Het succes van de Vrede van Utrecht is moeilijk in cijfers te meten. Dat zegt Peter de Haan, directeur van de Vrede van Utrecht naar aanleiding van de kritiek van de afgelopen tijd
“Onze opdracht was Utrecht op de kaart te zetten. Zowel door het opzetten van een inspirerend programma als door het versterken van de Utrechtse kunst en cultuur op de lange termijn. Wij hebben vervolgens besloten dit te doen, door bij te dragen aan evenementen, maar daarvoor niet altijd hoofdorganisator te zijn. Vooral omdat het jubileumjaar van de Vrede van Utrecht straks voorbij is en onze partners ook hierna door kunnen gaan. Precies door die werkwijze is succes niet één op één toe te rekenen aan ons programma, maar dat wil niet zeggen dat er geen successen zijn geboekt “, begint de Haan.
“Onderzoek RTV Utrecht kort door de bocht”
Hij doelt daarmee op het onderzoek van RTV Utrecht naar de bekendheid van de Vrede van Utrecht in de provincie Utrecht. Uit dit onderzoek, dat door 503 mensen werd ingevuld, bleek dat 57% niet van het bestaan van het project af weet. Van de mensen die het wel wisten, deed 15% mee aan één van de activiteiten. “Het hele Vrede van Utrecht programma en resultaten evalueren met twee vragen, beantwoord door 500 mensen, vind ik niet erg representatief en vooral kort door de bocht. We hebben met ruim 200 partners gewerkt aan een veelvoud van projecten en Utrecht wel degelijk steviger op de kaart gezet. Utrecht versterken, dat was het doel, niet om de Vrede van Utrecht zo bekend mogelijk te maken. En bovendien is het helemaal niet zo’n slechte score als 43% van de mensen de Vrede van Utrecht dus wél kent. Eerder wist niemand er nog van.”
Foutje, dat kan gebeuren
Maar, als het niet om de cijfers gaat, waarom zou er dan gesjoemeld zijn met de bezoekerscijfers in de jaarverslagen van de stichting, zoals het AD/UN berichtte? De Haan: “Wij hebben enkel de cijfers gebruikt die wij van onze partners hebben ontvangen. Dat zijn honderden jaarcijfers, soms gaat het om voorlopige cijfers, soms zijn er typefoutjes gemaakt, dat kan gebeuren.”
De Haan richt zich liever op andere zaken. “Nationale vieringen als het Bevrijdingsfestival, de Jeugd Olympische Spelen, Roze Zaterdag en Open Monumentendag vonden allemaal in Utrecht plaats vanwege de viering van de Vrede van Utrecht. Onze stad wint aan profiel, dat is ontzettend goed voor het toerisme en de economie, maar de bijdrage van de Vrede van Utrecht daaraan is niet hard te meten. Er zijn zoveel factoren van invloed. ”
27,5 miljoen of 35 miljoen?
Los van de kritiek op de ‘zichtbaarheid’ van de Vrede van Utrecht, is er vooral ook kritiek op de hoeveelheid subsidie die naar het project is gegaan. “Veel meer subsidie naar Vrede van Utrecht dan tot nu toe bekend”, kopte het AD/UN 28 augustus. De feestelijkheden rond de Vrede van Utrecht en de missie op Culturele Hoofdstad te worden zouden niet 27,5 miljoen maar 35 miljoen euro aan subsidies hebben gekost.
Volgens de Haan is de kritiek met name gebaseerd op een verschil in interpretatie. “De gemeente en de provincie hebben samen 27,5 miljoen geïnvesteerd, zoals bijna tien jaar geleden afgesproken. Het AD/UN heeft in de berekeningen alle andere inkomsten die wij hebben weten te krijgen erbij opgeteld. Dus rijkssubsidies en sponsorgelden. Dat is inderdaad geld dat wij hebben ontvangen, maar daar hebben we ook hard voor gewerkt. Het is niet zo dat wij als stichting over de afgesproken 27,5 miljoen zijn gegaan en toen weer bij de gemeente en de provincie zijn gaan aankloppen. Nee, we hebben zoveel mogelijk geld naar Utrecht willen halen, om te investeren in de stad. Het idee dat wordt geschetst van belastinggeld dat verdampt en Utrechters die alsmaar meer moeten betalen, klopt niet.”
