Marcel Gieling behandelt de Utrechtse School (10) | De Utrechtse Internet Courant Marcel Gieling behandelt de Utrechtse School (10) | De Utrechtse Internet Courant

Marcel Gieling behandelt de Utrechtse School (10)

Marcel Gieling behandelt de Utrechtse School (10)

Theo van de Vathorst, éminence grise

Éminence grise? Jazeker, want de beeldhouwer en penningmaker Theo van de Vathorst, in 1934 in Utrecht geboren, heeft een grote bijdrage geleverd aan de Utrechtse beeldhouwkunst in de tweede helft van de vorige eeuw. Hij doet dat nu nog steeds, zijn respectabele leeftijd is voor hem geen reden om stil te zitten. Theo van de Vathorst, klassiek opgeleid door professor Piet Esser op de Rijksacademie (1957-1962) in Amsterdam, heeft over een periode van vijftig jaar een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Voor Utrecht is hij van grote betekenis. Hij heeft de stad verrijkt met een aantal indrukwekkende beelden, zoals de Marktvrouw op de Vismarkt, de monumentale bronzen deuren van de Domkerk en het imposante, in brons gegoten portret, van Anton Geesink.

Een gesprek voeren met Theo van de Vathorst en zijn vrouw Marja is een genoegen, hun enthousiasme over kunst en de beelden en penningen die Theo maakt is aanstekelijk. Marja is nauw betrokken bij de totstandkoming van elke nieuwe sculptuur en penning, zij is Theo’s klankbord en tevens zijn grootste criticus. De grote hal waar wij ons gesprek voeren is een ruimte waar menig galerie jaloers op zal zijn. Beelden en penningen, uitgevoerd in brons en terracotta, staan prachtig uitgestald. Mens- en dierfiguren zijn favoriete onderwerpen. De geëtaleerde collectie geeft een goed beeld hoe de kunstenaar zich over een periode van vijftig jaar heeft ontwikkeld. Hij is nu al decennia een succesvol beeldhouwer en zijn beelden en penningen bevinden zich wereldwijd in privé en museumcollecties.

Maar het succes kwam niet vanzelf, zeker niet. Na zijn opleiding trouwden Theo en Marja en verhuisden naar Utrecht. Marja ging werken als vertaalster en Theo nam met gepaste tegenzin een baan als leraar aan op het Grafisch Lyceum. Na twee jaar kwam er redding in de vorm van een beurs die de gemeente Utrecht aan de jonge beeldhouwer toekende. Met deze toelage op zak zegde hij direct zijn baan op en kon zich concentreren op wat hij het liefste deed, namelijk beeldhouwen! Zijn kwaliteiten bleven niet onopgemerkt en vanaf het midden van de jaren zestig tot nu heeft hij, al dan niet in opdracht, gewerkt.

Het is onmogelijk om in deze blog al het werk en opdrachten van de kunstenaar te beschrijven. Ik zal me moeten beperken. Laat ik beginnen met de penningen die van de Vathorst maakt, een specialisatie binnen de beeldhouwkunst. Op een klein vlak iets driedimensionaal kunnen uitbeelden is zo ongeveer het moeilijkste wat er is op dit gebied. Theo van de Vathorst kan dat als geen ander. In opdracht van de gemeente Utrecht ontwierp hij de Cultuurprijs van de Stad Utrecht, een ‘penning’, eigenlijk een bronzen bol waarop Apollo en de negen muzen zijn afgebeeld. Deze “penning” wordt eens in de drie jaar uitgereikt aan iemand of een organisatie die zich van groot belang heeft getoond voor het culturele leven van onze stad. Er zijn meer penningen die hij maakte met betrekking tot Utrecht, onder meer de Maartenspenning, de Dompenning en de Willibrorduspenning. Op de website van de kunstenaar zijn veel penningen afgebeeld, die een representatief beeld geven van de meer dan honderd penningen die van de Vathorst heeft gemaakt.

De figuratieve beelden die van Theo van de Vathorst maakt, zijn modern klassiek. Favoriete onderwerpen zijn mens en dier, van de mensensoort de vrouw! Natuurlijk de vrouw, symbool van nieuw leven, schoonheid en elegantie, voor van de Vathorst een onuitputtelijke inspiratiebron. Vooral in zijn klein plastieken en penningen is de (naakte) vrouw veelvuldig te zien. Portretten maakt hij ook, van Paul Verbist en Wim Sonneveld bijvoorbeeld, te zien in de Stadsschouwburg. En natuurlijk het monumentale portret van Anton Geesink, een beeld waar je graag in een ruime bocht omheen zou willen lopen, maar dat is onmogelijk. De bronzen reus staat praktisch met zijn rug tegen de muur, op een onmogelijke hoek nabij de Jacobikerk en valt alleen op als je de parkeergarage van de Bijenkorf in of uit gaat! Onaanvaardbaar vind ik. Ik doe hierbij dan ook een dringend beroep op de gemeente om dit beeld te verplaatsen. Naar het Vredenburg bijvoorbeeld. Die plaats is al eens ter sprake gekomen, maar werd afgewezen omdat de marktlui daar last van zouden hebben. Wat een larie. Ik denk dat iedere marktkoopman graag naast het portret van Geesink zijn handelswaar wil uitstallen. Hoe dan ook verdient dit beeld een betere plek; wie weet leest de wethouder van cultuur, de heer Frits Lintmeijer dit stukje ook en wordt er actie ondernomen!

www.theovandevathorst.nl

Marcel Gieling

Marcel Gieling

Marcel Gieling heeft jarenlang een kunsthandel gehad in Utrecht. Tegenwoordig heeft hij een online galerie. Schreef tevens de boeken Pinky Messchaert beeldopbouwer, '50 Utrechtse kunstenaars in beeld' en monografiën over Gerard Hordijk en de Utrechtse schilder Jan Rodrigo.

Profiel

4 Reacties

Reageren
  1. Frank Povel

    Hoi Marcel,
    Ik ben het helemaal met je eens met jouw stelling over de plaats waar het beeld van Anton Geesink staat.
    Leuk stuk verder.
    Groet,
    Frank

  2. Ronald Battes

    Ik sluit mij aan bij de tekst van Frank Povel en groet door dezen ook Marcel G.

  3. john noy

    weer een prima stuk marcel!

  4. Ted van Doornik

    Marcel,
    A mon arrivée j’ai trouvé ton blog, pourlequel
    je dois te faire mes compliments.
    Il faut que tu continue comme ça.
    Salutations
    Ted van Doornik
    St.Hilaire les Andrésis
    Frankrijk

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).