee. Je hebt als kunstenaar op die manier geen plek om je toekomst zeker te stellen. Makers van kunst zijn op zich al waardevol genoeg om goede werkplekken voor te creëren. Je brengt er negentig procent van je tijd door, werkend aan iets wat je daarna naar buiten brengt.”

Dat klinkt niet best.

“We moeten oppassen dat de stad niet leegloopt. Utrecht heeft de universiteiten en academies met werkruimte en collega’s, maar als je klaar bent is er te weinig plek om hier te kunnen blijven. Je kunt met je laptopje in The Village gaan zitten, dat is het zo’n beetje. Er kwam onlangs een rapport uit waarin een tekort van 15.000 vierkante meter aan atelierruimte in Utrecht werd beschreven. Zo raakt Utrecht een hele generatie aan cultuur kwijt. Rotterdam loopt helemaal vol omdat daar wel plek is. Als stad lopen we op inhoudelijk vlak achter op andere steden.”