Subsidie of investering?
“Sterker nog”, vervolgt de Haan, “Ik denk dat we heel trots mogen zijn dat wij extra inkomsten hebben verworven. De extra subsidies zien wij als investeringen in de stad Utrecht. Dat is juist iets waar Utrecht en de Utrechter profijt van hebben.” (tekst: Steffi Posthumus)
6 Reacties
ReagerenAch het is zo fijn om de resultaten te bagataliseren,vooral als het niet je eigen geld is.
Maar zoals zovaak met dit soort mensen als De Haan,die hebben een enorm groot tekort aan inlevings vermogen met de mensen waar het feest voor bedoeld was,de Utrechters.
Maar ach een glas en een plas en het blijft zoals het was en Peter blijft lekker zitten, op na de volgende ronde om geld te verspillen.
Toch leuk als iemand zichzelf zo vastlult in een interview. Een paar opmerkingen.
De opdracht was Utrecht op de kaart te zetten. Ok, prima, dat kan. Is er een nulmeting gedaan? Zijn er tussentijdse metingen en een eindmeting voorzien? Wat zijn de resultaten voor de bekendheid van Utrecht? In hoeverre beïnvloedt een vermelding in de Lonely Planet de resultaten?
Verder; het Bevrijdingsfestival en Open Monumentendag zouden zijn georganiseerd dankzij de Vrede van Utrecht? Volgens mij zijn dit jaarlijkse terugkerende evenementen, dus dat lijkt mij onzin van de bovenste plank.
Wat betreft roze zaterdag; volgens de stichting die de roze zaterdag toewijst was het vooral PANN en Midzomergracht wat de doorslag gaf, en verrek, die bestaan ook al een poos. Misschien dat de Vrede van Utrecht geholpen heeft om het in 2013 naar Utrecht te krijgen en om de financiering rond te krijgen, maar om nou te stellen dat het was vanwege de Vrede van Utrecht lijkt me nogal overdreven. En ik vermoed dat eigenlijk hetzelfde verhaal opgaat voor EYOF.
Aardige man die Peter de Haan, een die vol goede bedoelingen zit. Daar is geen twijfel aan.
Hij is als beste in staat is om alles en iedereen te overtuigen dat die uitslaande brand in dat huis op de hoek toch een magnifiek schouwspel oplevert?
Rasoptimist noemen sommigen dat. Maar niet bij mij…
Dat hij met en in dit stuk ook persoonlijke reputatieschade poogt te beperken dat is zijn goed recht. Het is ook heel begrijpelijk in het licht dat bij hem de feitelijke regie lag van het (uiteindelijk mislukte) binnenhalen van de Europese culturele hoofdstadstatus. Die ambitie is alhier als het ware in ieders gezicht ontploft. Vreselijk.
Schade is er dus, maar niet alleen wat hem persoonlijk maar ook wat het bestuur van de stichting Vrede van Utrecht betreft dat wordt aangevoerd door oud-UMC- en -Schipholbaas Gerlach Cerfontaine.
Want al staat de uitvoerder van het m.i. falende VvUbeleid – directeur De Haan dus – als tweede genoteerd op het lijstje van verantwoordelijken; de vaststeller ervan, het stichtingsbestuur is dat in de allereerste plaats. Niet pro forma, in juridische zin maar daadwerkelijk.
Want met het spreekwoordelijke pistool op de borst; is de Vrede van Utrecht nou gelukt of mislukt? Het antwoord hierop luidt, en helaas: mislukt.
Natuurlijk werkt zo’n uitgebreid (maar zelden goed afgenomen) programma uit als een schot hagel: er wordt altijd wel wát mee geraakt, maar in algemeen opzicht laat staan vele specifieke opzichten?
De VvUmanifestatie mist, zoals een reclameman het mij laatst zei, het Utrechtdna. En wat ook telt is dat het, op grond van programmerings- en communicatiekeuzes, eigenlijk niet-, nóóit-van-ons is geworden..
