Amiran Djanashvili, beeldhouwer met een accent! | De Utrechtse Internet Courant Amiran Djanashvili, beeldhouwer met een accent! | De Utrechtse Internet Courant

Amiran Djanashvili, beeldhouwer met een accent!

Amiran Djanashvili, beeldhouwer met een accent!

Zijn naam doet vermoeden dat hij niet in Utrecht geboren is, en dat is ook zo. De wieg van Amiran Djanashvili staat in Georgië, een deelstaat van de voormalige Sovjet Unie, sinds 1991 een zelfstandige republiek in een politiek zeer onrustige regio. Tot zover deze regels geschiedenisles. Amiran Djanashvili is in 1962 geboren, in de hoofdstad van Georgië, Tbilisi. Hij volgt, na een strenge selectie, vanaf zijn zevende jaar kunstonderwijs aan een Bijzondere School voor de Kunsten. Dit is in Nederland een onbekende vorm van kunstzinnig jeugdonderwijs voor talenten in de dop. In 1981 gaat hij naar de kunstacademie waar hij in 1987 als beeldhouwer afstudeert. In 1991 is Georgië het toneel van een burgeroorlog. Niemand is er zeker van zijn leven  en Amiran vlucht naar Nederland en komt terecht in Middelburg. Hij moet gedwongen zijn vrouw en pasgeboren zoontje (Djano) achterlaten, maar gelukkig worden zij een maand later herenigd.

Amiran Djanashvili heeft in Tbilisi volgens strenge Sovjetregels een klassieke academische beeldhouwopleiding genoten. Dat betekent zoveel als dat aan het einde van de opleiding het beeldhouwen geen geheimen meer kent. Als student aan de ‘Nationale Academie voor Schone Kunsten’ in Tbilisi leidt Amiran een leven met privileges. De opleiding is naar Sovjetmaatstaven dan wel streng, maar de studenten zijn vergeleken met andere studierichtingen redelijk vrij. Ze leven een vrolijk leven. De toekomst voor kunstacademie- studenten is echter minder rooskleurig. Een particuliere kopersmarkt bestaat niet in (Sovjet) Georgië. De staat geeft opdrachten aan de kunstenaars en bij de toewijzingen wordt naar hartenlust ‘gesjoemeld’.

In Middelburg waar Amiran een jaar woont, maakt hij kennis met de beeldhouwer Leendert Buth, die over een groot atelier beschikt en hem uitnodigt daar te komen werken. Die kans laat Amiran niet aan zich voorbij gaan, hij maakt er twee grote beelden. Een zittende vrouw in Carrara-marmer en een ander in Belgisch-hardsteen. De beelden worden geplaatst in Zierikzee, in de beeldentuin van de kunstenares Tessa Braat. Naar aanleiding daarvan plaatst De Zeeuwse Courant een paginagroot interview met de kunstenaar uit Georgië. Door die aandacht worden beide beelden verkocht, zijn eerste verkopen in een kapitalistisch samenleving zijn een feit.

Na een jaar Middelburg woont het jonge gezin twee jaar in Grijpskerke. Het is een klein dorp, niet ver van Middelburg, met ongeveer 1500 inwoners. Amiran en zijn vrouw, beide opgegroeid in Tbilisi, een stad met meer dan een miljoen inwoners, aarden moeilijk in de kleine en stugge Zeeuwse gemeenschap. Als zij in 1993 via vrienden een woning in Utrecht krijgen aangeboden, nemen zij dat aanbod met beide handen aan. Om in het gezinsonderhoud te voorzien reist Amiran in de zomer vrijwel dagelijks van Utrecht naar Scheveningen om op de boulevard portrettekeningen van toeristen te maken. Daarnaast gebruikt hij de eerste jaren in Utrecht hun woonkamer om kleine sculpturen in gips en klei te maken die later in brons worden gegoten. Als in 1996 een tweede kind is geboren, dochter Lia, wordt de huiskamer te klein en is het tijd een atelier te zoeken. Het is in meerdere opzichten een gedenkwaardig jaar voor het gezin van de beeldhouwer, want in 1996 krijgen zij ook een Nederlands paspoort.

Gelukkig vindt Amiran een ruim atelier in de voormalige Geerteschool aan de Alkhof 55. Zijn beelden vallen blijkbaar in de smaak want er zijn verschillende galeries die zijn beelden in hun collectie willen hebben. In Utrecht zijn dat onder andere Galerie Utrecht (nu Morren) en Kunsthandel Juffermans. Buiten Utrecht zijn dat Galerie Wiek in Groningen en Galerie van Heijningen in Den Haag. Laatstgenoemde is nu min of meer zijn vaste vertegenwoordiger.

Enkele beelden van Amiran zijn nu ook in de openbare ruimte te bewonderen. In de Jacob Gasthuissteeg staat sinds maart 2012 een bronzen beeld van zijn hand, getiteld ‘Pelgrim’. De Jacob Gasthuissteeg was lang geleden het startpunt vanwaar pelgrims naar Santiago de Compostella vertrokken. Samen met collega-beeldhouwer Dick Aerts (*1956) maakt hij in opdracht van de Stichting Dom 750 een bronzen beeld van Alyt Ponciaens. Zij was een kluizenares die in de 15e eeuw in de kerk, in een getraliede cel, (gelukkig vrijwillig!) zat opgesloten. Het beeld staat aan de buitenkant van de Jacobikerk. Ook samen met Dick Aerts maakt Amiran in opdracht van de Utrechtse Oranjeverenigingen een lantaarnconsole van Belgisch-hardsteen waaruit de beeltenis van Koning Willem Alexander is gehakt. Deze console is op 13 november van dit jaar, door burgemeester Wolfsen onthult. Te bewonderen aan de Oudegracht bij de Zoutmarkt, tegenover de Vismarkt.
Op dit moment werkt Amiran aan een opdracht van de Stichting Joods Monument Utrecht. De opdracht behelst een monument ter herinnering aan de 1224 Utrechtse Joden die in de Tweede Wereldoorlog werden weggevoerd van het station Maliebaan. Het is de bedoeling dat dit monument in 2015 nabij het Maliebaanstation wordt geplaatst.

Sinds 2007 heeft Amiran zijn atelier in de Geerteschool verruild voor het voormalige atelier van Pieter d’Hont (1917-1997) en Paulus Reinhard (*1929),  het fraai gelegen Atelier Manenburg. Hij deelt het met Dick Aerts.
Naast hun vrije werk geven de beeldhouwers daar op dinsdagen en donderdagen cursussen beeldhouwen voor beginners en gevorderden.
In de ruim twintig jaar dat Amiran in Utrecht woont, heeft hij een verdiende plaats verworven in de Utrechtse kunstwereld. Zijn figuratieve beelden, waaronder naakten en portretten (zijn specialiteit), zijn van hoge kwaliteit en verraden een opleiding waarin de klassieke beeldhouwkunst voorop heeft gestaan. De beeldhouwer uit Georgië voelt zich thuis in Utrecht, alleen aan zijn accent hoor ik dat hij hier niet is geboren!

www.artamirani.nl (momenteel onder constructie)

Marcel Gieling

Marcel Gieling

Marcel Gieling

Marcel Gieling heeft jarenlang een kunsthandel gehad in Utrecht. Tegenwoordig heeft hij een online galerie. Schreef tevens de boeken Pinky Messchaert beeldopbouwer, '50 Utrechtse kunstenaars in beeld' en monografiën over Gerard Hordijk en de Utrechtse schilder Jan Rodrigo.

Profiel

5 Reacties

Reageren
  1. john noy

    mooi en goed werk. leuk stuk weer marcel!

  2. Lou Vos

    Mooie kunstenaar, hij heeft net een portret gemaakt van een neefje van mij, fantastisch work in progress te zien. Kijk uit naar zijn herinneringsmonument voor de weggevoerde Joden in Utrecht.

  3. Peter engelen

    Neem aan dat van Heijningen Amiran ook niet op
    Tijd betaald.

  4. toine jongmans

    Weer een interessant en helder geschreven stuk Marcel. Om met beeldhouwen in je levensonderhoud te voorzien moet je naar mijn idee mooi werk maken. Gelukkig dat Amiran zijn artistieke gave in Nederland met succes kan uitvoeren.
    Toine Jongmans

  5. Muriel de Beer

    Leuk artikel, waarvoor hartelijk dank. Het Pelgrimsbeeldje van Amiran staat overigens al wat langer in de Jacob Gasthuissteeg dan in het stukje staat vermeld: namelijk sinds voorjaar 2002 !

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).