DNA
Toen ik in 2000 het idee van het vieren in 2013 van driehonderd jaar Vrede van Utrecht lanceerde – het tweede internationale vredesverdrag met deze naam dus, het eerst dateert van1474: Utrecht heeft vanouds véél op met vrede – stond mij voor ogen dat zegmaar het dna van de stad (en provincie) daarin tot uitdrukking zou komen.
Met dna doel ik op de eigenschappen van deze stad die sinds WO2 een vorm van vitalisering kent – zegmaar op alle maatschappelijke gebieden – waarin Vernieuwing vrijwel nooit verpletterend uitpakt op individuele en in groepsverbanden levende, wonende en werkende inwoners.
Integendeel: de ‘menselijke maat’ is hier de norm, waardoor het gruwrisico van de massacultuur buiten de deur blijkt te zijn gebleven. Dat risico heet en is: vervreemding.
In meer dan een opzicht is het Vrede van Utrechtdebacle van belang, van positief belang zelfs.
Met o.a. de viering in 2022 van Utrecht 900 jaar stad in het vooruitzicht, het 550jarige bestaan van de eerste Vrede van Utrecht in 2024 en het 450jarige bestaan van de Unie van Utrecht in 2029 (grondslag van de Nederlandse staat), weet het nugeslacht en aanstormende nageslacht in elk geval hoe je zoiets dan NIET moet doen.
Ieder nadeel heb z’n voordeel sprak een nationale voetbalgoeroe eens.
Zo is het maar net.
… is Penny de Jager zo onderhand geen typisch utrechts exportproduct? U moest eens weten hoe ik de 7tigger jaren muziekprogramma’s op de nederlandse televisie beleefde; al is dat niet de rede waarom ‘k in Utrecht woon.
Parkspektakels en Caraïbisch Carnaval wegbezuinigd, Blues-route -menigeen is de weg kwijt. Organisatoren tegen elkaar uitspelen is erg goedkoop (werd er niet érgens op bezuinigd?).
Subrecentelijk (kortgeleden dus) hoorde ik geluiden van bewonenden in het Vrijmarkt-gebied dat een en ander toch wel veel overlast veroorzaakt; de ‘gekte’ nog niet gewoon (noem het anders ‘buurtfeest’). Onze nieuwbakken burgers dunkt me…
Festivalstad? Waar ook al weer? Fietsstad? Waar parkeer ik m’n fiets veilig? Winkelstad? Lokale ondernemenden uitverpanden aan Hoogh Chagarijne? Wandelstad? Als je hard loopt merk je er niets van (vrij naar Maria Hendriks).
Ook ik zie uit naar een burgervader/moeder met controversiële standpunten die lokale initiatieven aanwakkert zo niet op doet vlammen. Pechtold is dus geen optie…
Bij de afsluiting van de vredes foto-expo op de maliebaan werd een vriendin van mij gevraagd met haar mobiele koffiehuis te gaan staan. Dit om alle aanwezigen van koffie ( tegen betaling) te voorzien. Er speelde een bandje, een enkele bobo was er en natuurlijk het publiek. De vriendin hoopte natuurlijk op een mooie omzet, er zouden veel mensen komen had de organisatie verteld. Aan het eind van de avond telde ze een omzet van 30 euro! Buiten de genodigden en de muzikanten was er 10 man publiek ofwel geen Utrechter wist dat er op de maliebaan iets gaande was. Dat de expositie op zich er niet uitzag zal ook een rol gespeeld hebben. Vanmorgen zag ik al een paar afgewaaide foto’s slingeren. Wat een treurige toestand, te bedenken dat deze expo in andere steden door duizenden werd bezocht. Succes is niet te meten maar 10 bezoekers op een slotavond zijn makkelijk te tellen.
De stad Utrecht is ernstig ziek blijkt maar weer en als wij zo doorgaan kan dat wel eens terminaal zijn.
Sommige vormen van ziekte”s snij je weg om het gezonde weefsel te behouden.